بررسی جایگاه و اهمیت دروس پایداری رشتۀ معماری در مقطع کارشناسی

الموضوعات :

جواد احمدی ¹ (کارشناس ارشد معماری پایدار، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران)
محسن فیضی ² (استاد دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران)
معصومه احمدی ³ (کارشناس ارشد معماری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 24 الإثنين , ربيع الثاني, 1435 تاريخ التأكيد : 18 الإثنين , شوال, 1436 تاريخ الإصدار : 19 الإثنين , ذو القعدة, 1437

الکلمات المفتاحية: آموزش, معماری, پایداری زیست محیطی, دروس, اصلاح,

ملخص المقالة :

آموزش معماری پایدار به دنبال تربیت دانشجویانی بامهارت جهت طراحی ساختمآنهایی با بهره‌وری انرژی بالاست که شرایط حاضر بروز مشکلات محیط‌زیستی، توجهات فراوانی به‌سوی خود جلب کرده است. پرسش این پژوهش این‌است‌که در دانشگاه‌های کشور تا چه حد به مباحث پایداری و دروس تدوین شده در ساختار آموزشی اهمیت داده می‌شود؟ و مشکلات حاضر به چه حوزه‌هایی مربوط‌‌اند ؟ راه ‌حل را می‌توان در محتوای دروس مربوط به طبیعت و انرژی دید که بایستی مورد توجه قرار گیرند. هدف این پژوهش کیفی‌موردی با رویکرد کیفی‌تفسیری، در مقطع کارشناسی معماری، بررسی اهمیت و جایگاه دروس پایداری است و با به‌کارگیری روش اسنادی، به مقایسه تطبیقی دروس مصوب وزارت علوم کشور با سه دانشگاه موفق خارج کشور، از لحاظ آموزش پایداری پرداخته تا مشکلات وپیشنهادات مربوطه را استحراج نماید. نتیجه این بررسی نشان داد که مباحث پایداری در کشور از جایگاه لازم برخوردار نبوده و بازنگری دروس ضروری به نظر می‌رسد.

المصادر:

1. احمدی، فرهاد. (1382).  معماری پایدار. فصلنامه معماری و شهرسازی آبادی، (40-41)،. 107-95.


2. اعتصام، ایرج. (1370).  از زبان اولین فارغ التحصیلان رشته معماری. فصلنامه معماری و شهرسازی آبادی، 3،. 61-73.


3. حسینی، سید باقر؛ مفیدی شمیرانی، سید مجید؛ و مدی، حسین. (1387). آموزش معماری پایدار در ایران موانع و گرایش‌ها.  فصلنامه فناوری آموزش، 3، 214-221.


4. خدابخشیان، مقدی؛ و مفیدی شمیرانی، سید مجید. (1393).  فضاهای زیرزمینی در معماری بومی اقلیم گرم و خشک ایران، نشریه هویت شهر، 17، 35-44. 


5. ستاری‌رئوف، ایلقار. (1387). عوامل موثر بر تعلیم معمار در فضای آموزش معماری، مجموعه مقالات سومین همایش آموزش معماری. آبان 1  ،(ص177-191). تهران: پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران.


6. عزیزی، شادی. (1389). ضرورت نظام منعطف آموزش معماری در راستای پاسخگویی به چالش‌های جهانی و بومی پایداری. نشریه هویت شهر، 5(7)،. 43-52. 


7. قدسی، مهرنوش. (1387). آموزش معماری و ضرورت آموزش پایداری. مجموعه مقالات سومین همایش آموزش معماری. آبان 1، (ص 365-375). تهران: پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران.


8. گرجی مهلبانی، یوسف. (1389). آموزش معماری و چالش‌های آینده. فصلنامه فناوری آموزش. 3، 223-234.


9. نمازیان، علی. (1382). بررسی روند نظام آموزش معماری در رشته‌های وابسته در ایالات متحده و کانادا. مجموعه دومین همایش آموزش معماری. آذر 26 ، (ص345-357). تهران: پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران.


10. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. (1377). اهداف و استراتژی‌های بخش آموزش عالی در برنامه دوم. مشخصات کلی برنامه و سرفصل دروس کارشناس مهندس معماری، مصوب 24آبان سال 1377: شرح دروس ، مقطع کارشناس معماری، تهران: وزارت علوم، تحقیقات وفناوری،3-90.


11. یاناس، سیموس. (1390). نحوه آموزش طراحی پایدار زیست محیطی، نشریه معماری و شهرسازی، 101، 30-39.
    
    
    1. Blizzard, J. L., & Klotz, L. E, (2012). A framework for sustainable whole systems design. Published by Elsevier Ltd., front matter Design Studies, 33, 456- 479.
    
    
    2. Cambell, S. (1998). MIT official site: The Freshman Advising Seminar, 1-2.  Retrieved September 21, 2014, from http://mit.edu/firstyear/advisors/FreshmanAdvisingSeminar_info.pdf.
    
    
    3. ElFeky, A. (2006). Toward Applicable Green Architecture an Approch to Colonize the Desert Egypt. Unpublished doctoral dissertation, Technische Universiteit Eindhoven, Eindhoven.
    
    
    4. Jennings, P. (2009). New directions in renewable energy education, Renewable Energy International Journal, 34, 435-439.
    
    
    5. Lenzholzer, S., & Brown, R. D. (2013). Climate-responsive landscape architecture design education. Journal of Cleaner Production, 61, 89-99.
    
    
    6. Nelson, K. (2012). Retrieved  June 20, 2012, from http://www.arch.virginia.edu/sustainability-and http://www.arch.virginia.edu/academics/student-services/course-catalog/
    
    
    7. Racine, M. (2012). A Creative Strategy for Sustainable Design Education – A Tribute to Charles and Ray Eames. Social and Behavioral Sciences. Proceedings of the International Conference on New horizons in educationante. 10 -12 june 2012,( pp.953 – 962). Turkey, Sakarya Uniersity Press.
    
    
    8. Taleghani, M., Ansari, H. R., & Jennings, P. (2011). Sustainability in Architectural education: A comparison of Iran and Australia. Renewable Energy International Journal, 36, 2021-2025.
    
    
    9. Pullen, E. (2012). Retrieved April 8, 2012, from http://www.arct.cam.ac.uk/courses
    
    
    10. Stasinpolous, T. N. (2005). Education for sustainable architecture. In: Raydan, D.K., Melki, H.H. (Eds.), Proceedings PLEA 2005. Notre Dame University, (pp. 859-862). Lebanon: Beirut.
    
    
    11. Tabriziau (2012). Reterived February, 2012, From http://www.tabriziau.ac.ir/arch/barnameh-daneshjooyan.html
    
    
    12. Yao, R., & Steemers, K. (2009). Overview of an innovative EU–China collaboration in education and research in sustainable built environment. Renewable Energy International Journal, 34, 2080–2087.
    
    
    13. Yeang, K., & Yeang, L.D. (2008).EcoDesign: A Manual for Ecological Design.(1^th ed.).  London: Maringenna Plazzi, John wiley & Sons, Ltd.