مطالعه تطبیقی سه نسل آموزش دانشگاهی معماری از سه منظر روند، دانش و اندیشه طراحی
الموضوعات :منصوره کیانارثی 1 , فرهنگ مظفر 2 , وحید خسروی 3
1 - گروه معمارى، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامى، نجف آباد، ایران.
2 - دانشیار معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت تهران .
3 - دانشجو کارشناسى ارشد بازسازى پس از سانحه، دانشکده معمارى و شهرسازى، دانشگاه شهید بهشتى.
الکلمات المفتاحية: دانش طراحی, اندیشه طراحی", روند طراحی", سه نسل آموزش آکادمیک معماری",
ملخص المقالة :
شکلگیری شخصیت طراح و فراگیری مهارتهای طراحی وابسته به آموزش از حساسیت فراوانی برخوردار بوده، از اینرو، توجه به روند آموزش معماری در مدارسمعماری دارای اهمیت است. در این مقاله سیر آموزش دانشگاهی معماری در سهدوره قبل از دهه 60میلادی، حدفاصل 1960 تا 1996 و درنهایت از 1996 تاکنون، بانظر به اهمیت سه مؤلفه مهارت، دانش و تفکرطراحی، مورد تحلیل قرارمیگیرد. دانشطراحی بهعنوان زیرشاخه دانش، اندیشه طراحی، عامل تاثیر گذار در هر سه مؤلفه و روندطراحی بهعنوان شاخصترین محور تعلیمات آموزش معماری، مورد نظر است. در پژوهشهای صورت گرفته تاکنون از این منظر به تحلیل همزمان سه نسل آموزش دانشگاهی پرداخته نشدهاست. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و از نوع نظری با روش مطالعه تطبیقی است. محوریت اصلی نتایج ارائه شده در حوزه پرورش تفکر طراحی دانشجویان است. چگونگی سرمایهگذاری و توجهات شیوههای آموزشی بر پرورش تفکر طراحی، برای کنشگران حوزه آموزش از جمله، پژوهشگران، برنامهریزان و مدرسین، راهگشا است.
1. حجت، عیسی. (1391). مشق معماری. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
2. خیابانیان، علی. (1388). خلاقیت در فرایند طراحی معماری. تبریز: انتشارات مهرایمان.
3. زومتور، پیتر. (1394). معماری اندیشی. (علیرضا شلویری، مترجم). تهران: انتشارات حرفه هنرمند. (نشر اثر اصلی 1998).
4. علیالحسابی، مهران؛ و نوروزیانملکی، سعید. (1387). مدارس معماری، مکان آموزش یا محل تعلیم؟ نگاهی به تجربه آموزشی طراحی معماری. مجموعه مقالات آموزش معماری. سومین همایش آموزش معماری، (ص 310-291). تهران: دانشکده هنرهای زیبا.
5. لاوسون، برایان. (1387). طراحان چگونه میاندیشند؛ ابهام زدایی از فرایند طراحی. (حمید ندیمی، مترجم). تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، (چاپ دوم).
6. محمودی، سید امیر سعید. (1381). چالشهای آموزش طراحی معماری در ایران (بررسی دیدگاه اساتید و دانشجویان). هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی. 12، 78-70.
7. مزینی، منوچهر. (1388). از زمان و معماری. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
8. ندیمی، حمید. (1389). روش استاد و شاگردی، از نگاهی دیگر. هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی،44، 36-27.
9. نورانیپور، رحمت الله (1372). مفهوم کیفیت و چهار بعد کیفی آموزش عالی. مجموعه مقالات بهبود کیفیت آموزش عالی دانشگاه، تهران، شهید بهشتی، (ص 312-308). تهران: دانشگاه تهران.
10. Aken, V. (2005). Valid Knowledge for the Professional Design of Large and Complex Design Process. Design studies, 26, 379-404.
11. Beamish, A. (2002). Strategies for international design studios: using information technologies for collaborative learning and design. In A. Salama, W. O'Reily, and K. Noschis (eds.), Architectural education today: Cross cultural perspectives, (133-142). Lausanne, Switzerland: Comportements.
12. Carlhian, J. P. (1979). The Ecole Des Beaux-Arts. Journal Of Architectural Education, 33, 7-17.
13. Davis, H. (1983). Individual houses in groups: A pattern language in a teaching studio. Journal of Architectural Education, 36, 78-90.
14. Dutton, T. (1991). The hidden curriculum and the design studio: Toward a critical studio pedagogy. In T. Dutton (ed.), Voices in architectural education (165-194). New York, NY: Bergin and Garvey.
15. Eilouti, B. H. (2012). Knowledge Recycling and Transformation in Design. In New Research on Knowledge
Management Models and Methods. InTech.
16. Gelernter, M. (1988). Reconciling lecture and studios. Journal of Architectural education, 41, 46-52.
17.Goldschmidt, G. (1983). Doing Design: Making architecture. Journal of Architectural Education, 37, 8-13.
18. Kolb, D. A. (2014). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. FT press.
19. Kvan, T. (2001). The pedagogy of virtual design studios. Automation in Construction, 10, 345-354.
20. Mitchell, K. (2006). Lessons from practice: Architectural education and the notion of critical inquiry. Open House International, 31, 17-24.
21. Ozkan, Ozgu., & Dogan, Fehmi. (2013). Cognitive strategies of analogical reasoning in design: Diffrences between expert and novice designer. Design studies. 34, 161-192.
22. Robert, A. (2006). Cognitive styles and student progression in architectural design education, Design Studies, 27, 167–181.
23. Salama, A. M. (1995). New Trends In Architectural Education, Designing the design studio. Tailored text and unlimited potential publishing.
24. Salama, A. M. & N. Wilkinson (2007). A structured content and a rigorous process meet in studio pedagogy In A.M. Design studio pedagogy: Horizons for the future (153-166). Gateshead, UK: The Urban Internatinal Press.
25. Salama, A. M. (2014). Course file: Senior project preparation and programming. Doha, Qatar: Department of Architecture and Urban Planning, Qatar University.
26. Salama, A. (2015). Spatial design education: New direction for pedagogy in architecture and beyond. England: Ashgate publishing limited.
27. Sanoff, H. (2005). Origins of community design, Progressive Planning, 166, 14-17.
28. Simmons, G. (1978). Analogy in design: Studio teaching models. Journal of Architectural Education, 31, 18-20.
29. Sköldberg, J., Jill W., & Mehves Ç. (2013). Design Thinking: Past, Present and Possible Futures. Creativity And Innovation Management, 22, 121-136.
30. Smith, R. E. (2007). Heuristic formations: Design as empirical making. In A. M. Salam and N. In A.M. Salama and N. Wilkinson (eds.), design studio pedagogy: Horizons for future (177-184). Gateshead, Uk: the Urban international press.
31. Tezel, E., & Csakin, H. (2010). Learning styles and student's performance in design problem solving. Archnet-IJAR: International Journal of Architectural Research, 4 (2-3): 262-277.
32. Symes, M. (1985). Urban development and the education of designers. Journal of Architectural and Planning Research, 2 (2), 23-37.
33. UNESCO/UIA. (2014). Validation System for Architectural Education, Revised edition.Paris, France: UIA Press.
34. Yavuz, A., & Yildirim, M. (2013). A Study on the Utilization of Creative Knowledge During the Process of Computer Aided Architectural Design Education. (3rd World Conference on Innovation and Computer science, pp 1058-1062). Turkey: University of Istanbul.