خصوصی سازی آموزش در ایران : نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها مطالعه موردی(ارزیابی طرح خرید خدمات آموزشی در مدارس ابتدایی)
الموضوعات :علیرضا مولایی 1 , افسانه کلباسی 2 , شهلا ذهبیون 3
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته آموزش ابتدایی
2 - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان. تهران. ایران
3 - مدرس گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان. اصفهان. ایران
الکلمات المفتاحية: مدارس ابتدایی, ارزیابی, مدل SWOT, خصوصی سازی, خریدخدمات آموزشی,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف: خصوصی سازی شکلی از حداقل مداخله دولت در بسیاری از کشورها از دهه 1980 است. وقتی مدیریت و ارائه آموزش دولتی به نهادهای خصوصی و انتفاعی محول شود، آموزش دولتی خصوصیسازی میشود. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی طرح خرید خدمات آموزشی به عنوان یکی از شیوه های خصوصی سازی در مدارس ابتدایی بر اساس مدل SWOT بود. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش، ترکیبی از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری در دو بخش کیفی و کمی به ترتیب شامل کارشناسان آموزش ابتدایی نواحی آموزش و پرورش شهر اصفهان، به تعداد 18 نفر و همه ی معلمان مجری طرح خرید خدمات آموزشی نواحی شش گانه شهر اصفهان، به تعداد 270 نفر بود. تعداد نمونه در بخش کیفی برابر با تعداد جامعه و در بخش کمی 154 نفر بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان به روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه و در بخش کمِّی، پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی سوالات مصاحبه و پرسشنامه توسط 5 نفر از متخصصان تعلیم و تربیت تایید گردید. پایایی پرسشنامه از طریق روش آلفای کرونباخ با ضریب0.87 تعیین شد. تحلیل داده های حاصل از مصاحبه با استفاده از مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین صورت گرفت و برای تحلیل دادههای حاصل از پرسشنامه از آزمون فریدمن استفاده شد. یافته ها: بهره مندی از نیروی جوان، صرفهجویی در بودجه، برخورداری نیروها از سطح تحصیلات بالا از نقاط قوت و عدم توجه به رشد و توسعه حرفه ای، فقدان ضوابط جذب نیرو و عدم پرداخت به موقع حقوق از مهمترین نقاط ضعف این طرح می باشد. همچنین رشد فرهنگ کارآفرینی، مشارکت بخش خصوصی وکاهش تصدی گری دولت در آموزش و پرورش از جمله فرصتهای ایجاد شده و فقدان سیاستگذاری قانونی و نبود آیین نامه شفاف از سوی نهادهای قانون گذار، فقدان امنیت شغلی معلمان مجری طرح از مهمترین تهدیدهای این طرح می باشد. بحث و نتیجه گیری: خصوصی سازی در آموزش ابتدایی مفید بوده است. با این حال خصوصی سازی آموزش و پرورش طیفی از مشکلات اخلاقی، سیاسی و آموزشی ایجاد کرده که نمی توان آنها را نادیده گرفت.
Abrol, M. (2016). Emerging Trends of Privatization of Education in India. International Journal of Educational Administration. 8( 1 ), 1-6.
Azizi, N, Jafari, P, Farzad, V, Sanobari, M,. (2013). Investigating the strategies of public-private sector participation in education and selecting the most appropriate mechanism using the Analytic Hierarchy Process (AHP). Journal of Educational Planning Studies, 1(1), 7-31 [in Persian].
Bayram, A. (2018). The reflection of neoliberal economic policies on education: Privatization of education in Turkey. European Journal of Educational Research, 7(2), 341-347.
Beheshti, S, and Nikooei, R,. (2009). Qualitative and social perspectives in educational planning, Tehran: Ettela'at (information) publication. [In Persian].
Belcourt, M,.(2006). Outsourcing: the benefits and the risks. Human Resource management Review, 16(2),pp. 269– 279.
Emadzade, M. (2009). Education Economy. 29th Edition. Isfahan. Jihad Daneshgahi Publications.
Feqhi Farahmand, N. (2002). Managing the strategic structure of the organization (with applied research to provide a contingent and behavioral model for organizations). Islamic Azad University of Tabriz [in Persian].
Gilouri, S., Shafiezadeh, H. (2021). An Analysis of Iran's Experience in Privatization of Education: A Qualitative Assessment of Non-Governmental Schools’ Status with Emphasis on Indicators of European Foundation for Quality Management Excellence Model. Iranian Journal of Comparative Education, 4(2), 1178-1191.
Harrison, J, Caron, St. J. (1999). Strategic Management. Translated by Behrooz Ghasemi. Tehran: Austin Publishing. [in Persian].
Hashemian,F.,Zandian,H.,& Aqamohammadi, J. (2016). Analysis of Private Sector Participation in the Education System. Quarterly Journal of The Macro and Strategic Policies, 3(Vol 3 - No 12), 1-26. [in Persian].
Kalbasi, A, Nasr, A.(2011). Application of mixed designs in social sciences and humanities research. Methodology of Social Sciences, Volume 17( 67),96-79. [in Persian].
Klees, j. S (2017). Liberia’s Experiment with Privatizing Education, National Center for the Study of Privatization in Education, Teachers College, Columbia University, Available from: https://ncspe.tc.columbia.edu/working-papers/WP235.pdf.
Kuehn, L ,. Mathison, S & Ross , E. W .(2018). The Many Faces of Privatization. IPE/BC Occasional Paper No. 1.12-1
Kumar, R. (2017). Privatization in Indian education. International Journal of Physical Education, Sports and Health 2017; 4(2): 266-268
Larocque, N & Lee, S.(2011). Non- State Providers and Public- Private Partnerships in Education For The Poor. Copyright Unicief East Asia and Pacific Regional Office and Asian Development Bank.
Law of the Sixth Five-Year Development Plan of the Islamic Republic of Iran (2016-2021).P:32. [in Persian].
Madandar Arani,A, Kakia, L, Taghavi,T,(2015(. Privatization of education in the Islamic Republic of Iran: One step forward, one step back. Cogent Education ,2: 1029709.
Ministry of Education of the Islamic Republic of Iran (2014). Procedure for supporting the development of non-governmental schools (support package). No. 66188, 11/4/1393. [in Persian].
Ministry of Education of the Islamic Republic of Iran (2017). Circular No. 131588, 22/07/1396. [in Persian].
Verger, A., & Moschetti, M., (2016). Public-Private Partnerships In Education: Exploring Different Models And Policy Options. New York : Open Society Foundations.
Nekatibeb, B, T (2017). Public Schools and Private Schools in Ethiopia: Partners in National Development? International Journal of Humanities Social Sciences and Education (IJHSSE), 4(2) : 100-111.
Pedro, F, Leroux, G., & Megumi, W. (2015). The Privatization of Education In Developing Countries. Evidence and Policy Implications. UNESCO Working Papers On Education Policy, Vol.2 .2-11.
Rizvi, F. (2016). Privatization in Education: Trends and Consequences.Education research and forsight. Working papers. pp. 12-20