بررسی و تحلیل ساختار فضایی سکونتگاه های شهری و روستایی با رویکرد آمایش سرزمین ( نمونه موردی بخش سلفچگان قم )

الموضوعات :

مصطفی توکلی نغمه ¹ (کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه تهران ،تهران، ایران)
سعید زنگنه شهرکی ² (استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران تهران، ایران)
علیرضا دربان آستانه ³ (استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، تهران، ایران)
امیر تلخاب ⁴ (کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه تهران ،تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 27 الإثنين , محرم, 1437 تاريخ التأكيد : 02 الخميس , ربيع الأول, 1438 تاريخ الإصدار : 16 الخميس , صفر, 1443

الکلمات المفتاحية: ساختار فضایی, آمایش سرزمین, سیستم اطلاعات جغرافیایی, سلفچگان, برنامه ریزی فضایی,

ملخص المقالة :

برنامه ریزی سازمان فضایی عبارت است از : برنامه ریزی به منظور توزیع مکانی فضایی بهینه امکانات و تسهیلات و خدمات زیر بنایی در میان سکونت گاه های شهری و روستایی در سطح منطقه و ناحیه.برنامه ریزی سازمان فضایی در قالب ساختار فضایی منطقه و ناحیه عینیت میابد. در این مطالعه که با روش توصیفی و تحلیلی و با هدف کاربردی ، با تکیه بر منابع کتابخانه ای و داده های به دست آمده از مرکز آمار ایران و سایر ارگان های ذیربط انجام شده است ، هدف بررسی و تحلیل ساختار فضایی بخش سلفچگان شهرستان قم بوده است نتایج پژوهش که با تکیه بر سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS ) در بخش درون یابی امکانات و تسهیلات و مدل تاپسیس در بخش سطح بندی سکونتگاه ها صورت گرفته است نشان می دهد که از حیث برخورداری از خدمات و تسهیلات سکونتگاه های جنداب ، طایقان ، راهجرد، به عنوان توسعه یافته ترین سکونتگاه های بخش سلفچگان و سکونتگاه های طرلاب ، فتح آباد ، نیچه و به عنوان سکونتگاه های محروم شناخته شده انددر پایان این مطالعه پیشنهاداتی به منظور تکمیل فرآیند پژوهش و ارائه ایده هایی به منظور برنامه ریزی فضایی بهتر در آینده این منطقه ارائه گردیده است