تحلیل کاربری هوشمند در نواحی با قابلیت توسعه با بهره گیری از مدل *LUCIS (نمونه موردی: منطقه 22 کلانشهر تهران)

الموضوعات :

مجتبی رفیعیان ¹ (دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، استان تهران، شهر تهران.)
نگین افشار ² (کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، استان تهران، شهر تهران.)
علی اکبر تقوایی ³ (دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، استان تهران، شهر تهران.)

تاريخ الإرسال : 02 الإثنين , ربيع الأول, 1434 تاريخ التأكيد : 15 السبت , ذو القعدة, 1434 تاريخ الإصدار : 26 الإثنين , شعبان, 1438

الکلمات المفتاحية: برنامه‌ریزی کاربری هوشمند, راهبرد شناسایی تعارضات کاربری , منطقه 22 تهران,

ملخص المقالة :

برنامه‌ریزی هوشمند کاربری زمین در عصر جدید به دنبال هدایت آگاهانه و جلوگیری از رشد بی رویه است. روند تغییرات گذشته نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی زمین فاقد ارزش‌های کاربردی لازم بوده و لذا باید اندیشه‌های مؤثرتری برای تدوین سیاست‌های مدیریت زمین به کار گرفت. یکی از راهکارها جهت تحلیل هوشمند کاربری زمین در دهه اخیر، استفاده از مدل راهبرد شناسایی تعارضات کاربری زمین LUCIS)1) می‌باشد. در این چارچوب به منظور آزمون میزان کاربست مدل، منطقه 22 شهر تهران با توجه به شرایط در حال توسعه آن انتخاب گردید؛ تا با بهره گیری از مدل، سازگاری بین توسعه شهری و منابع طبیعی منطقه هم عرض با یکدیگر ایجاد گردد. در نهایت نتایج نشان داد که بالغ بر 25 درصد از منطقه در اولویت پهنه مسکونی بوده و بیشترین تعارضات نسبی نیز میان پهنه‌های مسکونی- حفاظت و مسکونی فعالیت در نواحی شهری، اتفاق افتاده است.

المصادر:

افشار، نگین. (1389). تحلیل کاربری هوشمند در نواحی با قابلیت توسعه. پایان نامه کارشناسی ارشد شهرسازی. دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر، تهران.
بریاسولیس، هلن. (1389). الگوهای تحلیلی تغییر کاربری زمین رویکردهای نظری و مدل سازی. (مجتبی رفیعیان و مهران محمودی، مترجمان). تهران: انتشارات آذرخش.
توکلی، نیکی؛ و ماجدی، حمید. (1392). عملکرد محیط‌های سبز طبیعی در ارتقاء سلامت روحی-روانی انسان. هویت شهر، 7 (13)، 26-25.
سعید نیا، احمد. (1382). کاربری زمین شهری. تهران: انتشارات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور.
طیبی، علی. (1385). تحلیلمعیارهایطراحیشهریدرمقیاسمنطقهبرپایهزونبندیفرممحوربهروش Transect map. پایان نامه کارشناسی شهرسازی. دانشگاه تهران، دانشکده هنر، تهران.
قلمبر دزفولی، راما؛ و قهقائی، آرمین. (1389). استفاده از توابع رستری محیط GIS در طراحی شهری هماهنگ. هویت شهر، 4(6)، 121-120.
مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری. (1379). کاربری زمین و مدیریت طرح‌های توسعه شهری در حسن معصومی اشکوری. مجموعه مقالات همایش زمین و توسعه شهری. همایش زمین و توسعه شهری در ایران. آذر 8-6 ، (ص 616-607). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری.
مهندسین مشاور آتک. (1383). طرح مجموعه شهری. تهران: وزارت مسکن و شهرسازی.
مهندسین مشاور شارستان. (الف 1384). سند پشتیبان الگوی توسعه منطقه 22. تهران: وزارت مسکن و شهرسازی.
مهندسین مشاور شارستان. (ب 1384). طرح تفصیلی منطقه 22. تهران: وزارت مسکن و شهرسازی.

Aribigbola, A. (2008). Improving Urban Land Use Planning And Management In Nigeria: The Case Of Akure. Theoretical and empirical researches in urban management, (9), 4-1.
American Planning Association (APA). (2005). Model Smart Land Development Regulations. New York: Interim PAS Report.
Cowan Robert. (2005). The Dictionary of Urbanism. Londen: First published by Streetwise Press.
Carr, Margaret and D.Zwick, Paul. (2006). Smart Land – Use Analysis (The LUCIS Model). California: ESRI Press.
Kaiser, E. J., & Godschalk, D. R. (1995). Twentieth century land use planning: A stalwart family tree. Journal of the American Planning Association, 61(3), 365-385.
Van Ittersum, M. K., Roetter, R. P., Van Keulen, H., De Ridder, N., Hoanh, C. T., Laborte, A. G., Tawang, A., et al., (2004). A systems network (SysNet) approach for interactively evaluating strategic land use options at sub-national scale in South and South-east Asia. Land Use Policy, 21(2), 101-113.
Treuhaft, S. & G. T, Kingsley. (2008). Transforming community development with land information systems. Cambridge: Lincoln Institute of Land Policy.
Nidumolu, U. B., De Bie, C. A. J. M., Van Keulen, H., Skidmore, A. K., & Harmsen, K. (2006). Review of a land use planning programme through the soft systems methodology. Land Use Policy, 23(2), 187-203.