رواندرمانی یکپارچه نگر
الموضوعات :شهرام وزیری 1 , فرح لطقی کاشانی 2 , آرش وزیری 3
1 - گروه روانشناسی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - واحد دانشگاه علوم پزشکی تهران آزاد اسلامی
3 - دپارتمان روان شناسی بالینی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامي، رودهن، ايران
الکلمات المفتاحية: پارادایم‌های رواندرمانی, یکپارچه‌نگری , پویا, رواندرمانی یکپارچه پویا,
ملخص المقالة :
مشکلات مربوط به سلامت روان، پدیده‌های جدیدی نیستند و در طول تاریخ با دیدگاه‌های مختلفی بررسی شده‌اند. امروزه صدها رویکرد رواندرمانی وجود دارد که هر کدام با فلسفه و روش‌های خاص خود، به جنبه‌های متفاوتی از مشکلات روان‌شناختی می‌پردازند. تنوع رواندرمانی‌ها، نشان داده که رواندرمانی برای بسیاری از شرایط روان‌شناختی مؤثر است و اشکال مختلف آن اثربخشی مشابهی دارند و نه تنها تفاوت اساسی و معناداری در نتایج بین درمان‌های مختلف وجود ندارد، شواهد کمی در دست است که نشان دهد یک درمان خاص به طور مداوم از دیگر درمان‌ها بهتر عمل می‌کند. این دامنه گسترده از تاثیر نشان می‌دهد، تجربه انسانی امری چندبُعدی بوده و تعامل پویای عوامل زیستی، ذهنی-رفتاری، ناخودآگاه و وجودی در شکل‌دهی به سلامت روان نقش انکار ناپذیر دارد. به نظر می‌رسد، هر رویکردی که تنها بر یک بُعد تأکید کند، از درک و درمان جامع باز خواهد ماند. آنچه ما از یکپارچه‌نگری در نظر داریم، به درک پویای تعامل میان چهار بُعد اصلی روان انسانی یعنی نقش مغز و نوروترانسمیترها، ژنتیک و فرایندهای فیزیولوژیک در تجربه روانی؛ تأثیر تعارض‌های درونی، تجربیات اولیه و انگیزه‌های ناهشیار؛ نقش ادراک، شناخت، هیجانات، رفتارهای بیرونی، درونی و الگوهای عادتی؛ و سرانجام معنا، خودآگاهی، اراده آزاد و مسئولیت فردی وابسته است. ما معتقدیم، درحالیکه رویکردهای تک پارادایمی نمی‌توانند تمام داستان را روایت کنند، در کنار هم می‌توانند در یک سیستم بزرگ‌تر به نام رواندرمانی یکپارچه نگر پویا پاسخگوی بسیاری از ابهامات در رابطه با رواندرمانی باشند.
