ارائه الگوی توسعه پایداراجتماعی مبتنی بر برنامه ریزی کارآفرینانه

الموضوعات : مطالعات توسعه اجتماعی ایران

یاسر وطنی ¹ (دانشجوی دکتری کارآفرینی، واحد علی آبادکتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آبادکتول، ایران)
مجید نصیری ² (استاد گروه مدیریت، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آّباد کتول، ایران)
هادی ثنایی پور ³ (استاد گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی آزادشهر، دانشگاه گنبد کاووس، ایران.)
محمدباقر گرجی ⁴ (استادیار گروه علوم ارتباطات وکسب وکار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.)

تاريخ الإرسال : 22 الخميس , رمضان, 1444 تاريخ التأكيد : 07 السبت , ذو القعدة, 1444 تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444

الکلمات المفتاحية: برنامه ریزی کارآفرینانه, الگوی فراترکیب, توسعه پایدار اجتماعی, الگوی تحلیل محتوا,

ملخص المقالة :

باتوجه به نیاز مبرم جامعه امروزی ارائه الگویی مناسب برای توسعه پایدار اجتماعی می توانند بعنوان تنها راه برون رفت از مسائل عدیده جامعه امروزی در تلاقی مشکلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، زیستی و ..... می باشد. این مهم بدون نگاه جدید به این چالشها و خلاقیتی که در کارآفرینی است محقق نخواهد شد. لذا ما در این تحقیق بدنبال ارائه الگوی توسعه پایداراجتماعی مبتنی بر برنامه ریزی کارآفرینی هستیم. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و رویکرد کاربردی دارد و روش تحقیق آمیخته(کیفی-کمی) است .جامعه آماری بخش کیفی شامل کارشناسان و اساتید دانشگاه در حوزه کارآفرینی و مدیریت در استان گلستان می باشند و روش نمونه گیری از نوع گلوله برفی می باشد که تعداد آن 11 نفر می باشند و در بخش کمی شامل مدیران ارشد، افراد با تجربه، در بخش اشتغال استان گلستان می باشند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 950 نفر انتخاب شد که حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 274 نفر می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در بخش کیفی بصورت مصاحبه نیمه ساختار و در بخش کمی بصورت پرسشنامه محقق ساخته می باشد. برای شناسایی شاخص های توسعه پایدار اجتماعی از الگوی تحلیل محتوا (کیفی) و برای شناسایی شاخص های برنامه ریزی کارآفرینی از الگوی فراترکیب استفاده شد. ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از نرم افزار SPSS20 و Smart PLS استفاده شد. سازه‌های مورد بررسی جهت ارائه مدل اولیه توسعه پایدار اجتماعی؛ اعتماد اجتماعی، مشارکت و همبستگی اجتماعی، پایداری زیست‌محیطی، پایداری اقتصادی، مسئولیت‌پذیری اجتماعی می باشند و سازه های مورد بررسی جهت ارائه مدل اولیه برنامه ریزی کارآفرینانه؛ استراتژیک کارآفرینانه، فرصت ها کارآفرینی و مهارت آموزی و قابلیت های کارآفرینانه، فرهنگ کارآفرینانه، مدیریت کارآفرینانه و پشتیبانی حاکمیت می باشند. نتایج مدل ساختاری نشان داد که برنامه ریزی کارآفرینانه بر توسعه پایدار اجتماعی با توجه به ضریب مسیر 0/851 و آزمون t، 26/359 ارتباط مثبت و معنی دار و قوی دارد. همین طور اعتماد اجتماعی و پایداری اقتصادی رابطه معنی دار و قوی با توسعه پایدار اجتماعی دارد و مشارکت و همبستگی، پایداری زیست محیطی و مسئولیت پذیری اجتماعی ارتباط متوسطی با توسعه پایدار اجتماعی دارد. عوامل جهت گیری استراتژیک، فرهنگ کارآفرینانه و فرصت ها کارآفرینی و مهارت آموزی و قابلیت ها ارتباط قوی و معناداری با برنامه ریزی کارآفرینانه دارد و مدیریت کارآفرینانه و پشتیبانی حاکمیت رابطه متوسطی با برنامه ریزی کارآفرینانه دارد.

المصادر:

ملک اخلاق، اسماعیل؛ مرادی، محمود؛ درستکاراحمدی، ناهید؛ مهدی زاده، مهران (1393). بررسی تاثیر کارآفرینی استراتژیک بر دست یابی به مزیت رقابتی (مطالعه موردی صنعت ساختمان و مسکن). پژوهشنامه مدیریت اجرایی، 6(11): 174-145.

کنعانی کاشانی، علی؛ گلرد، پروانه (1396). تاثیر مزیت رقابتی بر کارآفرینی استراتژیک با نقش میانجی نظریه تخریب خلاقانه شومپیتر. پژوهش‏های ‏مدیریت راهبردی، 23(4): 20-1.

رضوی، سید مصطفی؛ شهریاری، سلطانعلی؛ احمدپور داربانی، محمود (1394). بررسی تاثیر دو سوتوانی سازمانی بر کارآفرینی راهبردی. توسعه کارآفرینی، 8(4): 786-767.

خزایی پول، مرتضی؛ زارعی، هادی؛ دهقان، محمدصادق؛ کریمی، امیرحسین (1391). کارآفرینی استراتژیک و مزیت رقابتی، کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنیان، بابلسر، شرکت پژوهشی طرود شمال.

طبرسا، غلامعلی؛ یداللهی فارسی، جهانگیر؛ نائیجی، محمدجواد (1392). الگوی کارآفرینی راهبردی با رویکرد مدیریت منابع انسانی: نقش واسطه‌ای تبادل دانش. چشم انداز مدیریت بازرگانی، 15(3): 180-165.

مریدسادات، پگاه (1393). طراحی الگوی سیاست توسعه کشاورزی پایدار با رویکرد کارآفرینانه-مطالعه موردی استان خوزستان. پایان نامه دکتری تخصصی. دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده ادبیات و علوم انسانی.

تابع جماعت، ماشااله؛ موسی خانی، مرتضی؛ مهدی، الوانی؛ داوری، علی (1396). الگوی کارآفرینی استراتژیک : مطالعه موردی وزارت نیرو. فصلنامه پژوهش‌های سیاستگذاری و برنامه‌ریزی انرژی، 3(7): 200-171.

کیاکجوری، کریم؛ رودگر نژاد، فروغ (1388). کارآفرینی استراتژیک: مفاهیم و ضرورت وجودی، چهارمین کنفرانس بین المللی مدیریت استراتژیک، تهران، گروه ناب، گروه پرتوبینا.

رضوی، سید مصطفی؛ احمدپور داربانی، محمود؛ شهریاری، سلطانعلی (1393). طراحی مدل مفهومی کارآفرینی استراتژیک بر مبنای رویکرد پیکره‌بندی. توسعه کارآفرینی، 7(1): 55-35.

Dan, M. C. (2012). The third mission of Universities in the Development Strategy of Vienna City, Informatica Economica, 16(4), 49-51.

Federici, D., Ferrante, F., and Vistocco, D. (2007). On the Sources of Entrepreneurial Talent in Italy: Tacit vs., Codified Knowledge, 2(3): 1-25.

Guojin, C. (2011). Study and practice on training scheme of university students’ entrepreneurship ability. In International Conference on Information and Management Engineering, Springer, Berlin, 299-304.

Hopkins, P., and Bassett, A. (2015). The Recycling of Entrepreneurial Talent, A report for Scottish Enterprise, Scottish Investment Bank: 1-36.

Pearce, Alison (2016) International Entrepreneurial Talent Management, Discussion Topic.

Bellotti, F., et al. (2014). Serious games and the development of an entrepreneurial mindset in higher education engineering students, Entertainment Computing, 5(4): 357-366.

Collings, D. G., & Mellahi, K. (2009). Strategic talent management: A review and research agenda. Human Resource Management Review, 19(4): 304–313

Chen, Yuting. (2016). Study of Applied Innovative Talents Training Mode Management based on Combination of Entrepreneurship Education, 4th International Conference on Management Science, Education Technology, Arts, Social Science and Economics,5(3):1777- 1782.

Hitt, M., & Ireland, R., D. (2017).The intersection of entrepreneurship and strategic management research. The Blackwell Handbook Of Entrepreneurship, Chpater 3, https://doi.org/10.1002/9781405164214.ch3.

Ifeoma, O. R., Purity, N. O., and Okoye-Nebo, C. (2015). Effective Talent Management: Key to Organisational Success, Journal of Policy and Development Studies, 289(1850): 1-12.

Chao Hong, Shen, Abdelqader Alsakarneh, Asaad Ahmad. (2015). Talent management in twenty - first century: theory and practically, International Journal of Applied Research 1(11): 1036-1043.

Bat, M., Yalci. M. (2015). An Evaluation of Talent Management from an Organizational Perspective: The Case of Vodafone, Global Media Journal TR Edition, Edition, 6(11): 90-112.

Bönte, W., Audretsch, D. B., & Keilbach, M. (2008). Entrepreneurship capital and its impact on knowledge diffusion and economic performance. Journal of Business Venturing, 23 (2), 687-698.

Bradley, A. P. (2016). Talent management for universities, Australian Universities' Review, 58(1): 13-19.

Ardichvili, A., Cardozo, R. and Ray, S. ,(2003). A theory of entrepreneurial ‏‏opportunity identification and development. Journal of Business Venturing, 10(2) .pp. 1-7.

Bolton, Bill K., and John Thompson (2004). Entrepreneurs: Talent, temperament, technique. Routledge.