تحلیلی بر تاب آوری کالبدی مساکن اجتماعی در برابر زلزله با استفاده از فن سیستم پشتیبان تصمیم گیری فازی غیر ساختاری (NSFDSS) ( نمونه موردی مسکن مهر زنجان)
الموضوعات : Urban Management Studiesماندانا کمالی 1 , منوچهر طبیبیان 2 , مسعود الهی 3
1 - دانشجوی دکتری تخصصی شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران. Ana.kamali84@gmail.com
2 - استاد گروه شهرسازی، دانشکده شهرسازی پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - دکتری شهرسازی، استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
الکلمات المفتاحية: تاب آوری کالبدی, زلزله, فن سیستم پشتیبان تصمیم گیری فا, مساکن اجتماعی, مسکن مهر زنجان,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف پژوهش: مسکن همواره بهعنوان یکی از نیازهای اساسی هر انسان و تأمین مسکن، از مهمترین دغدغههای جوامع و از اولویتهای دولتهاست. در کشور ما طی چند سال اخیر، به منظور تامین مسکن اقشار کم درآمد، دولت سیاست احداث مسکن مهر و طرح اقدام ملی مسکن را در پیش گرفتهاست. از طرفی ایران به لحاظ جغرافیایی و زمینشناختی در زمره کشورهایی است که آسیبپذیری بالایی در برابر سوانح طبیعی دارد؛ و ازجمله مهمترین آنها، زلزله میباشد. از طرف دیگر روند سریع رو به رشد شهرنشینی در کنار سایر عوامل، زنگخطر بحران زلزله را به صدا در آوردهاست.مطالعات نشان میدهند که اکثر برنامهریزیهای صورتگرفته در زمینه مدیریت بحران به حین و پس از وقوع بحران اختصاص دارد و کمتر به شرایط پیش از وقوع بحران توجه میشود. بنابراین بررسی تابآوری قبل از بحران در پروژههای مسکن اجتماعی امری ضروری میباشد.در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با هدف ارزیابی محلات متشکل از مسکنهای مهر از لحاظ تابآوری کالبدی در برابر زلزله، کلیهی شاخصها به کمک تحلیل محتوا شناسایی و بررسی شده تا علاوه بر شناخت نقاط قوت و ضعف آنها، چراغ راهی برای طرحهای اقدام ملی مسکن باشند. روش پژوهش: بدین منظور در این پژوهش با روشهای اسنادی و میدانی به جمعآوری اطلاعات پرداخته شدهاست. معیارها و شاخصهای استخراج شده، به کمک فن سیستم پشتیبان تصمیمگیری فازی غیرساختاری (NSFDSS) اولویتبندی و وزندهی شده و در نهایت به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی نقشههای معیارهای وزندهی شده، رویهمگذاری شده تا نقشهی تابآوری کالبدی حاصل شود. یافتهها: یافتههای حاصل از پژوهش نشانگر این است که از بین شاخصهای تابآوری کالبدی فاصله از گسل بیشترین و دسترسی به کاربریهای درمانی و آتشنشانی کمترین اولویت را در راستای ارتقاء تابآوری کالبدی محلات دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش گویای این است که محلات متشکل از مسکنهای مهر به علت ضعفهایی که در مولفههای کالبدیشان دارند از تابآوری کالبدی پایینی برخوردارند و با وجود نوساز بودن و برنامهریزی شده بودن، آسیبپذیری بیشتری دارند.
