زیست‌پالایی باکتریایی آلودگی های نفتی خاک سطحی محوطه پالایشگاه تبریز

الموضوعات :

رضوان آقامحمدی ¹ , کمال سیاه چشم ² , غلامرضا زرینی ³ , علی کدخدایی ⁴

1 - کارشناس ارشد زمین شناسی زیست محیطی، گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2 - دانشیار زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. *(مسوول مکاتبات)
3 - دانشیار میکروبیولوژی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
4 - دانشیار زمین شناسی نفت، گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز

تاريخ الإرسال : 18 الخميس , ذو القعدة, 1438 تاريخ التأكيد : 28 الأربعاء , جمادى الأولى, 1439 تاريخ الإصدار : 27 الإثنين , شعبان, 1441

الکلمات المفتاحية: پالایشگاه تبریز, خاک, زیست پالایی باکتریایی, آلودگی نفتی,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: امروزه استفاده از باکتری‌ها‌ برای پاک سازی آلودگی‌های نفتی از آب و خاک‌ مورد توجه دانشمندان قرارگرفته است. زیرا این روش نسبت به روش‌های دیگر از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و باعث ایجاد ترکیبات سمی در محیط نمی‌شود. روش بررسی: در تحقیق حاضر نتایج فرایند زیست پالایی جهت شناسایی بهینه‌ترین جدایه های باکتریایی تجزیه کننده مواد نفتی در شرایط فیزیکو شیمیایی و بافتی خاک آلوده پالایشگاه تبریز ارایه شده است. برای ارزیابی نرخ حذف هیدروکربن‌ها از روش آنالیزی کروماتوگرافی گازی با آشکار‌ساز گرمایونی (Gc-FID) استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه 7 جدایه ی باکتریایی مختلف از خاک جداسازی شد و جدایه‌ ای از سودوموناس با بیش ترین بازدهی معرفی شد. بحث و نتیجه‌گیری: باکتری سودوموناس میزان هیدروکربن‌های نفتی موجود در خاک را بعد از 30 روز به میزان 25/65 درصد کاهش داد در حالی که جدایه‌ ای از اسینتوباکتر توانست مجموع هیدروکربن‌های نفتی را به میزان 39/42 درصد کاهش دهد. باتوجه به نتایج این پژوهش، روش زیست پالایی باکتریایی برای پاک سازی هیدروکربن‌های نفتی در خاک های آلوده به دلیل سادگی اجرا، سازگاری با محیط زیست،‌ مطمئن، ایمن و کم هزینه بودن برای انجام تحقیقات مشابه در سایر پالایشگاه‌های نفتی کشور نیز پیشنهاد می‌شود.

المصادر:

1. Andreoni, V., Gianfreda, L., 2007. Bioremediation and monitoring of aromatic-polluted habitats. Applied Microbiology and Biotechnology, 76, pp. 287-308.


2. Namkoong, W., Hwang E., Y., Park, J. S., Choi, J. Y., 2002. Bioremediation of diesel-contaminated soil with composting. Environmental Pollution, 119, pp.23-31.


3. Alexander M, 1995. How toxic are toxic chemicals in soil. Environmental Science and Technology, 29: 2713–2717.


4. Chan, H., 2011. Biodegradation of petroleum oil achieved by bacteria and nematodes in contaminated water. Separation and purification technology, 80, pp.459-466.


5. Semprini, L., 1998. Current and potential applications of in situ bioremediation. Biotechnology for Soil Remediation, pp. 21-27.


6. Priya, N. S., Doble, M., Sangwai, J. S., 2015.  Bioremediation of Costal and Marine Pollution due to Crude Oil using a Microorganism Bacillus Subtilis. Procedia Engineering, 116, pp. 213-220.


7. Abed, R. M., Al-Sabah,i J., Al-Maqrashi F,Al-Habsi, A., Al-Hinai, M., 2014. Characterization of hydrocarbon-degrading bacteria isolated from oil-contaminated sediments in the Sultanate of Oman and evaluation of bioaugmentation and biostimulation approaches in microcosm experiments: International Biodeterioration & Biodegradation 89, pp. 58-66.


8. Lee, K., Merlin, X., 1999. Bioremediation of oil on shoreline environments: development of techniques and guidelines. Pure and applied chemistry, 71, pp. 161-171.


9. Timmis, K., N and Pieper, D. H., 1999. Bacteria designed for bioremediation. Trends in biotechnology, 17, pp. 201-204.


10. Coelho, F. J. R. C., Sousa, S., Santos, L., Santos, A. L., Almeida, A., GOMES, N. C., CUNHA, Â., 2010. PAH degrading bacteria in an estuarine system. Interdisciplinary studies on environmental chemistry—biological responses to contaminants, pp77-87.


11. Shah Alian, F., Safahiyeh, A., Salamat, N., Mojudi, F., Zare Dust, M., 2015. Investigating the role of isolated bacteria from Gulf precipitates in biological removal of oil pollutants (Antracene), Journal of Environmental Science and Engineering 1(4), pp. 11-17 (In Persian).


12. Johnsen, A., R and Karlson, U., 2004. Evaluation of bacterial strategies to promote the bioavailability of polycyclic aromatic hydrocarbons. Applied microbiology and biotechnology, 63, pp. 452-459.