اثربخشی آموزش مربی¬گری سازمانی بر خودآگاهی و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان شرکت بیمه سامان / دکتر افشین رباطی و محمد سرحدی
الموضوعات :
1 -
الکلمات المفتاحية: کلیدواژه¬ها: مربی¬گری سازمانی, خودآگاهی, رفتار شهروندی سازمانی ,
ملخص المقالة :
چكيده پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشی آموزش مربی¬گری سازمانی بر خودآگاهی و رفتار شهروندی سازمانی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه¬¬آزمایشی همراه با پیش¬آزمون و پس¬آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن عبارت بود از کلیه کارکنان شرکت بیمه سامان که 30 نفر به شیوه دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودآگاهی هیجانی کائر، رید و کروک (۲۰۱۲)، پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی اورگان و کانوسکی (۱۹۹۱) و طرح فرایند مربی¬گری جان وایتمور (1992) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده¬ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش حاكي از افزایش معنی¬دار خودآگاهی و رفتار شهروندی سازمانی در پس¬آزمون (01/0>p) در کارکنان بود. با توجه به نتايج پژوهش، برگزاري كارگاههاي آموزشي جهت كمك به ارتقای خودآگاهی و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان در شهر تهران و سایر شهرهای ایران توصیه می¬شود.
منابع
احمدی، لیلا، و شفیع¬آبادی، عبدالله. (۱۳۸۷). بررسی تأثیر مشاوره شغلی به سبک کوچینگ در تغییر نگرش نسبت به بازار کار و افزایش مهارت¬های کاریابی در فارغ¬التحصیلان دانشکده روان¬شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی. مشاوره شغلی و سازمانی، ۲، ۱۸۲-۱۶۵.
ارشدی، مریم، رباطی، افشین، و طهمورسی، نیلوفر. (۱۳۹۸). بررسی اثربخشی فرایند مربی¬گری بر خودکارآمدی شغلی و رفتار شهروندی سازمانی. فصلنامه پژوهش¬های روان¬شناسی اجتماعی، ۳۵، ۱۰۶-۸۹.
اسلامی، حسن، و سیار، ابوالقاسم. (۱۳۸۶). رفتار شهروندی سازمانی. ماهنامه تدبیر، ۸۷، ۶۵-۶۰.
اسماعیلی، آذین، رحیمی، فرج¬الله، و نداف، مهدی. (۱۳۹۶). بررسی تأثیر مربی¬گری سازمانی بر رفتارهای غیرمولد فردی در محیط کار: نقش میانجی جو سازمانی مثبت. پژوهش¬های مدیریت در ایران، ۳، ۱۹۱-۱۶۷.
اصل فلاح، حوریا، اکبری مقدم، بیت¬الله، و دوستار، محمد. (1401). تأثیر فرهنگ مربی¬گری بر کارآفرینی سازمانی: تبیین جایگاه عوامل رفتاری درون سازمانی. توسعه کارآفرینی، 15، 418-402.
بحريني، ناهید، و آقایی جشوقانی، اصغر. (۱۳۹۸). مقايسه تنظيم هيجاني و خودآگاهي در نوجوانان
عادي و بزهكار. اندیشه و رفتار، ۱۳، ۹۰-۵۷.
پاک¬منش، ناهید، و جاودان، موسی. (۱۳۹۹). پیش¬بینی عملکرد تحصیلی از طریق خودکنترلی، خودمختاری و خودآگاهی هیجانی در دانش¬آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان بندرعباس. دوفصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، ۱۴، ۵۷-۳۳.
پورسلطانی زرندی، حسین، و امیرجی نقندر، رامین. (۱۳۹۲). ارتباط تعهد سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی معلمان تربیت بدنی شهر مشهد در سال ۱۳۹۰. نشریه مدیریت ورزشی، ۱۶، ۱۴۷-۱۲۷.
حبشی¬زاده، اعظم. (۱۳۸۵). بررسی تأثیر ایفای نقش مربی¬گری توسط سوپروایزران بالینی بر
روحیه پرسنل پرستاری و رضایت بیماران. پایان¬نامه کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس.
دانشمندی، سمیه. (۱۳۹۱). امکان¬سنجی به¬کارگیری مربی¬گری در فعالیت¬های آموزش و بهسازی
منابع انسانی شرکت ملی نفت ایران. پایان¬نامه کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی.
رستگار، عباسعلی، علیکرمی، سجاد، و جباری، اقبال. (1398). تأثیر مربی¬گری مدیریتی بر رفتارهای نوآورانه پرستاران: نقش میانجی توانمندسازی روان‌شناختی و وضوح نقش (مورد مطالعه: پرستاران یک بیمارستان نظامی). مطالعات مدیریت راهبردی، 41، 56-45.
سپهوند، رضا، حکاک، محمد، و فعلی، راضیه. (1400). مربی‌گری خیرخواهانه و تقویت سرمایه انسانی: تحلیل نقش میانجی سرمایه انگیزشی. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 12، 34-22.
عربشاهی کریزی، احمد، و حسینی مرضیه. (1401). نقش مربی¬گری سازمانی در انگیزه خدمت عمومی با نقش میانجی رفتارسازمانی مثبت¬گرا (مورد مطالعه: کارکنان ستاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد). مديريت بر آموزش سازمان¬ها، ۱۱، 39-13.
قهاری، شهربانو. (۱۳۹۲). از خودآگاهی تا خودشناسی (چاپ دوم). تهران: انتشارات روان¬شناسی و هنر.
مافی، بهاره، محمدی الیاسی، قنبر، و رضایی¬زاده، مرتضی. (1399). تأثیر روش‌های مربی‌گری بر رفتار کارآفرینانه کارآفرینان نوپا در مراکز شتابدهی. توسعه کارآفرینی، 13، 100-81.
مسعودی، مارال. (۱۳۹۴). امکان¬سنجی اجرای راهبرد مربی¬گری در نظام آموزش و بهسازی بانک
مهر اقتصاد. پایان¬نامه کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی.
موغلی، علیرضا، احمدی، علی¬اکبر، آذر، عادل، و خدامی، عبدالصمد. (۱۳۹۲). شناسایی عوامل مؤثر بر ایجاد سازمان مربی¬گرا. مطالعات مدیریت بهبود و تحول، ۲۲، ۱۸۵-۱۶۱.
مهنا، سعید، و طالع¬پسند، سیاوش. (۱۳۹۵). رابطه بین حمایت¬های محیطی و خودآگاهی هیجانی با
درگیری تحصیلی: نقش میانجی بهزیستی تحصیلی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، ۱۶، ۴۲-۳۱.
Al-Nasser, A., & Behery, M. (2015). Examining the relationship between organizational coaching and workplace counterproductive behaviors in the United Arab Emirates. International Journal of Organizational Analysis, 23, 375-403.
Baron, L., & Morin, L. (2010). The impact of executive coaching on self‐efficacy related to management soft‐skills. Leadership & OrganizationDevelopment Journal, 31, 18-38.
Blakemore, T., & Agllias, K. (2018). Student reflections on vulnerability and self-awareness in a social work skills course. Australian Social Work, 72, 21-33.
Cote, S. (2017). Enhancing managerial effectiveness via four core facets of emotional intelligence: Self-awareness, social perception, emotion understanding, and emotion regulation. Journal of
Organizational Dynamics, 46, 140-147.
Feldman, T.W.H. (2011). Affective organizational commitment and
citizenship behavior: Linear and non-linear moderating effects of
organizational tenure. Journal of Vocational Behavior, 79, 528-537.
Finch, P., & Bessonnette, S. (2018). The effectiveness of organizational coaching on self-awareness and well-being in personnel. Journal of psychotherapies, 18, 11-16.
Fu, X., Padilla-Walker, L.M., & Brown, M.N. (2022). The effectiveness of organizational coaching on psychological reactance and self-efficacy. American Journal of Health, 57, 90-98.
Graen, G., Canedo, J., & Grace, M. (2020). Team coaching can enhance psychological safety and drive organizational effectiveness. Organizational Dynamics, 49, 1-9.
Jarvis, J. (2004). Coaching and buying coaching services. London: Charteredinstitute of personnel and development.
Kolodziejczak, M. (2015). Coaching across organizational culture. Procedia Economics and Finance, 23, 329-334.
Lubans, J. (2017). The spark plug: A leader catalyst for change. Library leadership and management, 23, 88-90.
Macrae, R. (2010). Coaching and consolidating the practice of Newly Qualified Social workers: A Brief Literature Review.
Nobel, A.D. (2016). The relationship of formal education and gender to
organizational citizenship behavior. Disertation Argosy University/Sarasota, Florida.
Renard, L. (2015). Executive coaching for professional organizations and
organizational citizenship behavior. PhD thesis, school of humanities, The American university of London.
Van Son, J., Nyklicek, I., Pop, V.J., Blonk, M.C., Erdtsieck, R.J., & Pouwer, F. (2019). The effect of organizational coaching on well-being and self-efficacy in personnel. Journal of Organizational Research, 77, 81-84.
Walker, A. (2011). An HR perspective on executive coaching for
organizational learning. International Journal of Evidence-based Coaching and Management, 9, 67-79.
Whitmore, J. (1992). Coaching for performance: a practical guide to growing your own skills. Nicholas Brealey Publishing.
Woo, H.R. (2015). The moderating effects of managerial coaching between job characteristics and job performance. Journal of Korean Contents Association, 15, 425-435.
Woo, H.R. (2017). Exploratory study examining the joint impacts of
mentoring and managerial coaching on organizational commitment.
Sustainability, 9, 181 -190.
Xie, X., Chen, W., Lei, L., Xing, C., & Zhang, Y. (2021). Effectiveness of organizational coaching on job burn-out. Personality and Individual Differences, 95, 56-61.
