ارائه مدل اکوسیستم نوآوری در زنجیره تامین صنعت خودرو با تمرکز بر استارت آپ ها و شرکت های دانشبنیان
الموضوعات : business managementعلی راشدی 1 , علیرضا پورابراهیمی 2 , شهروز سیدی حسینی نیا 3
                                               1 -     گروه مدیریت صنعتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
                                               
                                               2 -     گروه مدیریت صنعتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
                                               
                                               3 -     گروه مدیریت صنعتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
                                               
                                       
الکلمات المفتاحية: اکوسیستم نوآوری, استارت آپ های, شرکت های دانشبنیان, انعطافپذیری, تابآوری,
ملخص المقالة :
ارائه مدل اکوسیستم نوآوری در زنجیره تامین صنعت خودرو با تمرکز بر استارتآپها و شرکتهای دانشبنیان
این پژوهش با هدف طراحی و ارائه مدل اکوسیستم نوآوری در زنجیره تأمین صنعت خودرو و با تمرکز ویژه بر نقش استارتآپها و شرکتهای دانشبنیان، انجام شده است. در شرایطی که صنعت خودروسازی جهانی به سوی تحول در محصولات و حرکت به سمت خودروهای برقی، هیبریدی و متصل پیش میرود، زنجیره تأمین نیز دستخوش تغییرات بنیادین شده است. در ایران، با وجود ظهور شرکتهای دانشبنیان و تولید قطعات فناورانه، چالشهایی در زمینه تجاریسازی و عملیاتیسازی این نوآوریها وجود دارد. پژوهش حاضر با رویکرد آمیخته متوالی و در چارچوب پارادایم عملگرا، تلاش کرده است تا مدلی جامع را برای اکوسیستم نوآوری ارائه دهد که بتواند به ارتقای عملکرد کسبوکارهای خودروسازی کمک کند. در بخش کیفی، با استفاده از تحلیل مضمون و مصاحبه با ۱۵ نفر از خبرگان دانشگاهی و صنعتی، مؤلفههای کلیدی اکوسیستم نوآوری شناسایی شدند. نتایج نشان داد که اکوسیستم نوآوری موفق شامل سه عنصر اصلی است: بازیگران کلیدی، زیرساختهای حمایتی و عملکرد مالی. همچنین توسعه فناوری مبتنی بر استارتآپهای دانشبنیان نیازمند همکاری میان ذینفعان، ظرفیت نوآوری و همراستایی در زنجیره تأمین است. عوامل محیطی، سازمانی و فناورانه به عنوان عوامل مؤثر بر پیادهسازی این اکوسیستم شناخته شدند و چالشهای مالی و فرهنگی به عنوان موانع اصلی مطرح گردیدند. راهبردهای پیشنهادی برای اجرای موفق این مدل شامل سرمایهگذاری هدفمند، مدیریت منابع انسانی و تحول دیجیتال است. اعتبارسنجی مدل نشان داد که این مدل از اعتبار کافی برخوردار بوده و قابلیت استفاده در سیاستگذاریهای کلان، به ویژه در وزارت اقتصاد و دارایی، برای ارتقای شغلی و توسعه صنعتی را دارا میباشد.
1) بابا شیخعلی، زهرا؛ معظم، کریمی و فریبا سعید، کریمی (1393). رابطه ساده و چندگانه بین سرمایه فکری و نوآوری سازمانی در اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مجله ایرانی آموزش در علوم، 14(7)، 616-625.
2) خطیبی، زهره و شب خوان، مرضیه (1402). نقش تسهیم دانش در ارتباط بین سرمایه انسانی و توسعه اکوسیستم نوآوری، اولین همایش ملی پژوهشهای نو پدید در حسابداری، مالی، مدیریت و اقتصاد با رویکرد توسعه اکوسیستم نوآوری، تهران.
3) زرین جویی، محمد، نعمتی، محمدعلی، رشادت جو، حمیده. (1400). شناسایی نقشهای پارکهای علم و فناوری در ایجاد اکوسیستم نوآوری. فصلنامه زیستبوم نوآوری، 1(3).
4) Adner, R.; Kapoor, R. (2010). Value creation in innovation ecosystems: How the structure of technological interdependence affects firm performance in new technology generations. Strateg. Manag. J., 31, 306–333.
5) Cantner, U.; Cunningham, J.A.; Lehmann, E.E.; Menter, M. (2021). Entrepreneurial ecosystems: A dynamic lifecycle model. Small Bus. Econ., 57, 407–423.
6) Curley, M., & Salmelin, B. (2018). Open innovation 2.0: the new mode of digital innovation for prosperity and sustainability: Springer.
7) de Vasconcelos Gomes, L.A.; Facin, A.L.F.; Salerno, M.S.; Ikenami, R.K. (2018). Unpacking the innovation ecosystem construct: Evolution, gaps and trends. Technol. Forecast. Soc. Change, 136, 30–48.
8) Hervas-Oliver, J. -L., & Sempere-Ripol, F. (2015). Disentangling the influence of technological process and product innovations. Journal of Business Research, 68, 109-118.
9) Kao, Y.-S.; Nawata, K.; Huang, C.-Y. (2019). Systemic Functions Evaluation based Technological Innovation System for the Sustainability of IoT in the Manufacturing Industry. Sustainability 2019, 11, 2342.
10) Lütjen, H.; Schultz, C.; Tietze, F.; Urmetzer, F. (2019). Managing ecosystems for service innovation: A dynamic capability view. J. Bus. Res., 104, 506–519.
11) Nasution, H. N., Mavondo, F. T., Matanda, M. J., & Ndubisi, N. O. (2011). Entrepreneurship: Its relationship with market orientation and learning orientation and as antecedents to innovation and customer value. Industrial Marketing Management, 40, 336-345
12) Oksanen, K.; Hautamäki, A. (2015). Sustainable innovation: A competitive advantage for innovation ecosystems. Technol. Innov. Manag. Rev. 5, 24–30.
13) Ozalp, H.; Cennamo, C.; Gawer, A. (2018). Disruption in platform-based ecosystems. J. Manag. Stud. 55, 1203–1241. 14) Tsujimoto, M., Kajikawa, Y., Tomita, J., & Matsumoto, Y. (2018). A review of the ecosystem concept—Towards coherent ecosystem design. Technological Forecasting and Social Change, 136, 49-58.
15) Walrave, B.; Talmar, M.; Podoynitsyna, K.S.; Romme, A.G.L.; Verbong, G.P. (2018). A multi-level perspective on innovation ecosystems for path-breaking innovation. Technol. Forecast. Soc. Change 2018, 136, 103–113.
