آزمون تجربی مومنتوم بازده در شرکت های درمانده مالی: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران
الموضوعات : دانش مالی تحلیل اوراق بهادار
محمداسماعیل فدائی نژاد
1
(دانشیار دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی)
محمدرضا مایلی
2
(کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشگاه شهید بهشتی)
الکلمات المفتاحية: درماندگی مالی, فروواکنشی, مومنتوم بازده, اثر اندازه, اثر نسبت ارزش دفتری به ارزش با,
ملخص المقالة :
قیمت گذاری ریسک درماندگی مالی، مطالعات بسیاری را از زمان مطرح شدن فرضیه عامل درماندگی مالیچان و چن ) 1991 ( و فاما و فرنچ ) 1991 ( در پی داشته است. درصورتی که ریسک درماندگی مالی بالا باشد و درمدل قیمت گذاری دارائی ها نادیده گرفته شود، شاهد اعمال صرف ریسک مثبت یا منفی در سهام های درماندهخواهیم بود. صرف ریسک مثبت زمانی اتفاق می افتد که پدیده فراواکنشی نسبت به ریسک ورشکستگی را شاهدباشیم و صرف ریسک منفی نیز زمانی حادث می شود که پدیده فروواکنشی نسبت به ریسک ورشکستگی را داشتهباشیم . درصورتی که بازار در مواجهه با ریسک ورشکستگی فروواکنشی از خود نشان دهد، شرکت های درماندهبازده پائین تری کسب خواهند کرد، بازده پائین برای دوره های آتی ادامه یافته و شاهد ظهور مومنتوم خواهیم بود.تحقیق حاضر به بررسی واکنش سرمایه گذاران در مواجهه با ریسک درماندگی مالی و ایجاد مومنتوم بازدهدر شرکت های درمانده و غیردرمانده می پردازد و تأثیر عوامل اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار را بهعنوان عوامل مؤثر بر ریسک، کنترل می کند . نتایج تحقیق حاکی از فروواکنشی سرمایه گذاران نسبت به ریسک درشرکت های درمانده مالی و ظهور مومنتوم بازده در آنهاست.
