تبیین راهکارهای عملیاتی توسعه پایدار فرهنگی_اجتماعی روستای گلزار با تأکید بر ظرفیت نمایشگاه و گلخانه‌های روستایی

الموضوعات : Agricultural Extension and Education Research

زهرا نوری ¹ , مرضیه حکمت ² , ندا ترابی فارسانی ³ , سیده هما مؤذن جمشیدی ⁴

1 - گروه موزه و گردشگری، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنراصفهان، اصفهان، ایران.
2 - گروه موزه و گردشگری، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنراصفهان، اصفهان، ایران
3 - گروه موزه و گردشگری، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنراصفهان، اصفهان، ایران
4 - گروه اقتصاد و کارآفرینی، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان

تاريخ الإرسال : 02 السبت , شعبان, 1446 تاريخ التأكيد : 29 الأحد , شوال, 1446 تاريخ الإصدار : 10 الخميس , ذو القعدة, 1446

الکلمات المفتاحية: پایداری فرهنگی-اجتماعی, توسعه روستایی, گردشگری روستایی, SWOT,

ملخص المقالة :

بیان مسئله:توسعه بی‌رویه شهر و مهاجرت از روستا به شهر منجر به خالی شدن روستاها و تراکم شهرها و پیامدهای منفی بسیاری شده است. از این رو توجه به توسعه روستایی و ارائه راه‌حل‌هایی به منظور کاهش مهاجرت از روستا به شهر امری ضروری است: از جمله توسعه گردشگری روستایی و کشاورزی. گردشگری روستایی به شکل‌های گوناگون باعث ایجاد ارزش افزوده برای ساکنین و پایداری فرهنگی-اجتماعی آنان شده و منجربه مهاجرت معکوس نیز می‌شود.

روش پژوهش:پژوهش از منظر هدف کاربردی، روش کیفی و راهبرد سوات می‌باشد. هدف اصلی پژوهش ارائه راهکارهای عملیاتی توسعه پایدار فرهنگی_اجتماعی روستای گلزار(در شهرستان پاکدشت) با تأکید بر ظرفیت‌های نمایشگاهی و گلخانه‌ای آن است.

یافته‌ها:روستای گلزار شهرستان پاکدشت به عنوان مقصد گردشگری گل ایران دارای نمایشگاه‌های دائمی گل و گیاه زینتی است که سالانه میزبان تعداد بیشماری از گردشگران از اقصی نقاط هستند. پس از معرفی روستای گلزار، طی مصاحبه‌ای با ساکنین، مجموعه‌ای از نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدها استخراج شد.با استفاده از روش تحلیلی سوات، پس از تعیین عوامل داخلی و خارجی، فرم مصاحبه در اختیار 24 نفر از متخصصان جهت امتیازدهی به هریک از این عوامل قرار گرفت.

نتایج:نشان‌دهنده آن است که روستای گلزار در منطقه استراتژیکی ربع دوم(محافظه‌کارانه) قرار دارد. بدین معنی که برای ارتقا وضعیت باید از فرصت‌های موجود حداکثر بهره را برد تا ضعف‌ها را به حداقل برساند. در نهایت راهکارهایی مانند برگزاری کلاس‌های آموزشی با موضوع گردشگری، استفاده از نیروهای آموزش دیده بومی برای فعالیت در راستای گردشگری، تبلیغات مؤثر و گسترده و غیره ارائه شد.