ارزیابی اجرایی طرحهای مرتعداری به منظور بهبود کمی و کیفی آنها (مطالعه موردی: طرح های مرتعداری استان اصفهان)
الموضوعات :
ولی الله رئوفی راد
1
(گروه مرتعداری ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.)
قدرت الله حیدری
2
(گروه مرتعداری ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.)
غلامرضا شجاعی
3
(گروه مرتعداری ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.)
الکلمات المفتاحية: مشکلات اقتصادی, بهره برداران, اصفهان, مشکلات فنی, طرحهای مرتعداری,
ملخص المقالة :
مطالعه حاضر با هدف بررسی علل اجرا یا عدم اجرای پروژه‎های پیش بینی شده در طرح‎های مرتع‎داری استان اصفهان انجام شد. بدین منظور لیست کلیه طرح های مرتع‎داری تهیه شده و واگذار شده به بهره‌برداران (365 فقره) با مراجعه به اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اصفهان تهیه گردید. پروژه های پیش بینی شده مربوط به هر طرح در مرحله بعد با مطالعه طرح های مرتع‎داری استخراج گردید. سپس اطلاعات مربوط به کمیت و کیفیت اجرای پروژه ها و موانع موجود برای اجرای پروژه ها با بازدیدهای صحرایی از مراتع مورد نظر، مصاحبه با کارشناسان مرتع شهرستان های مختلف و بهره برداران مراتع تعیین و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها حاکی از عدم اجرای پروژه های پیش بینی شده در طرح ها به میزان متوسط 37/58 درصد بودند که پروژه های نصب آبشخوار، حفر چاه مالداری، قنات و چشمه و کپه کاری در این بین دارای بهترین وضعیت اجرایی و علوفه کاری دیم، تبدیل دیمزارهای کم بازده و کشت مستقیم علوفه یا علوفه‎کاری آبی دارای بدترین وضعیت اجرایی بودند. همچنین تجدیدنظر طرح های مرتع‎داری، عدم ارائه تسهیلات بانکی جهت اجرای پروژه ها، ضعف نظارت جهت اجرای پروژه ها، مشکلات با همجواران از نظر سامان عرفی، عدم خروج دام مازاد، سرمایه گذاری جهت اجرای طرح، مشکلات در تنسیق مرتع و عدم توافق مجریان طرح ها از مهمترین موانع فنی، اجتماعی و اقتصادی جهت اجرای طرح های مرتع‎داری می باشند. بنابراین به نظر می رسد که طرح های موجود به دلیل مشکلات فنی، اجتماعی و اقتصادی کارایی لازم را نداشته و باید از این لحاظ تجدیدنظر گردند. همچنین در تهیه طرح های جدید باید به مسائل فنی، اجتماعی و اقتصادی جدی تر نگاه شود و مسائلی همچون استفاده چندمنظوره از مراتع نیز لحاظ گردد.
_||_
