پهنه بندی خطر زمین لغزش حوزه آبخیز سیاه خور اسلام آباد غرب با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)
الموضوعات :
دکتر محمدرضا نوجوان
1
(ندارد)
غلامرضا حیاتی
2
(ندارد)
الکلمات المفتاحية: زمین لغزش, تحلیل سلسله مراتبی, دلفی, حوزه سیاه خور,
ملخص المقالة :
حوزه آبخیز سیاه خور در حاشیه شهر اسلام آباد غرب دارای انواع مختلف ناپایداری های دامنه ای میباشد که ناپایداری های موجود در این منطقه باعث شده مراتع و طرحهای آبخیزداری اجراء شده در اینحوزه را به شدت تهدید نماید. بررسی وضعیت ناپایداری در سطح این منطقه و پهنه بندی آن و مشخصکردن مناطقی که حساسیت بیشتری نسبت به ناپایداری دارند و تعیین میزان جابه جایی و مکانیزم اینگونه حرکات، ما را در کنترل و پیشگیری از بروز خطرات احتمالی یاری خواهد کرد. در این تحقیقسعی شده است با بکارگیری مدل کاربردی تحلیل سلسله مراتبی و بر اساس نظرات کارشناسی بهینهتریننقشه پهنهبندی زمین لغزش در سطح حوزه مورد مطالعه استخراج گردد. برای این منظور از اجماع تکنیکهای دلفی، تصمیم گیری چند معیاره وGISاستفاده شده است. تحلیل نتایج تحلیل سلسله مراتبی در این حوزه نشان می دهد فاکتور های زمین شناسی، کاربری اراضی و بارش مهمترین پارامترهای موثر بر وقوعزمین لغزش به شمار میروند. بررسی نقشه پهنه بندی زمین لغزش نشان می دهد در مجموع بیش از 70درصد حوزه دارای وضعیت و پتانسیل حساس و نیمه حساس در تولید زمین لغزش است. که پراکنشزمین لغزش ها بیشتر در نواحی شمال، شمال شرق، مرکزی و جنوب غرب حوزه به دلیل وضعیتتوپوگرافی و زمین شناسی خاص و همچنین تغییرات بی رویه کاربری اراضی میباشد.
