تأثیر برنامه آموزش صلح در تربیت شهروند جهانی

الموضوعات :

اسماعیل کاظم پور ¹ , علی خلخالی ² , رضا جانعلی پور ³

1 - - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی
3 - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی

تاريخ الإرسال : 09 الأحد , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 09 الأحد , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 06 السبت , ذو القعدة, 1433

الکلمات المفتاحية: جهانی شدن, برنامه آموزش صلح, تربیت شهروند جهانی,

ملخص المقالة :

هدف این پژوهش بررسی تأثیر برنامه آموزش صلح در تربیت شهروند جهانی بود. این پژوهش به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش 1390 به تعداد - شامل تمام دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر رشت در سال تحصیلی 1389 6932 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، دو کلاس به صورت تصادفی با حجم 30 نفر به عنوان گروه آزمایش و کنترل انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه 29 گویهای 0، به وسیله پژوهشگران تهیه و بین اعضای گروه نمونه در / بود که پس از احراز روایی و پایایی 82 دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون توزیع گردید. دادههای گردآوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آنکووا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه کلی پژوهش نشان داد که: بین پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل پس از اجرای برنامه آموزش صلح، تفاوتی معنادار مشاهده گردید. بر این اساس برنامه آموزش صلح در بهبود تربیت شهروند جهانی و همچنین، در افزایش دانش، توانش و پرورش نگرش شهروند جهانی فراگیرندگان تأثیر دارد.  

المصادر:

Aghazadeh, A. (2006). Principles and processes governing the evolution of

citizenship education and training in Japan. Journal of Educational

Innovations, No. 17. Pp45-65.

Asgarian, M. (2006). Position of ethnic cultures in citizenship education.

Journal of Educational Innovations, No. 17.

Bluestein, Aaron. (2005). Fundamental Concepts of Peace Educatio. The

Journal of Renaissance of Humanism. http://web.ebscohost.com.

Danesh, H, B. (2006). Towards an integrative theory of peace education,

Journal of Peace Education, Vol. 3, No. 1, pp. 55-78

Eslami. Masoumeh. (2007). Investigate of attention to peace education in

primary school's curricula. Unpublished dissertation. IAU Tehran Markaz

Branch.

Fardafshari. Soheila. (2008). Citizenship education component, emphasis

on cooperative moral in textbooks. Unpublished dissertation, Tarbiat Moalem

University. Tehran

Gholtash. A, Mohammadjani. S. (2011). Criticism and Study of Curriculum

Elements in Progressive and Conservative citizenship education approaches.

2nd International Conference on New Trends in Education and Their

Implications. 27-29 April, 2011 Antalya-Turkey. www.iconte.org

Harris, J. & Mishe, p. (2003). On the Relationship between Peace

Education and Environmental Education. The Journal of the Wisconsin

Institute: A Consortium for the Study of war, Peace, and Global Cooperation.

http://web.ebscohost.com.

Johnson, David & Johnson, R. (2005). Peace Education. The Journal of

Theory into Practice, Vol 44, Issue 4. P. 280-299.

Keramati, E. (2008). Peace education through problem-solving approach

in the era of globalization. Proceedings of the challenges and opportunities of

globalization, Mazandaran University, Fall. Pp1112-1095.

Logar. Rosa. (2004). Violence against women and children.

http://www.eige.europa.eu/content/november-rosa-logar

Macdonald. Elspeth. (2011). Using the Peace education lens. Teachers

without borders. http://groups.teacherswithoutborders.org 

62 تأثیر برنامه آموزش صلح در تربیت شهروند جهانی

Mellor. S, Kennedy, K, Greenwood. L. (2003). Citizenship and Democracy:

Australian Students Knowledge and Beliefs. International Association for the

Evaluation of Educational Achievement. ACER Press, 2003

Miller. Christopher A. (2006). An Introduction to Nonviolent Struggle for

Youths. University for Peace, Africa Programmed Addis Ababa, Ethiopia.

http://www.activeforpeace.org

Nelson, J.; Kerr, D. (2005). International review of curriculum and

assessment frameworks-Active citizenship: definitions, goals and practices.

Slough: National Foundation for Educational Research.

Oxfam (2004). A curriculum for Global Citizenship: a guide for teachers

and education workers,Oxford:Oxfam.

Perkins, D. (2002). Paradoxes of Peace and the Prospects of Peace

Education. in Peace Education: The Concepts, Principles, and Practices

around The World, ed. Gavriel Solomon and Baruch Nevo (Mahwah, NJ:

Lawrence Earlbaum Associates, 2002), 37–54.

Prior, W. (2006). Civics and Citizenship Education,

www.curriculum.edu.au/cce/

 Reardon, B. (1988). Comprehensive Peace Education .New York: Teachers

College Press

 UNESCO, International Bureau of Education. (1999). Educational

Innovation and Information. Geneva: IBE.

http://www.ibe.unesco.org/fileadmin/user_upload/Publications/

Unesco. (2001). Unesco Prize for Peace Education 2001. Published by the

United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization 7, Place de

Fontenoy, 75352 Paris 07 SP. http://unesdoc.unesco.org

Usui, E. (2008). Education for Democratic Attitudes: The Effectiveness of

the Us the People Program in Promoting Political Tolerance. Dissertation (for

the Degree of Doctor), Columbia University, Teachers College.

Vajargah Fathi, K., Islam, M. (2008). Evaluation of peace education in the

curriculum of primary In terms of professional education and curriculum

specialists and primary school teachers in Tehran. Journal of Educational

Innovations. No. 25, the seventh year, spring, pp49-75.

Valipoor. R. (2007). Areas of citizenship in higher education from the

perspective of teachers and students. Unpublished master's thesis in Social

Sciences, University of Mazandaran.

Won, K. S. (2005). Peace in Asia and Education for International

Understanding. Journal of International Understanding. Vol.1 pp. 15-25