سنجش عملکرد سیاست های گردشگری جمهوری اسلامی ایران در راستای افزایش بازدید از اماکن گردشگری(مطالعه موردی:گردشگران کشور عراق)
امیرپویان رفیعی شاد
1
(
دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد یادگار امام خمینی(ره)،تهران،ایران
)
محمد همتی
2
(
استادیار گروه جغرافیا، واحد یاد گار امام ره، دانشگاه آزاد اسلامی ، شهر ری ، تهران
)
علیرضا استعلاجی
3
(
استاد
)
محمد اخباری
4
(
دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد
)
الکلمات المفتاحية: گردشگری , سیاست گردشگری , توسعه, جمهوری اسلامی ایران , عراق.,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: گردشگری به عنوان یکی از صنایع کلیدی و پربازده در اقتصاد جهانی، در ایران با موانع متعددی روبهرو است. از جمله این موانع میتوان به زیرساختهای ناکافی، عدم تبلیغات مؤثر و ناهماهنگی میان نهادهای دولتی و خصوصی اشاره کرد. برای تحقق پتانسیلهای بالقوه گردشگری کشور، نیاز به برنامهریزی جامع و رفع این چالشها احساس میشود. اکنون یکی از عوامل موثر بر کاهش موانع توسعهگردشگری، بحث سیاست گذاری های این حوزه میباشد.
روش پژوهش: این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و کاربردی(عملی) و از نوع پژوهش های اکتشافی صورت گرفته است . جامعه آماری تحقیق را کلیه صاحب نظران حوزه های جهانگردی، گردشگری و ژئوپلیتیک تشکیل می دهند که حجم نمونه آن بر اساس مدل کوکران تعداد 35 نفر تخمین زده شد.
یافته ها:پژوهش حاضر با استفاده از آزمون میانگین در نرم افزار spss و آزمون تاپسیس به ارزیابی متغیرهای نقش سیاست های گردشگری جمهوری اسلامی ایران و رابطه آن با توسعه گردشگری با تاکید بر گردشگران کشور عراق پرداخته است. در مجموع سیاست های اقتصادی – حمایتی و سیاست های فرهنگی در راستای جذب گردشگران کشور عراق از وضعیت نامطلوب تری نسبت به سایر سیاست ها برخوردار بوده است.
بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد بیشترین تأثیرگذاری سیاست های حوزه گردشگری ج ا ایران بر توسعه گردشگری کشور به ویژه در ارتباط با گردشگران عراقی، گردشگری مذهبی و گردشگری سلامت بوده است. در مقابل، عوامل دیگری چون اکوتوریسم، گردشگری فرهنگی، گردشگری بازاری و گردشگری تاریخی، کمترین میزان تأثیرگذاری را در این زمینه به خود اختصاص دادهاند.
