تبیین اندیشه‌ی ابن سینا در باب «صفات الاهی»
الموضوعات :
محسن قاسم پور
1
(دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده حقوق، الاهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
سیدعباس ذهبی
2
(دانشیار گروه فلسفه، دانشکده حقوق، الاهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
محمد سعید ی مهر
3
(استاد گروه فلسفه، دانشکده فلسفه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: صفات الهی, عینیت مصداقی, اتحاد مفهومی, ابن سینا, فلسفه اسلامی,
ملخص المقالة :
در تاریخ تفکر بشری هیچ مسئله بنیادینی به اندازه شناخت خدا که جز به واسطه صفات الاهی امکان‌پذیر نیست، بشر را به اندیشه وادار نکرده است و پاسخ به این مسئله مطالبه‌ای جدی از متفکران هر عصر، خصوصاً فلاسفه بوده است. در این خصوص و در فکر فلسفی اسلامی، اندیشه ی ابن سینا از امتیازات ویژه ای برخوردار است چراکه به عنوان تأثیرگذارترین و پایدارترین اندیشه ها در حوزه فلسفه تحولات فکری عمیقی را پس از خود سبب شده است. این نوشتار کوشیده است تا با الگو قرار دادن این فکر فلسفی در جغرافیای فکر شیعه، چگونگی رابطه آراء این حکیم در محورهای اساسی بحث اسماء و صفات الاهی یعنی عینیت ذات و صفات و اتحاد مفهومی صفات را تبیین نماید. یافته‌ی نهایی پژوهش این حقیقت را مورد تأکید قرار داده است که در نظرگاه ابن سینا، عینیت صفات با ذات در حقیقت پایه و سنگ بنای نظریه اتّحاد مفهومی صفات بوده و ملازمه بین هر دو عنوان ضروری است؛ فلذا ابن سینا بر اساس فهم دقیق از عینیت ذات و صفات و مبتنی بر آن، این نظریه اختصاصی خود را در اتّحاد مفهومی صفات مطرح ساخته است.
_||_
