ارائه مدل ظرفیت‌های جامعه شناختی دیپلماسی ورزشی ایران: رویکرد توسعه پایدار
الموضوعات :
هومن فیروزی
1
,
مهناز گودرزی
2
1 - دانشجوی دکتری، گروه روابط بین الملل، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، ، اصفهان، ایران.
2 - دانشیار، گروه روابط بین الملل، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية: دیپلماسی ورزشی, توسعه پایدار, ظرفیت جامعه‌شناختی, مشارکت عمومی,
ملخص المقالة :
هدف: این پژوهش به دنبال توسعه یک مدل ظرفیت‌های جامعه‌شناختی برای دیپلماسی ورزشی ایران در راستای اهداف توسعه پایدار است. در این مطالعه، ظرفیت‌های کلیدی شناسایی و دسته‌بندی شده‌اند که می‌توانند به ارتقای جایگاه ایران و تقویت رشد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی آن کمک کنند.
روش‌شناسی: این تحقیق از روش دلفی ساختاریافته با مشارکت 60 متخصص در حوزه‌های جامعه‌شناسی ورزشی، دیپلماسی و توسعه پایدار استفاده کرده است. در طی سه مرحله ارزیابی کیفی و کمی، ظرفیت‌های اصلی تحلیل، تأیید و در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی طبقه‌بندی شده‌اند.
یافته‌ها: هشت ظرفیت اصلی از جمله مشارکت عمومی، تبادل فرهنگی، عدالت اجتماعی، همبستگی ملی، آموزش زیست‌محیطی و گردشگری پایدار شناسایی شد. نتایج نشان داد که ظرفیت‌هایی مانند "همبستگی ملی" و "گردشگری پایدار" بیشترین پتانسیل را برای دستیابی به توسعه پایدار در ایران دارند.
نتیجه‌گیری: اجرای رویکردی متوازن بین ظرفیت‌های اجتماعی و استراتژیک می‌تواند تأثیر دیپلماسی ورزشی ایران را بر توسعه پایدار به طور قابل توجهی افزایش دهد. این مطالعه پیشنهاد می‌کند این ظرفیت‌ها در سیاست‌های ملی ادغام شوند تا تأثیر آن‌ها بر روابط بین‌المللی، انسجام اجتماعی و پایداری محیطی به حداکثر برسد.
Abdi, K., Talebpour, M., Fullerton, J., Ranjkesh, M. J., & Jabbari Nooghabi, H. (2018). Converting sports diplomacy to diplomatic outcomes: Introducing a sports diplomacy model. International area studies review, 21(4), 365-381. [Persian]
Akbari, M., & Javadi, M. (2023). The Role of Sports Diplomacy in Sustainable Development and Its Relationship with National Identity in Iran. Iranian Journal of Social Research, 10(1), 55-72. [Persian]
Bagheri, Y., Shariati Feizabadi, M., & Nazarian, A. (2016). Interpretative Structural Modeling (ISM) of Sport Diplomacy Components. Sport Management Journal, 8(5), 797-821. [Persian]
Bakhshi Chenari, A. R., Goodarzi, M., Sajjadi, S. N., & Jalali Farahani, M. (2023). Identifying the tools of sports diplomacy to advance the political goals of the Islamic Republic of Iran. Journal of Sport Management and Motor Behavior, 19(37), 86-65. [Persian]
Baofeng, L., & Ruiqi, W. (2024). Research and Enlightenment of Brazil’s Diversified Sports Diplomacy Strategy.
Besson, F., & Duc, T. (2021). The Impact of Sports Diplomacy on International Relations and Cultural Convergence. International Journal of Sports Science and Management, 21(3), 245-260.
Brooks III, J. I. (2017). The definition of sociology and the sociology of definition: Durkheim's Rules of Sociological Method and high school philosophy in France. In Emile Durkheim (pp. 27-55). Routledge.
Dousti, A., Saboonchi, R., & Shariati Feizabadi, M. (2019). Sport behind public diplomacy; Functional components of sport diplomacy in Iran. Journal of World Sociopolitical Studies, 3(2), 379-407. [Persian]
Ettinger, A. (2023). Saudi Arabia, sports diplomacy and authoritarian capitalism in world politics. International journal of sport policy and politics, 15(3), 531-547.
Firouzy, H., Goodarzi, M., & Moshkelgoshaa, E. (2024). Strategic Positioning of Sports Diplomacy Capacities for Sustainable Development. Journal of New Studies in Sport Management, Ready to publish. [Persian]
Gong, X., & Chang, L. (2024). Student Leadership Qualities through Academic Sports Diplomacy and Qualities. Journal of Education and Educational Research, 8(3), 1-11.
Gonzalez, A., Ramirez, J., & Lopez, M. (2022). Sports Diplomacy as a Tool for Peace and Economic Cooperation. Journal of Diplomacy Studies, 18(2), 134-150.
Häder, M. (2009). Delphi-Befragungen: Ein Arbeitsbuch. Springer-Verlag.
Hlabane, B. (2010). Sociology of Sports Mega Events: Sports Diplomacy and FIFA World Cup;‘Global Peace Building Initiative’. The International Journal of Sport and Society, 1(4), 105.
Jünger, S., Payne, S. A., Brine, J., Radbruch, L., & Brearley, S. G. (2017). Guidance on Conducting and REporting DElphi Studies (CREDES) in palliative care: Recommendations based on a methodological systematic review. Palliative medicine, 31(8), 684-706.
Jünger, S., Payne, S. A., Brine, J., Radbruch, L., & Brearley, S. G. (2017). Guidance on Conducting and REporting DElphi Studies (CREDES) in palliative care: Recommendations based on a methodological systematic review. Palliative medicine, 31(8), 684-706.
Karimi, H., Kalate Seyfari, M., Razavi, M. H., & Ghasemi, H. (2024). Investigating the role of media power in sports diplomacy of the Islamic Republic of Iran. Sport Management Journal, 16(3), 35-20. [Persian]
Kauschke, C., Lüke, C., Dohmen, A., Haid, A., Leitinger, C., Männel, C., ... & Niederberger, M. (2023). Delphi-Studie zur Definition und Terminologie von Sprachentwicklungsstörungen.
Kobierecki, M. M. (2020). Sports diplomacy: Sports in the diplomatic activities of states and non-state actors. Rowman & Littlefield.
Kuruloglu, F. (2023). Sports Diplomacy and Propaganda in Turkish Foreign Policy in the Early Republican Period. The International Journal of the History of Sport, 40(2-3), 111-124.
Landeta, J. (2006). Current validity of the Delphi method in social sciences. Technological forecasting and social change, 73(5), 467-482.
Layadi, A., Tabbani, A., & Mohamed, A. B. (2024). The contribution of sports diplomacy to achieving sustainable development: The Algerian model. Sustainability and Sports Science Journal, 2(3), 166-174.
Maher, N. (2024). The Impact of Athletic Brands on Arab Youth Perceptions of Israel: A Review of Sports Diplomacy in Social Science. Social Empowerment Journal, 6(1), 12-27.
Marpa, E. P. (2020). Navigating Environmental Education Practices to Promote Environmental Awareness and Education. Online Submission, 2(1), 45-57.
Mayring, P. (2014). Qualitative content analysis: Theoretical foundation, basic procedures and software solution. Klagenfurt: Beltz.
Mayring, P., & Fenzl, T. (2019). Qualitative inhaltsanalyse (pp. 633-648). Springer Fachmedien Wiesbaden.
Mohammadi, M., Razavi, M. H., & Seifari, M. K. (2024). Designing a model of Iranian international women’s sport diplomacy. Place Branding and Public Diplomacy, 1-20. [Persian]
Mohammadi, S., Khodabakhsh, S., & Rahimi, S. (2022). Social Impacts of Sports Diplomacy on National Unity and Tensions in Iranian Society. Asian Journal of Sports Studies, 15(4), 199-215. [Persian]
Mousavi Gargari, S. S., & Shafiee, S. (2023). Designing the Model of Factors Affecting on Promotion of Sports Diplomacy of Iran. Sport Management Studies, 14(76), 75-104. [Persian]
Mozaffari, A., & Akbar, A. (2024). Heritage diplomacy and soft power competition between Iran and Turkey: competing claims over Rumi and Nowruz. International Journal of Cultural Policy, 30(5), 597-614. [Persian]
Murray, S. (2018). Sports diplomacy: Origins, theory and practice. Routledge.
Niederberger, M., & Renn, O. (2018). Das Gruppendelphi-Verfahren. Springer Fachmedien Wiesbaden. Springer.
Okoli, C., & Pawlowski, S. D. (2004). The Delphi method as a research tool: an example, design considerations and applications. Information & management, 42(1), 15-29.
Pack, S. M. (2024). Nation Branding and Sports Diplomacy: Country Image Games in Times of Change. Journal of Sport Management, 1(aop), 1-2.
Pelliccia, A., Day, S., & Olivotto, I. (2023). Leisure-time and competitive sport participation: a changing paradigm for HCM patients. European Journal of Preventive Cardiology, 30(6), 488-495.
Postlethwaite, V., Jenkin, C., & Sherry, E. (2023). Sport diplomacy: an integrative review. Sport management review, 26(3), 361-382.
Postlethwaite, V., Jenkin, C., Girginov, V., & Sherry, E. (2024). Sports Diplomacy and Sports Development. Routledge.
Simon Rofe, J. (2021). Sport diplomacy and sport for development SfD: A discourse of challenges and opportunity. Journal of Global Sport Management, 1-16.
Skulmoski, G. J., Hartman, F. T., & Krahn, J. (2007). The Delphi method for graduate research. Journal of Information Technology Education: Research, 6(1), 1-21.
Søyland, H. S. (2020). Qatar's sports strategy: a case of sports diplomacy or sportswashing? (Master's thesis).
Søyland, H. S., & Moriconi, M. (2022). Qatar's multi-actors sports strategy: Diplomacy, critics and legitimisation. International Area Studies Review, 25(4), 354-374.
Taheri, A., Razavi, S. M. H., Amirnejad, S., & Doosti Pashakolaee, M. (2023). Pathology of Iranian Sports International Diplomacy. Political Sociology of Iran, 5(11), 4992-5008. [Persian]
Weber, M. (2023). Basic sociological terms. In Social Theory Re-Wired (pp. 246-256). Routledge.
Zare, R., Shariati Feizabadi, M., & Nezhad Fasihi, F. (2024). Content Analysis of Sport Diplomacy Studies in Iran. cultural-Social studies of Olympic, 1(1), 23-43. [Persian]
Zarei, M. (2024). How Sports Diplomacy Can Contribute to Achieving Sustainable Development Goals in Iran. Journal of Environmental Policy and Planning, 26(1), 89-104. [Persian]
