استفاده از اسپکتروفتومتر فلورسانس در بررسی اثرات اکسیدانی پارتنولید بر رده سلولی سرطان ملانومای شبه بنیادی A2058

الموضوعات :

زهرا درستگو ¹ , ملیحه سادات حسینی ² , افسانه بهرامی ³ , راحله ژیانی ⁴ , مهناز محتشمی ⁵

1 - گروه بیوشیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
2 - گروه شیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
3 - واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4 - گروه شیمی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
5 - گروه میکروبیولوژی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران

تاريخ الإرسال : 05 السبت , ذو القعدة, 1446 تاريخ التأكيد : 30 الجمعة , محرم, 1447 تاريخ الإصدار : 02 الأحد , صفر, 1447

الکلمات المفتاحية: اسپکتروفتومتر فلورسانس, پارتنولید, تست ROS, آپوپتوز, ملانومای A2058,

ملخص المقالة :

مطالعه‌ی ملانوما پوست یکی از سرطان‌های کشنده است و مقاومت در برابر درمان در مراحل پیشرفته از چالش‌های اصلی است؛ پارتنولید به‌عنوان یک مولکول کوچک ضدسرطان با پتانسیل درمانی در ملانوما که نیاز به بررسی بیشتر دارد. در این مطالعه بررسی‌های مختلفی از جمله سمیت سلولی، آپوپتوز، آنالیز چرخه سلولی، تولید گونه‌های اکسیژن فعال ROS))، در سلول‌های تحت درمان با پارتنولید بود. تست ROS برای بررسی اثرات اکسیدانی پارتنولید که می‌تواند در آپوپتوز نقش داشته باشد انجام شد. همچنین، کامبینیشن بین پارتنولید و داکاربازین، یک داروی شیمی‌درمانی برای درمان سرطان پوست، نیز ارزیابی شد. نتايج نشان داد که با غلبه بر سلول‌های ملانومای A2058 به شیوه وابسته به دوز و زمان، ترکیب پارتنولید می‌تواند به طور قابل توجهی از زنده ماندن این سلول‌ها کاسته شود. علاوه بر این، در مقایسه با سلول‌های نرمال L929 (IC50: 27 میکرومول بعد از 24 ساعت)، سلول‌های ملانومای A2058 حساسیت بیشتری نسبت به پارتنولید داشتند (IC50: 20 میکرومول بعد از 24 ساعت). پارتنولید تولید ROS را افزایش داد .