سیاستگذاری ظرفیت روش نتنوگرافی در مطالعات معماری رسانه‌ای شده

الموضوعات : Urbanism

محمد رضا رسولی ¹

1 - دانشیار علوم ارتباطات اجتماعی، دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

تاريخ الإرسال : 21 السبت , ربيع الأول, 1447 تاريخ التأكيد : 06 الخميس , جمادى الثانية, 1447 تاريخ الإصدار : 05 الأربعاء , جمادى الثانية, 1447

الکلمات المفتاحية: نتنوگرافی, معماری رسانه‌ای شده, فرهنگ دیجیتال, شبکه های اجتماعی,

ملخص المقالة :

چکیده

در دهه‌های اخیر، با گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضاهای دیجیتال، درک انسان از فضاهای شهری و معماری به‌شدت متحول شده است (Couldry & Hepp, 2016). این تحولات منجر به ظهور رویکردهایی همچون مدیاتکچر (معماری به‌مثابه رسانه) شده که در آن، تجربه فضایی از طریق بازنمایی‌های رسانه‌ای شکل می‌گیرد (Kronhagel, 2010). پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و مبتنی بر تحلیل اسنادی و نتنوگرافی ثانویه، به بررسی نقش و ظرفیت روش نتنوگرافی در تحلیل فضاهای معماری دیجیتال‌شده می‌پردازد (Kozinets, 2019). هدف، تبیین این مسئله است که چگونه می‌توان از نتنوگرافی به‌عنوان روشی برای واکاوی تجربه کاربران در فضاهایی بهره گرفت که نه‌تنها کالبدی، بلکه رسانه‌ای نیز هستند. یافته‌ها نشان می‌دهد که نتنوگرافی می‌تواند داده‌های ارزشمندی از بازنمایی‌های کاربران، روایت‌های تصویری و گفتمان‌های معنادار در شبکه‌های اجتماعی استخراج کند و بر این اساس، درک معماران از مصرف فضایی را غنی‌تر سازد (Hine, 2015). مقاله با تأکید بر نمونه‌های مستند از فضاهای شهری معاصر ایران، پیشنهادهایی برای بومی‌سازی چارچوب نتنوگرافی در مطالعات شهرسازی و طراحی فضامحور ارائه می‌دهد. در پایان، سه سیاست عملیاتی برای نهادهای شهری پیشنهاد می‌شود: ۱) الزام ارزیابی پیش‌طراحی بر اساس بازخورد دیجیتال، ۲) راه‌اندازی سامانه مشاهده اجتماعی فضا (S-OBS)، ۳) تدوین دستورالعمل طراحی مشارکتی مبتنی بر داده‌های نتنوگرافیک.