بررسی ارتباط بین میزان دینداری و رضایت از زندگی در بین شهروندان شهر شهرضا

الموضوعات : مدیریت فرهنگی

زینب شیرازی ¹ , محمد علی چیت ساز ² , ناصر حجازی ³

1 - دکتری تخصصی مدیریت آموزش عالی و مدرس متون تخصصی، دانشگاه تهران، ایران
2 - دکتری تخصصی مدیریت ورزشی، دانشگاه دامغان، سمنان، ایران. (نویسنده مسئول).
3 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان،جامعه شناسی

تاريخ الإرسال : 22 الأربعاء , صفر, 1443 تاريخ التأكيد : 13 السبت , شوال, 1443 تاريخ الإصدار : 08 الإثنين , ربيع الثاني, 1445

الکلمات المفتاحية: رضایت از زندگی, دینداری, رضایت, احساس بهزیستی,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف: رضایت از زندگی یکی از ویژگی‌های مهم روانی است که فرد واجد سلامت می‌بایست از آن برخوردار باشد. رضایت از زندگی مفهومی پایدار و فراگیر است که احساس و نظر کلی مردم یک جامعه را نسبت به جهانی که در آن زندگی می‌کنند منعکس می‌کند و بنابراین از حالت فردی محض خارج و جنبه‌های اجتماعی پیدا می‌کند. روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش همبستگی و ابزار تحقیق پرسشنامه و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS، به دنبال بررسی ارتباط بین میزان دینداری و رضایت از زندگی در بین شهروندان شهر شهرضا به عنوان هدف اصلی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر شهرضا می‌باشد که تعداد 384 نفر از شهروندان 18 سال به بالای آن با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته شده است یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که بین میزان کل دینداری (34/0)، و ابعاد آن یعنی بعد اعتقادی (41/0)، بعد پیامدی (32/0)، بعد مناسکی (37/0)، بعد تجربی (25/0) و بعد عاطفی (23/0) ارتباط مثبت و معنادار با رضایت از زندگی وجود دارد؛ همچنین نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری (Smart PLS) نیز نشان دادند که متغیر دینداری در مجموع 56/0 از واریانس متغیر رضایت از زندگی را تبیین می‌کند، با مدنظر قرار دادن مقادیر مربوط به حجم اثر شاخص ضریب تعیین این مقدار در حد متوسط 31/0 برآورد می‌شود نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان با افزایش دینداری و ابعاد آن، رضایت از زندگی را افزایش داد نمود و گامی در جهت ایجاد سلامت اجتماعی برداشت.