منابع درآمدهای عمومی دولت و رشد اقتصادی در ایران یک تحلیل تجربی (1367-1352)
الموضوعات :
1 -
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
یکی از فرضیه هایی که در ارتباط با کشورهای در حال توسعه مورد قبول اغلب اقتصاددانان واقع شده این است که برای افزایش رشد اقتصادی این کشورها باید با بسیج منابع داخلی و مخصوصاً درآمدهای عمومی دولت برای رسیدن به هدف فوق گام بردارند. به عبارت دیگر برای تحقق رشد اقتصادی لازم است منابع درآمدهای عمومی دولت از آهنگ رشد نسبتاً سریع تری در مقایسه با تولید ناخالص داخلی کشور که در حقیقت مهمترین شاخص اقتصادی کلان برای اندازه گیری رشد اقتصادی است، برخوردار باشد. اگر درآمدهای عمومی دولت در ایران شامل درآمدهای مالیلتی، نفت و گاز و سایر درآمدها باشد، در این صورت نتلیج به دست آمده در این مقاله نشان می دهد که در مجموع، منابع اصلی درآمدهای عمومی دولت نتوانسته است به اندازه تولید ناخالص داخلی رشد کند. اما اگر منابع تأمین کسری بودجه- که در کشور ما مخصوصاً در سال های اخیر عمدتاً از طریق استقراض بانک مرکزی تأمین شده است- به عنوان درآمد دولت تلقی شود، در اقتصاد ایران نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که منابع تأمین کسری بودجه که در حقیقت باید آن را بدهی دولت محسوب کرد، توانسته است حتی سریع تر از تولید ناخالص داخلی رشد نماید. ضمناً باید گفت این منابع همواره به عنوان منابع عادی درآمد برای دولت به شمار آمده اند. در اقتصاد ایران مهمترین منبع داخلی که توانسته است در تأمین و تداوم رشد اقتصادی کشور به قیمت جاری، نقش با اهمیت و مؤثری ایفا نماید منابع تأمین کسری بودجه دولت بوده است. همچنین وابستگی دولت به این منابع برای تحقق رشد اقتصادی، در حقیقت مهمترین عامل ایجاد تورم در سالهای خیر نیز بوده است.
