توانش ارتباطی بینافرهنگی در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان: دیدگاه مدرسان

الموضوعات : مطالعات میان فرهنگی

امیررضا وکیلی‌فرد ¹ , الهام عباسی جوکندان ²

1 - دانشیار گروه آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
2 - کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران

تاريخ الإرسال : 01 الأربعاء , محرم, 1445 تاريخ التأكيد : 18 الأحد , جمادى الثانية, 1445 تاريخ الإصدار : 18 الخميس , جمادى الثانية, 1446

الکلمات المفتاحية: فرهنگ, توانش ارتباطی بینافرهنگی, آموزش زبان فارسی, فارسی‌آموز,

ملخص المقالة :

امروزه گسترش توانش ارتباطی بینافرهنگی در میان فارسی‌آموزان، یکی از هدف‌های مهم در آموزش زبان است و مدرسان نقش مهمی را در این امر به عهده دارند. با این حال، به نظر می‌رسد که آموزش فرهنگ در فعالیت‌های مدرسان به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر آموزش زبان فارسی دیده نمی‌شود. هدف این پژوهش مطالعۀ دیدگاه‌های مدرسان آموزش زبان فارسی در بارۀ آموزش فرهنگ در کلاس‌های فارسی به عنوان زبان دوم است. در این پژوهش، داده‌ها به کمک یک پرسشنامه و با شرکت 42 مدرس آموزش زبان فارسی جمع‌آوری شد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که به طور کلی، مدرسان زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان از اهمیت آموزش و تلفیق فرهنگ در کلاس‌ها آگاه هستند، هرچند میان دیدگاه مدرسان زبان فارسی برای اولویت دادن به هر یک از جنبه‌های فرهنگ هدف تفاوت‌هایی وجود دارد. هم‌چنین، نتایج حاکی از آن است که تمام مدرسان تا حدودی جنبه‌های گوناگون فرهنگ زبان هدف را می‌شناسند، اما نحوۀ برخورد آنها با فرهنگ زبان مقصد بسیار تحت تأثیر ملاحظات و محدودیت‌های برنامۀ درسی به غیرفارسی‌زبانان است. علاوه بر آن، نتایج نشان می‌دهد که تنها گنجاندن فرهنگ و موضوعات فرهنگی در آموزش به ایجاد و گسترش توانش ارتباطی بینافرهنگی در میان فارسی‌آموزان غیرایرانی منجر نمی‌گردد، بلکه آموزش اصلی و مستقیم باید در کلاس انجام ‌شود جایی که فارسی‌آموزان با تفاوت‌های فرهنگی میان زبان‌های مبدا و مقصد آشنا می‌شوند و بحث و تمرین می‌کنند.