تبیین چهارچوب مفهومی خلاقیت اجتماعی و کاربست آن در نظریه شهر خلاق

الموضوعات :

راضیه رضابیگی ثانی ¹ , بهناز امین زاده ²

1 - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده شهرسازی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران.
2 - دانشیار دانشکده شهرسازی، پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران.

تاريخ الإرسال : 07 الأحد , رمضان, 1437 تاريخ التأكيد : 13 الأربعاء , ربيع الثاني, 1438 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: خلاقیت اجتماعی, نظریه شهر خلاق, کنش های آگاهانه, تجارب روزمره, عوامل زمینه ای,

ملخص المقالة :

در نظریه شهر خلاق، خلاقیت امری در انحصار نوابغ و هنرمندان است. این رویکرد فردگرایانه به خلاقیت سبب نادیده انگاشتن ابعاد، ســطوح و کارکردهای اجتماعی خلاقیت شده است. مطالعات صورت گرفته بیانگر نمود اجتماعی خلاقیت در بستر گروه های اجتماعی، سازمان ها و شهر است. لازم است تا خلاقیت به عنوان پدیده ای اجتماعی که حاصل تعامل افراد با محیط پیرامون است، مفهوم پردازی گردد. در این مقاله با بهره گیری از متون تخصصی، چهارچوبی تحلیلی برای خلاقیت اجتماعی پیشــنهاد شده است. روش تحقیق بهره گیری از ابزار کتابخانه ای با تکیه بر تحلیل محتوای اســناد اســت. یافته هــای تحقیق دربردارنده تحلیل نمودار مفهومی ســطوح و فرایند خلاقیت اجتماعی و تفسیر ارتباط میان کنشــگران، بستر و نتایج خلاقیت است. بروز خلاقیت اجتماعی در نظریه شــهر خلاق نیازمند نگرش به شهرسازی به مثابه کنشی اجتماعی و اتخاذ فرایندی مبتنی بر ارتقای گفتمان، مشارکت و تجارب روزمره است. در انتها پیشنهاد هایی جهت کاربست خلاقیت اجتماعی در نظریه شهر خلاق ارائه شده است.

المصادر:

1. اقتصادی، نهال، (1392). مشارکت شهروندان؛ کلید توسعه پایدار اجتماعی در محالت شهری (مطالعه موردی: محله باغشاه شهر شیراز). نشریه هویت شهر، 7 (16)، 81-97.
2. رضائیان قراگوزلو؛ علی؛ قادری، اسماعیل؛ و میرعباسی، رمضان. (1391). برنامه‌ریزی شهر خلاق. تهران: آذرخش.
3. داکسبری، نانسی. (1389). شهرهای خلاق کانادا. (شهرزاد فرزین پاک، مترجم). مجله شهرداری‌ها، 11(100)، 12-15.
4. سالاری سردری، فرضعلی؛ بیرانوندزاده، مریم؛ و علیزاده، سید دانا. (1393). نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار محلی (مطالعه موردی: سکونتگاههای شهری و روستایی منطقه عسلویه) هویت شهر، 8 (19)، 77-88.

1. Adorno, T., & Horkheimer, M. (1979). Dialectic of enlightenment. (J. Cumming, trans). London: Verso.
2. Amabile, T. M. (1988). A model of creativity and innovation in organizations. Research in Organizational Behavior (Vol. 10, pp. 123-167). Greenwich, CT: JAI.
3. Amabile, T. M. (1995). Attributions of creativity: What are the consequences?. Creativity Research Journal, 8, 423-426.
4. Amabile, T. M. (1997). Motivating creativity in organizations. California Management Review, 40 (1), 39-58.
5. Banaji, S., Burn, A., & Buckhingham, D. (2006). The rhetorics of creativity: a review of the literature.
London: Creative Partnerships, Arts Council England.
6. Barlow, C. A. (2000). Deliberate insight in team creativity. Journal of Creative Behavior, 34 (2), 101-117.
7. Bateson, M. C. (1999). Ordinary creativity. In R. E. Purser & A. Montuori (Eds.), Social creativity (Vol. 1, pp. 153-171). Cresskill, NJ: Hampton Press.
8. Bourdieu, P. (1993). The field of cultural production. London: Columbia University Press.
9. Creative & Cultural Skills, (2008). Creative blueprint England. London: Creative & Cultural Skills.
10. Csikszentmihalyi, M. (1988). Society, Culture, and Person: A Systems View of Creativity, in R. J. Sternberg (ed.) The Nature of Creativity. New York, NY: Cambridge University Press. Pp. 325-339.
11. Csikszentmihalyi, M. (1996). Creativity. New York: McGraw-Hill.
12. Drazin, R., Glynn, M. A., & Kazanjian, R. K. (1999). Multilevel theorizing about creativity in organizations: A sensemaking perspective. Academy of Management Review, 24, 286-307.
13. Engeström, Y. (1999). Innovative learning in work teams: analysing cycles of knowledge creation in practice, in: Y. ENGESTRÖM et al (Eds.) Perspectives on Activity Theory. Cambridge: Cambridge University Press.
14. Engestrom, Y. (2001). Expansive learning at work: Toward an activity theoretical reconceptualization. Journal of Education and Work, 14, 133-156.
15. Fisher, R. (2004). What is creativity?, In Robert Fisher and Mary Williams (eds.) Unlocking Creativity: Teaching Across the Curriculum (6–20). New York: Routledge.
16. Florida, R. (2002). The rise of the creative class. New York: Basic books.
17. Florida, R. L., &Tinagli, I. (2004). Europe in the creative age. London: Demos
18. Ford, C. M. (1996). A theory of individual
creative action in multiple social domains. Academy of Management Review, 21, 1112-1142.
19. Göranzon, B., Hammaren, M., & Ennals, R. (2006). Dialogue, skill and tacit knowledge. London: Wiley.
20. Howkins, J. (2001). The creative economy. London: Penguin.
21. John-Steiner, V. (2000). Creative collaboration. New York: Oxford University Press.
22. Kasl, E., Marsick, V. J., & Dechant, K. (1997). Teams as learners. Journal of Applied Behavioral Science, 33, 227-246.
23. Kilbourne, L. M., & Woodman, R. W. (1999). Barriers to organizational creativity. In R. E. Purser & A. Montuori (Eds.), Social creativity (Vol. 2, pp. 125-150). Cresskill, NJ: Hampton Press.
24. King, N. (1995). Individual creativity and organizational innovation. In C. M. Ford & D. A. Gioia (Eds.), Creative action in organizations (pp. 82-87). Thousand Oaks, CA: Sage.
25. Landry, C. (2000). The creative city: a toolkit for urban innovators’. London: Earthscan.
26. Madjar, N. (2005). The contributions of different groups of individuals to employees’ creativity. Advances in Developing Human Resources, 7, 182-206.
27. Medeiros, N. (2005). Planning for creativity: the case study of Winnipeg’s Exchange District. master degree project’, faculty of environmental design,Calgary, Canada.
28. Montuori, A., & Purser, R. E. (Eds.). (1999). Social Creativity. Cresskill, NJ: Hampton Press.
29. Nowotny, H., Scott, P., & Gibbons, M. )2001(. Re-thinking science: knowledge and the public in an age of uncertainty. Cambridge: Polity Press.
30. O’Connor, J. (2007) The Cultural and Creative Industries: A Review of the Literature, Report for Creative Partnerships, London: Arts Council England.
31. Oakley, K., (2006). Include us out: economic  development and social policy in the creative industries. Cultural trends, 15 (4), 255–273.
32. Perry-Smith, J. E. (2006). Social yet creative: The role of social relationships in facilitating individual creativity. Academy of Management Journal, 49, 85-101.
33. Perry-Smith, J. E., & Shalley, C. E. (2003). The social side of creativity: A static and dynamic social network perspective. Academy of Management Review, 28, 89-106.
34. Purser, R. E., & Montuori, A. (1999). Organizing as if creativity really mattered. In R. E. Purser & A. Montuori (Eds.), Social creativity (Vol. 2, pp. 313-357). Cresskill, NJ: Hampton Press.
35. Robinson, A. G., & Stern, S. (1997). Corporate creativity: How innovation and improvement actually happen. San Francisco: Berrett-Koehler.
36. Runco, M. A. (1999). Creativity need not be social. In R. E. Purser & A. Montuori (Eds.), Social creativity (Vol. 1, pp. 237-264). Cresskill, NJ: Hampton Press.
37. Simonton, D. K. (1988). Creativity, leadership, and chance. In R. J. Sternberg (Ed.), The nature of creativity (pp. 386-426). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
38. Simonton, D. K. (2003). Creative cultures, nations, and civilizations. In P. B. Paulus & B. A. Nijstad (Eds.), Group creativity: Innovation through collaboration (pp. 304-325). Oxford, UK: Oxford University Press.
39. Taylor, C. W. (1988). Various approaches to and definitions of creativity. In R. J. Sternberg (Ed.), The nature of creativity (pp. 99-121). Cambridge, UK: Cambridge University Press.
40. Torrance, E. P. (1988). The nature of creativity as manifest in its testing. In R. J. Sternberg (Ed.), The nature of creativity (pp. 43-75). Cambridge, UK: Cambridge  University Press.
41. Turkle, S., & Papert, S. (1990). Epistemological Pluralism: Styles and Voices Within the Computer  Culture: Constructionist Learning. Idit Harel (ed.).  Cambridge, MA: MIT Media Laboratory.
42. West, M. A. (1995). Creative values and creative  visions in teams at work. In C. M. Ford & D. A.

43. Woodman, R. W., Sawyer, J. E., & Griffin, R. W. (1993). Toward a theory of organizational creativity. Academy of Management Review, 18, 293-321.