بررسی شیوع انگل های دستگاه گوارش در سگ های ولگرد اصفهان
الموضوعات :
سیدمرتضی رزاقی منش
1
,
آوا ابریشم کار
2
,
لیلا درخشان
3
,
زهرا صادقیان
4
1 - گروه دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ایران.
2 - دانشجوی علوم زیست شناسی جانوری دانشگاه گوئلف، انتاریو، کانادا
3 - گروه دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ایران
4 - دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران
الکلمات المفتاحية: سگ های ولگرد, انگل گوارشی, اصفهان اکینوکوکوس گرانولوزوس,
ملخص المقالة :
در این بررسی تعداد 154 قلاده سگ ولگرد شکار شده از مناطق مختلف شهرستان اصفهان جمع آوری گردید و پس از جدا نمودن روده و انتقال به آزمایشگاه انگل شناسی محتویات روده جهت جداسازی انگل های کرمی روده ای و خصوصاً اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلودگی به انگل های کرمی دستگاه گوارش ٦٤.٧ درصد بود. آلودگی به نماتود ها معادل ۲۹.۱ درصد و آلودگی به انواع سستود ها نیز برابر با ۵۸.۷ درصد گزارش می شود. در مجموع ٦ گونه سستود شامل تنيا اويس (٢٦ درصد)، تنيا هيداتیژنا (١٤.٦ درصد)، تنیا مولتی سپس (۷.۱ درصد) دیپلیدیوم کنینوم (۲۲.۱ درصد) مزوسستوئيدس لينه آتوس (٦.٨ درصد) و اکینوکوکوس گرانولوزوس (۳۰.۲ درصد) یافت شد که اکینوکوکوس گرانولوزوس بیشترین درصد آلودگی را به خود اختصاص داده بود. به طور قطع شناسایی انگل های سگ های ولگرد به بهبود وضعیت مبارزه و کنترل بیماری های انگلی این حیوانات کمک شایانی خواهد نمود. جمله راهکار هایی که می توان در مهار عفونت ها استفاده کرد افزایش سطح آگاهی افراد جامعه با آموزش های مداوم بهداشتی از طریق رسانه ها، برگزاری جلسات آموزشی، بهداشتی نمودن کشتارگاه ها و جلوگیری از کشتار های غیرقانونی و همچنین دفن بهداشتی ضایعات دامی، شناسایی میزبانان واسط و اصلی و همچنین شناسایی روش های انتقال آلودگی های انگلی را میتوان مورد اشاره قرار داد. با توجه به این که کنترل و یا درمان سگ های ولگرد غیر ممکن است لذا استمرار فعالیت مدیریت خدمات شهری در معدوم نمودن سگ های ولگرد کاملا ضروری به نظر می رسد.
Abdi, G. 2003. Study of Cestodes in stray dogs in Isfahan and its hygienic importance. M.Sc thesis, Isfahan University of Medical Sciences, p: 112- 116.
Bokaei, S., Moazzeni, M., and Drodgar, M. 2008. Study on gastrointestinal helminths of domestic dogs in Shiraz. J. Vet. Res. 63: 163-4.
Dalimi, A. 1989. Study of helminths in carnivores in north of Iran and their importance in public health, Ph.D thesis, Tarbiat Modarres University, p: 32-44.
Dalimi, A., Sattari, A., and Motamedi, G.A. 2006. Study on intestinal helminths of dogs, foxes and jackals in the western part of Iran. Vet. Parasitol. 142: 129-33.
Eslami, A. 2006. Veterinary Helminthology. 3rd ed. Tehran University Press, Tehran, p: 65-95.
Gholami, I., Daryani, A., Sharif, M., Amouei, A., and Mobedi, I. 2011. Seroepidemiological survey of helminthic parasites of stray dogs in Sari City, northern Iran. Pak. J. Biol. Sci. 14: 133-7.
Gholami, Sh., Mobadi, I., Ziaei, H., and Sharif, M. 1999. Study of intestinal worms of dogs and jackals in different parts of Sari region in 1992-1993. J. Mazandaran Uni. Med. Sci. 9: 12-50.
Hegazi, S.H. 2004. Study of Cestodes in stray dogs in Isfahan from 2002 to 2003. J. Isfahan Uni. Med. Sci. 22: 3-50.
Khalil, L.F., Jones, A., and Bray, R.A. 1994. Keys to the Cestode Parasite of Vertebrates. 1st ed. Wallingford, UK: CABI.
Khosravi, A., Naseri far, R., and Masood, G. 1997. Study of Hydatidosis in Ilam province 1995-1996. The 2nd Congress of Parasitic Diseases; Tehran, p:12.
Razmi, G.H.R. 2009. Survey of dogs' parasites in Khorasan Razavi province, Iran. Iran. J. Parasitol. 4: 48-54.
Safari, M.K.H., and Masood, G. 1997. Prevalence of intestinal helminths in stray dogs in Iran. The 2nd Congress of Parasitic Diseases, Tehran, p: 115.
Skriabin, K.I. 1961. Key to parasitic nematodes: Vol. III. Jerusalem: Israel Program for Scientific Translations, p: 890.
14. Soulsby EJL. 1983. Helminths, Arthropods and Protozoa of Domesticated Animals. 7th ed. Lea & Febiger, Philadelphia, p: 92-10
