شناسایی صلاحیت‌های موردنیاز مروجان کشاورزی شهری از دیدگاه کارشناسان ترویج سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان

الموضوعات : پژوهش های ترویج و آموزش کشاورزی

کلثوم حمیدی ¹ (دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زنجان)
جعفر یعقوبی ² (دانشیار ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زنجان، نویسنده مسئول)

تاريخ الإرسال : 20 الثلاثاء , شعبان, 1438 تاريخ التأكيد : 20 الثلاثاء , شعبان, 1438 تاريخ الإصدار : 03 السبت , محرم, 1439

الکلمات المفتاحية: ترویج شهری, کشاورزی, مروجان, شهروندان, زنجان,

ملخص المقالة :

کشاورزی شهری، به‌عنوان راهبردی نوظهور در فرایند توسعه پایدار شهری مطرح شده است و ترویج یکی از سازوکارهای توسعه آن محسوب می شود. ترویج کشاورزی شهری زمانی اثربخش خواهد بود که در ارائه خدمات ترویجی، نیروی انسانی کارآمد و توانمند به کار گیرد. پژوهش حاضر باهدف شناسایی صلاحیت های موردنیاز مروجان کشاورزی شهری انجام شد. در این مطالعه از روش توصیفی-پیمایشی استفاده شد. ابزار گردآوری داده های تحقیق نیز پرسشنامه بود. برای سنجش روایی پرسشنامه از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی و کارشناسان مرتبط و برای پایایی آن از پیش آزمون و محاسبه ضریب کرونباخ آلفا استفاده شده است که مقدار این ضریب 90/0 به دست آمد. جامعه آماری این تحقیق را کارشناسان ترویج سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان تشکیل دادند (168=N). از میان آن‌ها نمونه 91 نفری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد ازنظر افراد موردمطالعه صلاحیت های موردنیاز مروجان شهری به ترتیب در هفت عامل مهارت های برنامه ریزی ترویجی و آموزشی، مسئولیت پذیری خلاقانه و کارآفرینانه، توانمندی در ICT و تکنولوژی آموزشی و مهارت های ارتباطات شهری، دانش اداری- حقوقی بالا، تجربه و دانش آموزش و یادگیری بزرگسالان، نگرش مثبت به کشاورزی شهری همراه باتجربه و دانش روزآمد، اخلاق علمی شایسته دسته بندی می شوند. این عوامل درمجموع 91/76 درصد از کل واریانس صلاحیت‌های موردنیاز مروجان را تبیین کردند. نتایج تجزیه‌وتحلیل واریانس یک‌طرفه دیدگاه کارشناسان در مورد عامل اول و ششم معنی دار شد اما در مورد بقیه عوامل معنی دار نشد.

المصادر:

اللهیاری، م.، و افتخاری، ه. (۱۳۹۴). بررسی عملکرد ادارات ترویج جهاد کشاورزی استان گیلان بر اساس دیدگاه­های کشاورزان و کارشناسان کشاورزی. مجله پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال ۸، شماره ۲، صفحات ۵۶-۳۳.

ایزدی، ن.، حیاتی، د.، و عطائی، پ. (۱۳۹۳). ارزیابی قابلیت­های موردنیاز کارشناسان شرکت­های خدمات مشاوره­ای ترویج به‌منظور آموزش و توسعه کشاورزی دقیق. مجله پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال ۷، شماره ۴، صفحات ۲۶-۱۵.

بخشی جهرمی، آ.، و زمانی، غ. (۱۳۹۱). لیاقت­های ترویجی موردنیاز کارشناسان کشاورزی شرکت­های مشاوره‌ای (موردمطالعه: مروجان خصوصی شهرستان مرودشت). مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، دوره ۲- ۴۳، شماره ۳، صفحات ۳۴۰- ۳۲۹.

پناهی، ف. (۱۳۸۹). تعیین نیازهای آموزشی باغداران سیب­کار (مطالعه موردی: شهرستان اقلید، استان فارس). مجله پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال سوم، شماره 1، صفحات ۷۰-۵۷.

پور­جاوید، ث. (1390). بررسی سازوکارهای توسعه کشاورزی شهری (مورد: شهر تهران)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس.

سرمد، ز.، بازرگان، ع.، و حجازی، ا. (1391). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، انتشارات آگاه، تهران.

شعبانعلی فمی، ح.، محمدزاده نصرآبادی، م.، مختاری حصاری، آ.، زارعی دستگردی، ز.، و رسولی، ف. (۱۳۸۶). تحلیل زمینه­های مشارکت مروجان دولتی و محلی در فعالیت­های ترویجی نظام ترویج کشاورزی ایران. مجله علوم کشاورزی ایران، دوره ۲-۳۸، شماره ۲، صفحات ۳۸۷-۳۷۹.

رضایی، ر.، قدیمی، ع.، اسحاقی، ر.، و ودادی، ا. (۱۳۹۱). بررسی صلاحیت­های مورد­نیاز مروجان کشاورزی از دیدگاه پرسنل ترویج کشاورزی استان اردبیل. مجله تحقیقات و توسعه کشاورزی ایران، دوره ۲-۴۳، شماره ۳، صفحات ۴۸۲-۴۷۳.

عابدی سروستانی، ا.، و زمانی، غ. (۱۳۸۵). روش‌های ارتباطی در ترویج منابع طبیعی (مطالعه موردی: استان فارس). مجله علوم کشاورزی و منابع طبیعی، جلد ۱۳، ش ۵، صفحات ۱۳۸-۱۲۵.

عباسی­رستمی، ع.، علیخانی داد وکلایی، م.، و چرمچیان، م. (۱۳۹۴). نقش عامل­های مدیریتی - آموزشی در عملکرد شغلی مروجان توسعه کشت توتون در استان­های مازندران و گلستان. فصلنامه پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، شماره ۳۲، صفحات ۹۵-۸۱.

کرمی، ر.، و بادسار، م. (۱۳۹۴). عوامل مؤثر بر انگیزه­های اکتساب نقش رهبری مروجان استان کرمانشاه. مجله پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال ۸، شماره ۱، صفحات ۶۱-۴۵.

مرادی کفراج، م.، رضوانفر، ا.، و ملک محمدی، ا. (۱۳۹۲). عوامل مؤثر بر موفقیت برنامه­های تمرکز­زدایی ترویج کشاورزی کشور. علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، جلد ۹، شماره ۲، صفحات ۱۲-۱.

موسوی، م.، و چیذری، م. (۱۳۸۶). بررسی نیازهای آموزشی سیب‌زمینی‌کاران شهرستان عجب شیر درزمینه‌ی بازاریابی. علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی، سال یازدهم، شماره 1، صفحات ۴۹۸ -۴۸۷.

میرترابی، م.، رضوانفر، ا.، موحد­محمدی، ح.، و حسینی، م. (1394). کشاورزی شهری: توسعه و ترویج آن. انتشارات جهاد دانشگاهی واحد خوارزمی، تهران، صفحه 156.

نوروزی، ع. (۱۳۹۴). تحلیل محتوای اظهارات نمایندگان مجلس و دولت در صحن علنی مجلس شورای ملی پیشین با تأکید بر عوامل میدانی ترویج کشاورزی. علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، جلد ۱۱، شماره ۱، صفحات ۵۷-۴۷.

یاری­بیگی، ا. (۱۳۸۷). بررسی عوامل مؤثر بر ضرورت صلاحیت­های حرفه­ای مروجین و کارشناسان در توسعه پایدار کشاورزی (مطالعه موردی: استان تهران). مجله ترویج و اقتصاد کشاورزی، سال 1، شماره ۳، صفحات ۶۰- ۵۱.

Androulidakis, S. I., & Siardos, G. C. (1994). Agricultural Extension Agents' Perceptions Regarding their Relevance and Competence in Certain Professional Task Areas. European Journal of Agricultural Education and Extension, 1(3).

Angotti, T. (2015). Urban agriculture: long-term strategy or impossible dream? Lessons from Prospect Farm in Brooklyn, New York. Public Health, 129: 336-341.

Ashebir, D., Pasquini, M., & Bihon, W. (2007). Urban agriculture in Mekelle, Tigray state, Ethiopia: Principal characteristics, opportunities and constraints for further research and development. Cities, 24(3): 218-228.

Cooper, A. W. & Graham, D. L. (2001). Competencies Needed to be Successful County Agents and County Supervisors. Journal of Extension, 39(1).

Culp,III, K., McKee, R. K. & Nestor, P. (2007). Identifying Volunteer Core Competencies: Regional Differences, Journal of Extension, 45(6).

Demenongu, T. S., Okwu, O. J., & Okwoche, V. A. (2015). Assessment of Communication Competence of Agricultural Extension Workers in Benue State, Nigeria. Journal of Agricultural & Food Information, 16(2): 163-173.

Fabusoro, E., Awotunde, J. A., Sodiya, C. I., & Alarima, C. I. (2008). Status of job motivation and job performance of field level extension agents in Ogun State: Implications for agricultural development. Journal of Agricultural Education and Extension, 14(2): 139-152.

Ghimire, N. R., & Martin, R. A. (2013). Does Evaluation Competence of Extension Educators Differ by Their Program Area of Responsibility? Journal of Extension, 51(6).

Hampton, L. A. (1980). The Extension agent's job: Critical behaviors. Journal of Extension, 18(1), retrieved from: http://www.joe.org/joe/1980january/80-1-a2.pdf

Harms, A. M. R., Presley, D. R., Hettiarachchi, G. M., & Thien, S. J. (2013). Assessing the Educational Needs of Urban Gardeners and Farmers on the Subject of Soil Contamination. Journal of Extension, 51(1).

Khalil, A. H. O., Ismail, M., Suandi, T. N., & Silong, A. D. (2009). Human resource development competencies as predictors of agricultural extension agents’ performance in Yemen. Human Resource Development International, 12(4): 429–447.

Lin, B. B., Philpott, S. M., & Jha, S. (2015). The future of urban agriculture and biodiversity-ecosystem services: Challenges and next steps. Basic and Applied Ecology, 16: 189–201.

Lindner, J. R. (2001). Competency Assessment and Human Resource Management Performance of County Extension Chairs. Journal of Southern Agricultural Education Research, 51(1): 333-346.

Luukkainen, J. (2012). A comparison of extension methods used by different agricultural extension service providers in nyandarua county, kenya. Bachelor’s thesis, HAMK University of Applied Sciences.

Oberholtzer, L., Dimitri, C., & Pressman. A. (2014). Urban Agriculture in the unitedstates: characteristics, Challenges, and Technical Assistance Needs. Journal of Extension, 52(6).

Poulsen, M. N., McNab, P.R., Clayton, M. L., & Neff, R. A. (2015). A systematic review of urban agriculture and food security impacts in low-income countries. Food Policy, 55: 131–146.

Rivera, W. M., Qamar, M. K., & Crowder, L. V. (2001). Agricultural and Rural Extension Worldwide: Options for Institutional Reform in the Developing Countries. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome, November 2001.

Smith, S., Hoag, D. & Peel, K. (2011). Lessons from Outstanding Country Agent. Journal of extension, 49(4).

Vasquez-Moreno, L., & Cordova, A. (2013). A conceptual framework to assess urban agriculture’s potential contributions to urban sustainability: an application to San Cristobal de Las Casas, Mexico. International Journal of Urban Sustainable Development, 5(2): 200–224.

Walker, S. (2016). Urban agriculture and the sustainability fix in Vancouver and Detroit, Urban Geography, 37(2): 163-182

Wang, P. P., & Nevius, J. G. (2013). Promoting Urban Agriculture: Insurance as an Important Tool, Environmental Claims Journal, 25(4): 320-330.

Webster, N., & Ingram, P. (2007). Exploring the Challenges for Extension Educators Working in Urban Communities. Journal of Extension, 45(3).

Zezza, A., & Tasciotti, L. (2010). Urban agriculture, poverty and food security: empirical evidence from a sample of developing countries. Food Policy, 35: 265–273.