مطالعه تطبیقی امضای دیجیتال در قراردادهای هوشمند در حقوق ایران و ایالات متحده آمریکا
الموضوعات : فصلنامه مطالعات حقوقی فضای مجازی
1 - گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: امضای الکترونیک, امضای دیجیتالی, بلاکچین, قانون تجارت الکترونیک, قرارداد هوشمند, یوتا ,
ملخص المقالة :
با توسعه‌ی فناوری، نیاز هرچه بیشتر به اصلاح نظام حقوقی برای بهرهمندی از آنها احساس می‌شود. یکی از این فنآوریهای نوین، قراردادهای هوشمند بر مبنای بلاکچین بوده که با ویژگیهایی چون خوداجرایی، شفافیت، سرعت و حذف واسطهها، با استقبال فراوان روبرو شده‌اند. از شرایط اختصاصی قراردادهای هوشمند، امضای دیجیتال است که اعتباربخشی و سنجش صحت انتساب داده‌ها را تسهیل می‌بخشد. در ایالات متحده، به دنبال رواج استفاده از قراردادهای هوشمند، اقدام به اعتباربخشی آنها از طریق امضای الکترونیکی گردیده و در این راستا، قانون متحدالشکل معاملات الکترونیکی (۱۹۹۹) و قانون تجاری امضای الکترونیک در سطح ملی و جهانی (۲۰۰۱) به کار گرفته شد. قوانینی که با تعاریف موسع از ثبت¬ها و امضاهای الکترونیکی میتوانند به قراردادهای هوشمند اعتباربخشی نمایند؛ هرچند همچنان نیاز به وضع قوانین جدید در رابطه با امضاهای دیجیتال وجود دارد که از موضوعات به‌روز مورد توجه حقوق‌دانان و قانون‌گذاران ایالتی و فدرال در راستای قوانین مرتبط با حوزه بلاکچین است. پژوهش حاضر با رویکرد تطبیقی و مطالعه‌ی موارد مشابه در حقوق ایالات متحده، ظرفیتهای قانونی موجود در حقوق ایران برای اعتباربخشی به قراردادهای هوشمند را مورد بررسی قرار داده است. در این راستا، عنوان گردید که در مواردی که قانون ثبت کتبی را ضروری می‌داند، یک ثبت الکترونیکی شامل تراکنش ثبت‌شده در بلاک¬چین نیز می‌تواند شرط کتبی بودن را برآورده ¬سازد. همچنین، با توجه به لزوم اعتباربخشی به قراردادهای هوشمند و همچنین پذیرش امضای دیجیتال در نظام قانون‌گذاری، دو ماده‌ی قانونی پیشنهادی در نظام حقوق ایران ارائه گردید.
منابع
1. السان، مصطفی و دوان یامچی، امین. (۱۳۸۳)، «ماهیت رایانه¬ای و جنبه¬های حقوقی امضای دیجیتالی»، مجله دیدگاه¬های حقوقی شماره¬های ۳۰ و ۳۱، ۲۴-۷۷.
2. صادقی، محسن و ناصر، مهدی. (۱۳۹۹)، خطرات حقوقی امضای الکترونیکی و الزامات قانونی در پیشگیری از آنها: مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و امریکا، نشریه‌ی پژوهش نامه بازرگانی شماره ۹۶، ۱۸۹-۲۲۴.
3. صادقی، محسن و ناصر، مهدی. (۱۳۹۸). اعتبارسنجی و چالش‌های حقوقی به کارگیری قراردادهای هوشمند: با مطالعه تطبیقی نظام حقوقی ایران و امریکا»، فصلنامه پژوهش حقوق خصوصی، سال هفتم شماره ۲۷، ۲۲۵-۲۸۸.
4. صادقی‌نشاط، امیر. (۱۳۹۳)، «اعتبارسنجی اسناد الکترونیک»، فصلنامه پژوهش حقوق خصوصی، سال سوم، شماره هشتم، ۷۲-۱۰۰.
5. صفایی، سید حسین. (۱۳۸۶)، دوره مقدماتی حقوق مدنی، جلد دوم: قواعد عمومی قراردادها، ج ۲، چاپ پنجم، تهران،: نشر میزان.
6. Agrawal, Ravikan. (24 May 2018). “Digital Signature for Blockchain Context”, (Last visit: September 2, 2022), https://ravikantagrawal.medium.com.
7. Arcari, Jared. (2019). “Decoding Smart contracts: Technology, Legitimacy, & Legislative Uniformity”, Fordham Journal of Corporate and Financial Law, Vol. 24, No. 2, 364-396.
8. Blythe, Estephen. (2005). “Digital Signature Law of the United Nations, European Union, United Kingdom & United States: Promotion of Growth in E-Commerce With Enhanced Security”, Richmond Journal of Law and Technology, Vol. 11, No. 2, 1-20.
9. Cannarsa, Michel (1 December 2018). "Interpretation of Contracts and Smart Contracts: Smart Interpretation or Interpretation of Smart Contracts?". European Review of Private Law. 26 (6): 773–785. doi:10.54648/ERPL2018054. S2CID 188017977.
10. Cohn, Alan, West, Travi & Parker, Chelsa. (2017). “Smart After All: Blockchain, Smart Contracts, Parametric Insurance, and Smart Energy Grides”, GEO. Law Tech. Review, Vol. 1, 273-303.
11. “Cómo se usa”. (2018). Uruguay.
12. Drummer, Daniel; Neumann, Dirk (5 August 2020). "Is code law? Current legal and technical adoption issues and remedies for blockchain-enabled smart contracts". Journal of Information Technology. 35 (4): 337–360. doi:10.1177/0268396220924669. ISSN 0268-3962.
13. E. Stern, Jonathan. (2001). “The Electronic Signatures in Global and National Commerce Act”, Berkeley Tech. Law Journal, Vol. 16, 391- 395.
14. “Electronic Communications and Transactions Act [No. 25 of 2002]". Government Gazette. 446 (23708). (2 August 2002). Republic of South Africa.
15. “Electronic Transaction Law”. Communication and Information Technology Commission. Saudia Arabia.
16. “Elektronik İmza Kanunu [Electronic Signature Act]”. (2004-01-23). Mevzuat Bilgi Sistemi (in Turkish). Resmî Gazete.
17. Federal Electronic Signatures in Global and National Commerce Act. (2000), United States.
18. Filatova, Nataliia (1 September 2020). "Smart contracts from the contract law perspective: outlining new regulative strategies". International Journal of Law and Information Technology. 28 (3): 217–242. doi:10.1093/ijlit/eaaa015. ISSN 0967-0769.
19. Fischer, Susanna Fredrick. (2001). “Saving Rosencrantz & Guildentern in a Virtual World a Comparative Look at Recent Global Electronic Signature Legislation”, B. VJ.SCI. & Tech Law, Vol. 7, 229-233.
20. Fries, Martin; P. Paal, Boris (2019). “Smart Contracts” Mohr Siebeck. ISBN 978-3-16-156911-1. JSTOR j.ctvn96h9r.
21. Fulmer, Nathan. (2019). “Exploring the Legal Issues of the Blockchains Applications”, Akron Law Review, Vol. 52, No. 1, Article5, 162-191.
22. Guidance Note Regarding the Relation Between the Uniform Electronic Transaction Act and Federal Esign Act, Blockchain Technology and “Smart Contracts”.
23. J.Smeding, Thomas. (1999). “Electronic Contracts & Digital Signatures: An Over View of Law & Legislation”, PLI.PAT, Vol. 564, No. 125.
24. JA, Ashiq. (2016). "Recommendations for Providing Digital Signature Services".
25. Jaikaran, Chris. (2018). “Blockchain: Background and Policy Issues”, Congressional Research Service Analyst in Cybersecurity Policy, R45116, 1-11.
26. Katz, Jonathan; Lindell, Yehuda. (2007). "Chapter 12: Digital Signature Schemes". Introduction to Modern Cryptography.
27. “Law 15-04”. (February 1, 2015). Official Journal. Algeria.
28. “Ley-19799 Sobre Documentos Electronicos, Firma Electronica Y Servicios de Certification de Dicha Firma”. (2002). Ley Chile – Biblioteca del Congreso Nacional.
29. O’Shield, Roggie. (2017). “Smart Contracts: Legal Agreements for The Blockchain”, 21 N.C. Banking Inst, 177-194.
30. Reed, Chris & John, Angel. (2007). “Computer Law 6th Edition” ,Oxford University, 232-233.
31. Rohr, J. G. (2019). “Smart Contracts and Traditional Contract Law, or: The Law of the Vending Machine”, Cleveland State Law Review, Vol. 67, No. 1, 71-92.
32. Röscheisen, Martin; Baldonado, Michelle; Chang, Kevin; Gravano, Luis; Ketchpel, Steven; Paepcke, Andreas (1998). "The Stanford InfoBus and its service layers: Augmenting the internet with higher-level information management protocols". Digital Libraries in Computer Science: The MeDoc Approach. Lecture Notes in Computer Science. Vol. 1392. Springer. pp. 213–230. doi:10.1007/bfb0052526. ISBN 978-3-540-64493-4.
33. Savelyev, Alexander (14 December 2016). "Contract Law 2.0: "Smart" Contracts As the Beginning of the End of Classic Contract Law". Social Science Research Network. SSRN 2885241.
34. Secure Electronic Signature Regulations SOR/2005-30”. (10 March 2011) Justice Laws Website.
35. Szabo, Nick (1997). "View of Formalizing and Securing Relationships on Public Networks | First Monday". First Monday. doi:10.5210/fm.v2i9.548. S2CID 33773111.
36. T.svikhart, Riley. (2017). “Blockchain’s Big Hurdle”, Stanford Law Review, Volume 70, 100-111.
37. Tapscott, Don; Tapscott, Alex (May 2016). “The Blockchain Revolution: How the Technology Behind Bitcoin is Changing Money”, Business, and the World. Portfolio/Penguin. pp. 72-83, 101, 127. ISBN 978-0670069972.
38. The Information Technology Act”. (2000). Department of Telecommunications, Ministry of Communication, Government of India. The Gazette of India Extraordinary.
39. Turner, Dawn. (2016). "Major Standards and Compliance of Digital Signatures – A World-Wide Consideration".
40. “Uniform Electronic Transaction Act”. (1999). United States.
41. “US E-Sign Act of 2000”. (2000). United States.
