اثربخشی فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی نوجوانان
الموضوعات :
مطالعات توسعه اجتماعی ایران
یاسین نجفی زادگان
1
(کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حمیدرضا وطن خواه
2
(استادیار گروه روانشناسی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
تاريخ الإرسال : 03 الأربعاء , ربيع الثاني, 1442
تاريخ التأكيد : 03 الأربعاء , ربيع الثاني, 1442
تاريخ الإصدار : 05 الخميس , ربيع الأول, 1442
الکلمات المفتاحية:
فناوری واقعیت مجازی,
ترس از سخنرانی,
نوجوانان,
ملخص المقالة :
مطالعه حاضر با عنوان بررسی اثربخشی فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی نوجوانان انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، کلیه نوجوانان 12 تا 15 ساله شهر تهران بوده است. روش نمونه گیری خوشه ای بود و از یکی از مراکز مشاوره شهر تهران انجام شد. از بین نوجوانانی که برای اختلالات رفتاری و روانشناختی به مرکز مراجعه می کردند، 30 نفر از افرادی که به دلایل هراس اجتماعی، اختلالات روابط اجتماعی مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. سپس 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده‌ها عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب سخنرانی بارسولومی و هولیهان (2016). سپس 12 جلسه 20 دقیقه ای بازی و فعالیت با دستگاه اکس باکس، روی گروه هدف (آزمایش) انجام شد و در پایان جلسه از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از آزمون فرضیه‌ها، نتیجه شد که فناوری واقعیت مجازی بر ترس از سخنرانی، اضطراب شناختی، اضطراب رفتاری و اضطراب فیزیولوژیکی تأثیرگذار بوده و می توان با افزایش حس خودکارامدی و بالا بردن توانمندی در حل مسئله و ایجاد خلاقیت، باعث کاهش سطح اضطراب و هراس شده است.
المصادر:
افشاریان، ندا و ابراهیمی قوام، صغری. (1395). بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر مواجهه از طریق واقعیت مجازی در کاهش هراس از رانندگی: بررسی تک آزمودنی. مطالعات روانشناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا، دوره 12، شماره 1، 84-65.
جوادی، رحم خدا، فتحی، روح ا... و محمدی، زینب. (1393). اثربخشی آموزش گروهی مهارت های شناختی ـ رفتاری بر کاهش ترس از صحبت کردن در جمع. فصلنامه آموزش و ارزشیابی، سال هفتم، شماره 25، 135-123.
حاتمی، محمد؛ احمدیان، علیرضا؛ خانجانی، آتوسا و فدایی، مهناز. (1393). اثربخشی آموزش به شیوه شبیه سازی واقعیت مجازی موقعیت های عملیاتی پیچیده در کاهش استرس شغلی نیروهای پلیس. پژوهش در نظام های آموزشی، دوره 4، شماره 1، 218-195.
شاهمرادی، لیلا؛ الماسی، سهراب و مهربان فر، مهتاب. (1397). کاربردهای محیط مجازی در حوزه سلامت. اطلاع رسانی پزشکی نوین، دوره 3، شماره اول، 66-56.
شعبانی، جعفر و مصدری، مریم. (1395). اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، سال سوم، شماره 3، 27-12.
علی اکبری، مهناز؛ علیپور، احمد؛ ابراهیمی مقدم، حسین و فکرتی، مهین. (1396). تأثیر فناوری واقعیت مجازی بر اختلالات روان شناختی افراد مبتلا به سرطان. مجله علوم مراقبتی نظامی، سال چهارم، شماره 1، مسلسل 11، 57-49.
فعال، رعنا و قاسمی، فرناز. (1395). تأثیر واقعیت مجازی در توانبخشی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی: مرور نظام مند و فراتحلیل. فصلنامه علمی ـ پژوهشی طب توانبخشی، دوره 6، شماره 3، 302-286.
مقیمیان، مریم و کریمی، طیبه. (1392). تأثیر آموزش گروهی تکنیک های خودگویی مثبت و تن آرامی و ترکیب آنها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری. مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران (نشریه پرستاری ایران)، دوره 26، شماره 85، 75-66.
Bartholomay, E.M. & Hulihan, D.D. (2016). Public Speaking Anxiety Scale: Preliminary psychometric data and scale validation. Personality and Individual Differences, 94, 211-215.
Block JA, Wulfert E. (2016). Acceptance or change: Treating socially anxious college students with ACT or CBGT. A Context for Science with a Commitment to Behavior Change. 1(2).
Dalrymple KL, Herbert JD. (2013). Acceptance and commitment therapy for generalized social anxiety disorder a pilot study. Behavior Modification. 31(5):543-568.
Hughes J. (2005). Cognitive behavior therapy with in social .Oxford: pregamon press.
Kessler RC, Berglund P. (2015). Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Arch Gen Psychiatry. 62(6):593-602.
March JL, Morris TL, Turner MW. (2014). Social Phobia, Anxiety disorders in children and adolescents. 2ed. New York: Guilford.
Ossman WA, Wilson KG, Storaasli RD, McNeill JW. (2015). A preliminary investigation of the use of Virtual Reality in group treatment for social phobia. International Journal of Psychology and Psychological Therapy. 6(3):397-416.
Perandre, Y. H. T. & Haydu, V. B. (2018). A Treatment Program for Social Anxiety Disorder by Using Virtual Reality, Trends in Psychology/ Temas em Psicologia, Vol. 26: 867-882.
Poeschi, S. (2017). Virtual reality Training for Public speaking—a QUesT-Vr Framework Validation. Front in ICT, Vol. 4, 1-13.
Ravindran LN, Stein MB. (2010). The Pharmacologic Treatment of anxiety disorder: A Review of Progress. J Clin Psychiatry. 71(7): 839-54.
Ruscio, A.M. Brown, T.A. Chiu, W.T. Sareen, J. Stein, M.B. & Kessler, R.C. (2011). Social fears and social phobia in the USA: results from the National Comorbidity Survey Replication. Psychological Medicine, 38: 15-28.
Salkevicius, J., Miskinyte, A. & Navickas, L. (2019). Cloud Based Virtual Reality Exposure Therapy Service for Public Speaking Anxiety. Information, 10, 62: 1-15.
Seim, Richard W.; Waller, Stacey A. and spates, C. Richard. (2018), A Preliminary investigation of continuous and intermittent Exposures in the treatment of public speaking Anxiety, Journal of Clinical Psychiatry.
Witt, Poull; Brown, Kennaria & Robberts, James.B. (2016). Somatic anxiety attends before, during and after giving a public speech. The Southern communication Journal, 71, 87, 100.
_||_
افشاریان، ندا و ابراهیمی قوام، صغری. (1395). بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر مواجهه از طریق واقعیت مجازی در کاهش هراس از رانندگی: بررسی تک آزمودنی. مطالعات روانشناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا، دوره 12، شماره 1، 84-65.
جوادی، رحم خدا، فتحی، روح ا... و محمدی، زینب. (1393). اثربخشی آموزش گروهی مهارت های شناختی ـ رفتاری بر کاهش ترس از صحبت کردن در جمع. فصلنامه آموزش و ارزشیابی، سال هفتم، شماره 25، 135-123.
حاتمی، محمد؛ احمدیان، علیرضا؛ خانجانی، آتوسا و فدایی، مهناز. (1393). اثربخشی آموزش به شیوه شبیه سازی واقعیت مجازی موقعیت های عملیاتی پیچیده در کاهش استرس شغلی نیروهای پلیس. پژوهش در نظام های آموزشی، دوره 4، شماره 1، 218-195.
شاهمرادی، لیلا؛ الماسی، سهراب و مهربان فر، مهتاب. (1397). کاربردهای محیط مجازی در حوزه سلامت. اطلاع رسانی پزشکی نوین، دوره 3، شماره اول، 66-56.
شعبانی، جعفر و مصدری، مریم. (1395). اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، سال سوم، شماره 3، 27-12.
علی اکبری، مهناز؛ علیپور، احمد؛ ابراهیمی مقدم، حسین و فکرتی، مهین. (1396). تأثیر فناوری واقعیت مجازی بر اختلالات روان شناختی افراد مبتلا به سرطان. مجله علوم مراقبتی نظامی، سال چهارم، شماره 1، مسلسل 11، 57-49.
فعال، رعنا و قاسمی، فرناز. (1395). تأثیر واقعیت مجازی در توانبخشی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی: مرور نظام مند و فراتحلیل. فصلنامه علمی ـ پژوهشی طب توانبخشی، دوره 6، شماره 3، 302-286.
مقیمیان، مریم و کریمی، طیبه. (1392). تأثیر آموزش گروهی تکنیک های خودگویی مثبت و تن آرامی و ترکیب آنها بر هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری. مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران (نشریه پرستاری ایران)، دوره 26، شماره 85، 75-66.
Bartholomay, E.M. & Hulihan, D.D. (2016). Public Speaking Anxiety Scale: Preliminary psychometric data and scale validation. Personality and Individual Differences, 94, 211-215.
Block JA, Wulfert E. (2016). Acceptance or change: Treating socially anxious college students with ACT or CBGT. A Context for Science with a Commitment to Behavior Change. 1(2).
Dalrymple KL, Herbert JD. (2013). Acceptance and commitment therapy for generalized social anxiety disorder a pilot study. Behavior Modification. 31(5):543-568.
Hughes J. (2005). Cognitive behavior therapy with in social .Oxford: pregamon press.
Kessler RC, Berglund P. (2015). Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Arch Gen Psychiatry. 62(6):593-602.
March JL, Morris TL, Turner MW. (2014). Social Phobia, Anxiety disorders in children and adolescents. 2ed. New York: Guilford.
Ossman WA, Wilson KG, Storaasli RD, McNeill JW. (2015). A preliminary investigation of the use of Virtual Reality in group treatment for social phobia. International Journal of Psychology and Psychological Therapy. 6(3):397-416.
Perandre, Y. H. T. & Haydu, V. B. (2018). A Treatment Program for Social Anxiety Disorder by Using Virtual Reality, Trends in Psychology/ Temas em Psicologia, Vol. 26: 867-882.
Poeschi, S. (2017). Virtual reality Training for Public speaking—a QUesT-Vr Framework Validation. Front in ICT, Vol. 4, 1-13.
Ravindran LN, Stein MB. (2010). The Pharmacologic Treatment of anxiety disorder: A Review of Progress. J Clin Psychiatry. 71(7): 839-54.
Ruscio, A.M. Brown, T.A. Chiu, W.T. Sareen, J. Stein, M.B. & Kessler, R.C. (2011). Social fears and social phobia in the USA: results from the National Comorbidity Survey Replication. Psychological Medicine, 38: 15-28.
Salkevicius, J., Miskinyte, A. & Navickas, L. (2019). Cloud Based Virtual Reality Exposure Therapy Service for Public Speaking Anxiety. Information, 10, 62: 1-15.
Seim, Richard W.; Waller, Stacey A. and spates, C. Richard. (2018), A Preliminary investigation of continuous and intermittent Exposures in the treatment of public speaking Anxiety, Journal of Clinical Psychiatry.
Witt, Poull; Brown, Kennaria & Robberts, James.B. (2016). Somatic anxiety attends before, during and after giving a public speech. The Southern communication Journal, 71, 87, 100.
