بررسی و تحلیل ساختار فضایی سکونتگاه های شهری و روستایی با رویکرد آمایش سرزمین ( نمونه موردی بخش سلفچگان قم )
الموضوعات :مصطفی توکلی نغمه 1 , سعید زنگنه شهرکی 2 , علیرضا دربان آستانه 3 , امیر تلخاب 4
1 - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه تهران ،تهران، ایران
2 - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران تهران، ایران
3 - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، تهران، ایران
4 - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه تهران ،تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: ساختار فضایی, آمایش سرزمین, سیستم اطلاعات جغرافیایی, سلفچگان, برنامه ریزی فضایی,
ملخص المقالة :
برنامه ریزی سازمان فضایی عبارت است از : برنامه ریزی به منظور توزیع مکانی فضایی بهینه امکانات و تسهیلات و خدمات زیر بنایی در میان سکونت گاه های شهری و روستایی در سطح منطقه و ناحیه.برنامه ریزی سازمان فضایی در قالب ساختار فضایی منطقه و ناحیه عینیت میابد. در این مطالعه که با روش توصیفی و تحلیلی و با هدف کاربردی ، با تکیه بر منابع کتابخانه ای و داده های به دست آمده از مرکز آمار ایران و سایر ارگان های ذیربط انجام شده است ، هدف بررسی و تحلیل ساختار فضایی بخش سلفچگان شهرستان قم بوده است نتایج پژوهش که با تکیه بر سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS ) در بخش درون یابی امکانات و تسهیلات و مدل تاپسیس در بخش سطح بندی سکونتگاه ها صورت گرفته است نشان می دهد که از حیث برخورداری از خدمات و تسهیلات سکونتگاه های جنداب ، طایقان ، راهجرد، به عنوان توسعه یافته ترین سکونتگاه های بخش سلفچگان و سکونتگاه های طرلاب ، فتح آباد ، نیچه و به عنوان سکونتگاه های محروم شناخته شده انددر پایان این مطالعه پیشنهاداتی به منظور تکمیل فرآیند پژوهش و ارائه ایده هایی به منظور برنامه ریزی فضایی بهتر در آینده این منطقه ارائه گردیده است
_||_
