تدبیر حفظ‌الصحه بدن در ایران عصر صفوی
الموضوعات : تاریخ و تمدن اسلامی
محمدعلی پرغو
1
(دانشیار گروه تاریخ و موسسه تاریخ و فرهنگ ایران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.)
جواد علیپور سیلاب
2
(پژوهشگر پسادکتری، موسسه تاریخ و فرهنگ ایران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.)
الکلمات المفتاحية: عصر صفوی, طب, بدن, حفظ‌الصحه, درمان,
ملخص المقالة :
یکی از جنبه‌های جالب و مغفول مانده در مطالعات تاریخ اجتماعی، موضوع بهداشت بدن از منظری تاریخی است، ازاین‌رو پژوهش حاضر درصدد واکاوی این مسئله است که طبیبان عصر صفوی چه درک و فهمی نسبت به بدن داشتند و از چه تدابیری جهت حفظ صحت یا مقابله و درمان انواع امراض استفاده می‌کردند؟ پژوهش حاضر از حیث هدف، مطالعه‌ای کاربردی است. تدابیر صحی شناسایی‌شده در پژوهش حاضر می‌تواند به‌عنوان مداخلات کارآمد، مؤثر و کم‌هزینه، در ارائه سبک زندگی سالم موردتوجه متصدیان حوزه سلامت و بهداشت قرار گیرد. داده‌ها با روش کتابخانه‌ای گردآوری شده و مطالب با روش توصیفی - تحلیلی ارائه شده است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که طبیبان عصر صفوی با عطف توجه به آرای طبیبان سابق در چارچوب آموزه‌های طب اخلاطی و ذیل عنوان امور طبیعیه به تعریف بدن و مفاهیمی چون تندرستی، صحت و بیماری، پرداخته‌اند. رویکرد رفتاری طبیبان از طریق مراجعه به آرای طبیبان سابق و نیز تجارب شخصی خود، در گام اول متوجه صیانت از تندرستی بدن از طریق حفظ تعادل اخلاط بدن و بازگرداندن تعادل بدان در هنگام بروز بیماری بود. حفظ صحت بدن، رابطه مستقیمی با مراعات سفارش‌های پیشگیرانه طبیبان در باب اصول شش‌گانه هوا، مأکول و مشروب، حرکت و سکون، خواب‌وبیداری، اعراض نفسانی و احتباس/استفراغ داشت. در گام دوم و در صورت ابتلا به بیماری، متناسب با عامل بیماری‌زا، از شیوه‌های مختلف درمانی استفاده می‌شد.
