زمان هیدگری در تقابل با زمان هگلی

الموضوعات :

محمد زارع شیرین کندی ¹ (ندارد)

تاريخ الإرسال : 27 الثلاثاء , شعبان, 1433 تاريخ التأكيد : 16 السبت , صفر, 1434 تاريخ الإصدار : 09 الثلاثاء , ربيع الثاني, 1434

الکلمات المفتاحية: هگل, هیدگر, زمان, پروا, اکنون, صیرورت,

ملخص المقالة :

در این مقاله، معنای زمان در فلسفه‌ی هگل و تفکر هیدگر بررسی می‌شود. بعد از گزارش رأی هگل راجع به زمان، نقد بنیادین هیدگر از مفهوم زمان هگلی عرضه می‌شود و سپس از رأی و نظر خود هیدگر درباب زمان- که به زعم هیدگر دقیقاً در تقابل با دیدگاه هگل است و زمان اصیل محسوب می‌گردد-سخن گفته می‌شود. به اعتقاد هیدگر، تلقی هگل از زمان در ادامه یا درچارچوب مابعدالطبیعی غرب است درحالی که نظر خودش در این باب از مابعدالطبیعه فراتر رفته و اندیشه‌ای بدیع به شمار می‌آید.

المصادر:

 

1. مارتین هیدگر، مفهوم زمان و چند اثر دیگر، ترجمه‌ی علی عبداللهی، نشر مرکز، تهران 1386ش.
   
   
   1. Blattner, W., “Temporality”, in A Companion to Heidegger, ed. H.L.Dreyfus and M.A.Wrathall, Blackwell Publishing, 2007.
   
   
   2. Hegel, G. W. F., Philosophy of Nature, trans. M. J. Petry, Routledge, 2002.
   
   
   3. Heidegger, M., “The Way Back into Ground of Metaphysics”, trans.W.Kaufmann, in Existentialism from Dostoevsky to Sartre, ed.W. Kaufmann, New American Library, 1975.
   
   
   4. ---------, Being and Time (BT), trans. J. Macquarrie and E. Robinson, Basil Blackwell, 1988.
   
   
   5. ---------, The Basic Problems of Phenomenology, trans Albert Hofstadter, Indiana University Press, 1988.
   
   
   6. Mulhall, S., Heidegger and Being and Time, Routledge, 1997.
   
   
   7. Olafson, F. A., Heidegger and the philosophy of Mind, Yale University, Press, 1987.