ارزیابی تاثیر مؤلفه¬های معماری بیوفیلیک در سامان¬دهی اقامتگاه¬های بوم گردی با رهیافت توسعه اکوتوریسم پایدار در حاشيه کلانشهر تهران
الموضوعات : Architecture
سیده لبابه قلعه بندی
1
,
شوکا خوشبخت بهرمانی
2
,
حسین سلطان زاده
3
1 - گروه معماری ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران .
2 - گروه معماری ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران .
3 - گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: معماری بیوفیلیک, اقامتگاه بوم¬گردی, اکوتوریسم پایدار, شهر دماوند, حاشیه کلانشهرها,
ملخص المقالة :
اکوتوریسم بخش در حال رشد صنعت گردشگری است که محیطی عاری از گناه را برای ارضای میل به سفر و ماجراجویی ارائه میدهد. متاسفانه به رغم پتانسیلها و فرصتهای بسیار گردشگری طبیعت در حاشیه شهرها و کلانشهرهای کشور، امکانات اقامتگاهی قابل قبولی که بتواند اقتضائات زیست موقت گردشگران بومگرد را به گونهی شایستهای فراهم آورد، کمتر به چشم میخورد و این مسئله، خود به عنوان عاملی جدی در کاهش استقبال گردشگران مطرح است. ساماندهی ساختار کالبدی اقامتگاههای بومگردی بر مبنای مولفههای معماری بیوفیلیک به منظور توسعه اکوتوریسم در مناطق روستایی دماوند، هدف اصلی مطالعه پیشرو میباشد. در راستای دستیابی به هدف تعیین شده، از رویکرد روششناختی آمیخته مبتنی بر دو شیوه کیفی (گرندد تئوری) و کمی (آماری) بهره گرفته شد. دادههای موردنیاز با اتکا بر راهبردهای کتابخانهای و میدانی و با استفاده از ابزارهای پیمایشی پرسشنامه و مصاحبه حاصل شدهاند. جامعه پاسخدهنده به سوالات پرسشنامه را گردشگران بومگرد با حجمی معادل 384 نفر و گروه شرکتکننده در مصاحبه را متخصصان و کارشناسان با تعدادی برابر با 19 نفر تشکیل میدهند. نتایج آماره تی در نرمافزار spss، حکایت از وضعیت مطلوب شاخصهای «تنوع زیستی، تغییرپذیری حواس» در اقامتگاه آرتین، شاخصهای «تغییرپذیری حواس، احساس سرزندگی» در اقامتگاه روژان، و شاخصهای «چشمانداز، تغییرپذیری حواس، احساس سرزندگی، جاذبه» در اقامتگاه خورشید دارد و باقی شاخصها با مقادیر معناداری بیشتر از 05/0 و t منفی نامطلوب ارزیابی شدهاند.
