بررسی اثر سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت های گاو

الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای

رحیم بهشتی ¹ , جمشید قیاسی قلعه کندی ² , آمنه محمدی روشنده ³

1 - ندارد
2 - ندارد
3 - ندارد

تاريخ الإرسال : 12 الإثنين , ذو القعدة, 1432 تاريخ التأكيد : 26 الأربعاء , جمادى الأولى, 1433 تاريخ الإصدار : 30 الإثنين , جمادى الثانية, 1433

الکلمات المفتاحية: اووسیت گاو, سیستئامین, تکوین آزمایشگاهی, آنتیاکسیدان,

ملخص المقالة :

در این مطالعه تأثیر استفاده از سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت گاو موردآزمایش قرار گرفت. تخمدانهای گاو از کشتارگاه صنعتی تبریز جمع آوری و در محلول کلرید سدیم 0.9درصد حاوی 100 واحد بینالمللی در هر میلیلیتر پنیسیلین Gپتاسیم و 100 میکروگرم در میلیلیتر استرپتومایسین سولفات در دمای 35-30 سانتیگراد ظرف 4-2 ساعت به آزمایشگاه کشت انتقال یافتند. مجموعه اووسیت- کومولوسها در محیط کشت TCM199 دارای 10 درصد سرم جنینی گاو، 0.23 میلی مولار سدیم پیرووات، 25 میلی مول بیکربنات سدیم، 100 واحد در میلیلیتر پنی سیلین-استرپتومایسین، 1 میکروگرم در میلیلیتر استرادیول 17 بتا، 0.5میکروگرم در میلیلیتر هورمون محرک فولیکول، 100 واحد در میلیلیتر گونادوتروپین کوریونیک انسان و سطوح صفر (گروه شاهد)، 0.1 ؛0.5 و 1 میلیمولار سیستئامین به مدت 2 ساعت کشت داده شدند. میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح0.1 میلی مول آنتیاکسیدان سیستئامین بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 46/66 در مقابل 33/33 درصد). میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح 0.5 میلیمولار آنتی اکسیدان 556/55% نسبت به گروه کنترل 33/33% بالاتر بود (P<0.05)میزان اووسیت های تکوین نیافته در تیمار سیستئین 1 میلی مولار در پائینترین حد بود (P<0.05)NV;G نتایج این تحقیق حاکی از این بود که استفاده از آنتیاکسیدان در محیط کشتآزمایشگاهی، میتواند میزان بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های گاو را بهبود دهد