بررسی فراوانی و ارزیابی بالینی عفونت همزمان روتاویروس با عوامل آدنوویروس و آستروویروس

الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای

سید داود موسوی نسب ¹ (گروه آربوویروس ها و تب های خونریزی دهنده ویروسی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران)
مصطفی قادری ² (گروه میکروبیولوژی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران)
فاطمه زالی ³ (گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران)
رجب مردانی ⁴ (گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران)
هومن کاغذیان ⁵ (گروه تحقیق و توسعه، مجتمع تولیدی و تحقیقاتی، انستیتو پاستور، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 28 الخميس , جمادى الأولى, 1444 تاريخ التأكيد : 19 السبت , شعبان, 1444 تاريخ الإصدار : 19 السبت , شعبان, 1444

الکلمات المفتاحية: گاستروآنتریت, اسهال, روتاویروس, آدنوویروس, آستروویروس,

ملخص المقالة :

گاستروانتریت ویروسی یکی از شایع ترین بیماری ها در تمام گروه های سنی در دنیا بوده و سالانه در دنیا بالغ بر 700 میلیون مورد بیماری اسهالی در کودکان زیر پنج سال به وقوع می پیوندد. روتاویروس، نورویروس، آدنوویروس و آستروویروس از عوامل مهم ایجادکننده گاستروانتریت حاد محسوب میشوند. با توجه به اهمیت ارزیابی عفونت های همزمان در اسهال نوزادان ، در این مطالعه فراوانی شیوع عفونت همزمان روتاویروس با عوامل آستروویروس و آدنوویروس و بررسی پارامتر های بالینی از جمله تب، مدت و شدت اسهال در موارد مثبت عفونت همزمان مورد بررسی قرار گرفت. بررسی در این تحقیق عفونت همزمان روتاویروس با عوامل آدنوویروس و آسترویروس در بین 28 نمونه مثبت روتاویروس جمع‌آوری شده از کودکان زیر پنج سال مبتلا به گاستروآنتریت مورد ارزیابی قرار گرفت.بر اساس نتایج به دست آمده، فراوانی تعداد عفونت همزمان روتاویروس - آدنوویروس دو مورد و عفونت روتاویروس - آسترویروس در چهار کودک بود. ارزیابی مستندات موجود در پرونده بیماران و ارتباط آن با اهداف مطالعه کنونی نشان می دهد که در عفونت مثبت همزمان فقط افزایش طول مدت اسهال گزارش شده و علائم خاصی دیگری از جمله افزایش طول مدت تب و شدت اسهال نبوده است. بر اساس نتایج به دست آمده، تشخیص همزمان عوامل اسهال ویروسی به جهت پیش بینی طول مدت اسهال و احتمال ایجاد سایر علائم بالینی الزامی بوده و در روند درمان میتواند کمک کننده باشد.

المصادر:

1. Chow CM LA, Hon KL. Acute gastroenteritis: from guidelines to real life. Clinical and experimental gastroenterology. 2010;3:97-.


2. Leung AK RW. Acute Gastroenteritis in Children. Pediatric Drugs. 2007;9(3):175-84.


3. Clark B MM. A review of viral gastroenteritis. Current opinion in infectious diseases. 2004;17(5):461-9.


4. Rakesh B HJ. Assessment of Incidence, Clinical Profile, Risk Factors and Drug Utilization Pattern in the Management of Gastroenteritis. Int J Pharm Pharmacol. 2017;1.


5. Oude Munnink B VdHL. Viruses causing gastroenteritis: the known, the new and those beyond. Viruses. 2016;8(2):42-.


6. Liu Y XZ, Zhang Q, Jin M, Yu JM, Li JS, Liu N, Cui SX, Kong XY, Wang H, Li HY. Simultaneous detection of seven enteric viruses associated with acute gastroenteritis by a multiplexed Luminex-based assay. Journal of clinical microbiology. 2012;50(7):2384-9.


7. Alsuwaidi AR, Al Dhaheri, K., Al Hamad, S. et al. Etiology of diarrhea by multiplex polymerase chain reaction among young children in the United Arab Emirates: a case-control study. BMC Infect Dis. 2021;21(7).


8. Jiang S DH, Chu W. Real-time quantitative PCR for enteric adenovirus serotype 40 in environmental waters. . Canadian Journal of Microbiology. 2005;51(5):393-8.


9. Koci MD. Immunity and resistance to astrovirus infection. Viral immunology. 2005;18(1):6-11.


10. Olortegui MP RS, Yori PP, Salas MS, Trigoso DR, Mondal D, Bodhidatta L, Platts-Mills J, Samie A, Kabir F, Lima A. . Astrovirus infection and diarrhea in 8 countries. Pediatrics. 2018;141(1).


11. Burkardt HJ. Standardization and quality control of PCR analyses. Clinical chemistry and laboratory medicine. 2000;38(2):87-91.


12. Lin HC KC, Lu C, Lee C, Chiu T, Lee P, Tseng H, Hsu H, Lee C, Huang L. . Enteric adenovirus infection in children in Taipei. Journal of microbiology, immunology, and infection. 2000;33(3):176-80.


13. Karampatsas K OL, Seah ML, Tong CY, Prendergast AJ. . Clinical characteristics and complications of rotavirus gastroenteritis in children in east London: A retrospective case-control study. . PloS one. 2018;13(3).


14. Topkaya AE AB, Ozakkafl F, Chapan N. . Examination of rotavirus and enteric adenovirus in children with acute gastroenteritis. Turkmikrobiyolcemderg. 2006;36(4):210-3.

15. Motamedifar M AE, Shirazi PT. Frequency of rotavirus and adenovirus gastroenteritis among children in Shiraz, Iran. Iranian Red Crescent Medical Journal. 2013;15(8):729.


16. Meyer CT BI, Antonio M, Adeyemi M, Saha D, Oundo JO, Ochieng JB, Omore R, Stine OC, Wang D, Holtz LR. Prevalence of classic, MLB-clade and VA-clade Astroviruses in Kenya and The Gambia. Virology journal. 2015;12(1):78.


17. Mozhgani SHR S-ZA, Makvandi M, Kalvandi GR,Shamsi-Zadeh A, Jalilian SH, Parsa-nahad M. Astrovirus and rotavirus co-infections in children with gastroenteritis who were referred to Ahvaz Aboozar Hospital, Southern Iran. Jundishapur journal of microbiology. 2012;1:352-4.


18. Aktash O. A, H., & Timurkan, M. O. A molecular study on the prevalence and coinfections of Rotavirus, Norovirus, Astrovirus and Adenovirus in children with gastroenteritis. . Minerva Pediatrica. 2019;71(5):431-7.


19. Enitan SS, Ihongbe, J. C., Ochei, J. O., Oluremi, A. S., & Ajulibe, G. E. . Detection of rotavirus and adenovirus Co-infection among apparently healthy school aged children in Ilishan-remo community of Ogun state, Nigeria. . Asian J Pediatr. 2019:1-12.


20. Pativada M NS, Ganesh B, Rajendran K, Ramamurthy T, Ganguly S, Bhattacharya MK, Ghosh M, Kobayashi N, Krishnan T. . Emerging trends in the epidemiology of human astrovirus infection among infants, children and adults hospitalized with acute watery diarrhea in Kolkata, India. Infection, Genetics and Evolution. 2012;12(1):1685-93.


21. Abbasi E, Mondanizadeh, M., van Belkum, A., & Ghaznavi-Rad, E. . Low frequency of adenovirus, rotavirus, and norovirus in pediatric diarrheal samples from Central Iran. Archives of Pediatric Infectious Diseases, (In Press). 2021.