اندیشههای عرفانی–اخلاقی ابنپاقودا و غزالی با تأکید بر دو اثر الهدایه الی فرائضالقلوب و احیاء علومالدین
الموضوعات :
حسین علی جعفری
1
,
طاهره حاج ابراهیمی
2
1 - دانشجوی دکتری ادیان و عرفان تطبیقی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - طاهره حاج ابراهیمی
دانشیار ادیان و عرفان تطبیقی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: محمد غزالی, بَحیا ابنپاقودا, الهدایه الی فرائضالقلوب, احیاء علومالدین, اخلاق عرفانی, وظایف قلبی,
ملخص المقالة :
هدف مقاله حاضر بررسی اندیشه های عرفانی- اخلاقیِ بحیا بنیوسف ابنپاقودا و ابوحامد محمد غزالی با تمرکز بر دو کتاب احیاء علوم الدین و الهدایه الی فرائض القلوب است. در این مقاله می کوشیم تا مؤلفه ها و مضامین مشترکِ اندیشههای عرفانی- اخلاقی بحیا ابنپاقودا و غزالی را در دو سنت عرفانیِ اسلام و یهود، بازخوانی کنیم. بر اساس مطالعه ی دو اثر، شباهت هایی زیادی میان اندیشه ی عرفانی-اخلاقی غزالی و ابنپاقودا وجود دارد، بهنحوی که اگرچه شاید نتوان اثر ابنپاقودا را تقلیدی از منظومه فکری و کتاب غزالی دانست، اما میزان نزدیکیِ اندیشههایشان در حوزه ی عرفان و اخلاق، قابلتوجه است. اندیشه ی ابنپاقودا در کتاب الهدایه، که شاید بتوان تأثیراتی از اندیشه اخوانالصفا و فلوطین را در آن یافت، بر اهمیت روحانیت و تقوای درونی بهعنوان انگیزههای اساسی هر نوع رفتار دینی و اخلاقی تاکید می کند که او آن ها را وظایف قلبی می نامد. این نوع اندیشه ی عرفانی-اخلاقی با تفکر عرفا و اهل تصوف در عالم اسلام به خصوص غزالی دارای وجوه مشترک بسیاری است. لذا، بررسی دو اثر، نشان دهنده ی این است که اخلاقیات هردو رنگ و بویی از جنس تصوفِ مبتنی بر زهد را دارا است.
_||_