بررسی فقهی و حقوقی ازدواج سرپرست با فرزندخوانده
الموضوعات :
مژده ظفری
1
(
دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه خوارزمی، رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی،
کرج، ایران
)
مهدی خدایی
2
(
گروه حقوق، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
)
الکلمات المفتاحية: فرزندخوانده, فرزندخواندگی, کودکان بی سرپرست, سرپرست, نکاح,
ملخص المقالة :
فرزندخواندگی یکی از نهادهای حقوقی است که به موجب آن رابطه ی حقوقی بین زوجین سرپرست یا سرپرست منحصر با فرزندخوانده ایجاد می شود. در ایران قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست در سال 1353 تصویب شد و این قانون در سال 1392 با عنوان " قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست" اصلاح و قانون سابق لغو گردید. مطابق این قانون، خانواده های فاقد فرزند یا دختران و زنان مجرد بالای سی سال می توانند کودکان یا نوجوانان بی سرپرستی و بدسرپرست که شرایط مقرر در این قانون را دارا می باشند سرپرستی نمایند. اما جواز ازدواج سرپرست با فرزندخوانده که در تبصره ماده 26 همین قانون بیان شده است، از جمله نواقص و معضلات قانون مذکور می باشد که با هدف اصلی این قانون که در ماده 1، تامین نیازهای مادی و معنوی کودکان و نوجوانان می باشد در تعارض است، نگارنده با توجه بررسی ادله فقهی و تعارض این تبصره با برخی قوانین برای رفع مشکل اخیر چاره اندیشی کرده و حذف این تبصره و ممنوعیت چنین نکاحی را پیشنهاد داده است.
