مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سندرم شناختی توجهی در بیماران مبتال به افسردگی شهر اهواز
الموضوعات :سحر اميري 1 , پروين احتشام زاده 2 , فريبا حافظي 3 , محمدرضا برنا 4
1 - 1 دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسالمی واحد اهواز. اهواز ایران
2 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسالمی واحد اهواز. اهواز ایران
3 - دپارتمان روان شناسی، استادیار، دانشگاه آزاد اسالمی واحد اهواز، اهواز ایران
4 - 3 دپارتمان روان شناسی، استادیار، دانشگاه آزاد اسالمی واحد اهواز، اهواز ایران
الکلمات المفتاحية: درمان فعال سازی رفتاری, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, سندرم شناختی توجهی, افسردگی,
ملخص المقالة :
اختالل افسردگی با نشانههایی نظیر احساس غمگینی، پوچی و ناامیدی و به دلیل پیامدهای روانی، جسمانی و اجتماعی شناخته میشود. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سندرم شناختی توجهی در بیماران مبتال به افسردگی شهر اهواز بود. برای این منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیشآزمون- پسآزمون ، پیگیری و گروه گواه 45 نفر از افراد افسرده مراجعه کننده به مراکز روان شناسی و مشاوره شهر اهواز به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 15 نفره یعنی گروه آزمایش 1 )درمان فعال سازی رفتاری(، گروه آزمایش 2 )درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد( و گروه گواه گمارده شدند. گروهها در سه مقطع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از نظر کارکردهای اجرایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری )مانکوا( نشان داد که فعال سازی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش سندرم شناختی توجهی و مؤلفه های آن اثربخش بودند اما، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش نگرانی و تهدید یابی و باورهای فراشناختی برانگیزاننده نگرانی، بیشتر از فعال سازی رفتاری بود. همچنین، در مرحله پیگیری فقط اثربخشی فعال سازی رفتاری بر کاهش سندرم شناختی توجهی و مؤلفه های آن پایدار بود. این پژوهش از انجام فعال سازی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش سندرم شناختی توجهی در بیماران مبتال به افسردگی حمایت میکند.
