سازه جرم شناختی پیمایش جرم (اندیشه¬ای جدید در سیاست جنایی)
الموضوعات :علی محمدی 1 , سید حمید فاطمی موحد 2 , مهدی مقیمی 3
1 - گروه حقوق جزا و جرم شناسی، واحد بیرجند، دانشگاه ازاد اسلامی، بیرجند، ایران
2 - گروه حقوق، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
3 - گروه جرمشناسی دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: واژگان کلیدی: پیمایش جرم, سازه جرم شناختی, سیاست جنایی ,
ملخص المقالة :
پیمایش جرم، یکی از روش‌های نوین در جرم شناسی است که به ویژه در دهه‌های اخیر، یکی از ابزارهای مهم پیشگیری و شناسایی جرایم در سیاست‌های جنایی است که مورد توجه قرار گرفته است. سازه‌های مختلف پیمایش جرم و کاربرد آن در سیاست جنایی نشان می‌دهد: چگونه این رویکرد می‌تواند در تحلیل، شناسایی و پیشگیری از جرایم به ویژه در زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی مؤثر واقع شود. در این نوشتار، به مفاهیم، روش‌ها و نتایج پیمایش جرم پرداخته می¬شود و کاربرد آن در سیاست جنایی مدرن بررسی می‌شود. ضرورت نگاه دانش بنيان به جرم، به منظور یافتن راه حلی منطقی و اجرایی برای رویارویی تمام عیار با آن و همچنين رسيدن به نرخ واقعي جرايم، به تازگی، جایگاه خود را در چهارچوب مباحث نظری و کاربردی نظام‌های سیاست جنایی نوین، یافته است و اتخاذ تدابیر دانش محور، برابر جرایم، نیازمند تشکیلات، ساز و کار و امکانات مختص به خود است که بی‌توجهی يا تأمین ناقص آن¬ها نمی‌تواند اهداف ترسیم شده را تحقق بخشد. جلوه بارز این نگاهِ محدود، اکتفا به آمار جنايي رسمي است؛ حال اینکه آمار جنایی، در مفهوم جامع و کلان، خود، برونداد مجموعه رویدادهای جنایی است. پیمایش جرایم که یک روش مكمل آمار جنايي است، اجازه¬ی شناسایی پدیده¬ی مجرمانه و پی بردن قربانیان جرم را به ما می‌دهد. استفاده از روش‌های پیمایشی (پیمایش بزه دیده محور و پیمایش بزهکارمحور) در سطح ملی و بین الملل، یکی از الگوهای مشخص است و نقش مهمی در سیاست جنایی کشورها ایفا می‌کند. نتایج پژوهش حاضر، انجام یافته به روش توصیفی تحلیلی، نشان می¬دهد: پیمایش جرم، یکی از ابزارهای مهم و نوین در سیاست جنایی است که قادر به شناسایی و پیشگیری از جرایم با استفاده از روش‌های پیمایشی است و می‌تواند به طور مؤثری، الگوهای جرم را شناسایی و سیاست‌های پیشگیرانه مناسبی طراحی کند.
1. اردبیلی؛ محمد علی(1365)آمار جنایی از وقوع جرم و آسیب های اجتماعی, فصلنامه حق دفتر شماره هشتم.
2. آشوری، محمد (1395)حقوق بشر و مفاهیم مساوات، عدالت و انصاف، تهران، خرسندی
3. آشوري، محمد)1385،(جايگزين‌هاي زندان يا مجازات بينابين، چاپ اول ، تهران،گرايش
4. جوان جعفری، عبدالرضا و سید زاده ثانی، سید مهدی)1391(رهنمودهای عملی پیشگیری از جرم، چاپ اول، تهران،میزان
5. حسینی، سید‌محمد و مصطفی‌پور،مسعود)1396(رقم سیاه چالشی فراروی آمار جنایی رسمی ،با رویکردی تطبیقی بر آمریکا و ایران مطالعات حقوق تطبیقی، دوره، 8 شماره 1
6. ﺭﺍﻳﺠﻴﺎﻥ ﺍﺻﻠﻲ، ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ )1390(ﺑﺰﻩﺩﻳﺪﻩﺷﻨﺎﺳﻲ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ، ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ، ﺗﻬﺮﺍﻥ؛ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮ.
7. رحمدل، منصور (1383) آمار جنایی و کارکردهای آن، مجله حقوقی دادگستری،دوره68، شماره 48. 49؛پاییز
8. صبوری پور، مهدی( 1393)گزارش نکردن بزه دیدگی و خودداری از گزارش بزه دیدگی(ترجمه)، دانشنامه بزه دیده شناسی و پیشگیری از جرم، جلد دوم، مرکز تحقیقات کاربردی پلیس پیشگیری ناجا، تهران، نشر میزان،
9. غلامی، حسین و رحمانی، محمد (1396) مختصات تئوریک سیاست جنایی حکومت جمهوری اسلامی ایران تحلیل مبانی, اصول و مدل بندی در مقام تئوری پژوهش حقوق کیفری، دوره 5 ، شماره 18
10. كاشفي اسماعيل زاده ، حسن (1384)جُنبش بازگشت به كيفر در سياست جنايي كشورهاي غربي: علل و جلوه‌ها، مجله تخصصي دانشگاه علوم اسلامي رضوي، دوره1؛ شماره 15
11. كی‌نیا، مهدی(1376 )مبانی جرمشناسی، چاپ پنجم، بخش اول، تهران ،انتشارات دانشگاه تهران
12. گسن، رمون(1376) روابط میان پیشگیری وضعی و کنترل بزهکاری، مجله تحقیقات حقوقی، ترجمه دکتر علی حسین نجفی ابرند آبادی، شماره 19 و 20
13. ﮔﺴﻦ، ﺭﻳﻤﻮﻧﺪ( ۱۳۸۵) ﺟﺮﻡﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﻈﺮﻱ، ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻣﻬﺪﻱ ﻛـﻲﻧﻴـﺎ، ﺗﻬـﺮﺍﻥ،مجد
14. نجفي ابرندآبادي علي حسين(1383 ) پيشگيري عادلانه از جرم، علوم جنايي نكوداشت نامة استاد محمد آشوري، چاپ اول،تهران،انتشارات سمت
15. نورپور ،محسن و سيد زاده ثاني، سيد مهدي) 1398 (پيمايش بزه ديده شناسي ضرورتي پيش روي سياستگذارن جنايي در ايران ، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال بیست وهفتم، شماره یکصدودوم، تابستان
16. وایت، رابرت و هینس، فیونا)1381( درآمدی بر جرم و جرمشناسی، ترجمه میر روح الله صدیق بطحایی اصل، چاپ اول، تهران ،نشر دادگستر
17. وروایی، اکبر)1393(پیمایش های بزه دیدگی( ترجمه)، دانشنامه بزه دیده شناسی و پیشگیری از جرم، جلد دوم، مرکز تحقیقات کاربردی پلیس پیشگیری ناجا، تهران، نشر میزان.
18.Archer, D. (2018). Maintenance of business registers. In Business Survey Methods, B. G. Cox et al (eds. ),Wiley-Interscience, New York
19.Catalano, S. M. , (2007). Methodological change in the NCVS and the effect on convergence, In J. Lynchand L. Addingron (Eds), Understanding crime statistics, Cambridge: Cambridge University Press 2007-
20. Farrell, G. and K. Pease. (2017). ‘The sting in the British Crime Survey tail: Multiple victimizations’in M. Maxfield and M. Hough (Eds). Surveying Crime in the Twenty First Century. Volume 22 of CrimePrevention Studies. Willan: Cullompton
21. Gyong, J. E. (2010). “Criminal Victimization and the Reporting of Crime in KadunaState: Towards Integrating the Victim of Crime into Criminological Discourse”Current Research Journal of Social Sciences
22.Jan Van Dijk (2010) Comparing crime data based on general population surveys with police figures of recorded crimes. In P. Robert (Ed.), Assessing Deviance, Crime and Prevention in Europe, CRIMPREV. Brussels: Brussels University Press; Written, University of Tilburg
23. Yoon, Seokhee (2015). Why do Victims not Report?: The Influence of Police andCriminal Justice Cynicism on the Dark Figure of Crime, City University of NewYork (CUNY): CUNY Academic Works.
