بررسی محاسباتی پایداری و واکنش‌پذیری پرگابالین و اولانزاپین: مطالعه اوربیتال‌های HOMO-LUMO و برهم‌کنش با پپتید بتاآمیلوئید موثر در بیماری آلزایمر

الموضوعات :

ملیحه سروری زارع ¹ , محمدرضا بزرگمهر ² , شراره محسنی ³ , صفرعلی بیرم آبادی ⁴

1 - گروه شیمی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2 - گروه شیمی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3 - گروه شیمی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
4 - گروه شیمی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

تاريخ الإرسال : 01 الإثنين , جمادى الثانية, 1446 تاريخ التأكيد : 02 الأحد , رمضان, 1446 تاريخ الإصدار : 02 الأحد , رمضان, 1446

الکلمات المفتاحية: آلزایمر, بتاآمیلوئید, تجمع, اربیتال مولکولی, توصیف گر کوانتومی,

ملخص المقالة :

در این مطالعه، ویژگی‌های الکترونیکی و میل ترکیبی دو داروی پرگابالین و اولانزاپین مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر انرژی بالاترین اوربیتال مولکولی اشغال‌شده (HOMO) و پایین‌ترین اوربیتال مولکولی اشغال‌نشده (LUMO) محاسبه شد و اختلاف انرژی بین این اوربیتال‌ها به عنوان معیاری برای ارزیابی پایداری و واکنش‌پذیری در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که پرگابالین با اختلاف انرژی 80/20کیلوژول بر مول از پایداری بیشتری برخوردار است، در حالی که اولانزاپین با اختلاف انرژی 90/10 کیلوژول بر مول، واکنش‌پذیری بیشتری دارد. توزیع اوربیتال‌های مولکولی نشان داد که انتقال الکترون در پرگابالین محدودتر بوده، در حالی که در اولانزاپین گسترده‌تر رخ می‌دهد. به منظور بررسی برهم کنش این داروها با پپتید بتاآمیلوئید 40، مطالعات داکینگ مولکولی انجام شد. نتایج نشان داد که اولانزاپین با انرژی اتصال 60/219-کیلوژول بر مول میل ترکیبی بالاتری نسبت به پرگابالین (50/156- کیلوژول بر مول) دارد. این تفاوت در انرژی اتصال می‌تواند به ساختار شیمیایی و ویژگی‌های الکترواستاتیکی متفاوت این داروها مرتبط باشد. یافته‌های این تحقیق می‌تواند به درک بهتر رفتار این ترکیبات در محیط بیولوژیکی کمک کند.