ارزیابی احساس جمعی در مجتمع های مسکونی، نمونه موردی: مجموعه مسکونی سعیدیه همدان
الموضوعات :
راضیه اسفندیاری صدق
1
(کارشناس ارشد معماری)
مهرداد کریمی مشاور
2
(استادیار)
گلرخ دانشگر مقدم
3
(استاد یار)
الکلمات المفتاحية: معماری جمعی, احساس جمعی, روانشناسی محیط,
ملخص المقالة :
معماری جمعی به عنوان رویکردی نوین در معماری، با سه رویکرد سیاسی، جامعه‌شناسانه و روانشناسانه مطرح شده است. در معماری جمعی، رویکرد روانشناسانه به عنوان تنها رویکرد مرتبط با طراحی جمعی، دارای شاخص مهمی به نام احساس جمعی است. تحولات جامعه امروزی نظیر کوچکتر شدن خانواده‌ها سبب‌ساز کاهش احساس جمعی و عدم تمایل افراد برای حضور در فضاهای عمومی مجموعه‌های مسکونی گشته است، موضوعی که با ایجاد انگیزش به کمک طراحی، برای حضور و مشارکت مردم در فضاهای عمومی و بهره‌گیری از تسهیلات و کیفیت این فضاها می‌تواند فزونی یابد. در این پژوهش با استفاده از شیوه تحقیق کیفی، به مطالعه و جمع‌آوری اطلاعات پرداخته و با استفاده از مشاهده و مصاحبه، در نمونه انتخاب شده (از طریق نمونه‌گیری هدفمند) و تطبیق آن با جدول طراحی استخراجی، این نتیجه حاصل شد که اقلیم و فرهنگ به عنوان دو عامل مهم در نگاه جمعی به مسکن در همدان شناخته می شوند.
