الگوی مطلوب برنامه درسیِ آموزشِ زیست محیطی مبتنی بر شاخص های توسعه پایدار در دوره متوسطه اول با رویکرد کارکردی

الموضوعات :

فاطمه عزیززاده ¹ (دانشجوی دکتری، مدیریت محیط زیست، واحدبندر عباس، دانشگاه ازاد سلامی، بندرعباس، ایران)
محسن دهقانی قناتغستانی ² (دانشیار گروه علوم و مهندسی محیط زیست، واحدبندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، یندرعباس، ایران)
کلثوم نامی ³ (استادیار گروه علوم تربیتی،واحد بندرعباس، دانشگاه ازاد اسلامی، بندرعباس، ایران)
محمود صباحی زاده ⁴ (استادیار گروه مدیریت ، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران)

تاريخ الإرسال : 09 الجمعة , ذو الحجة, 1443 تاريخ التأكيد : 19 الخميس , صفر, 1444 تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444

الکلمات المفتاحية: برنامه درسی, توسعه پایدار, آموزش محیط زیست,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف: کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، توسعه ای را پایدار می داند که احتیاجات نسل حاضر را بدون لطمه زدن به توانایی نسل آتی در تامین نیازهای خود برآورده نماید. این توسعه دارای سه بعد  مهم انسانی، محیط زیست و آینده است و تحقق توسعه انسانی مقدم بر توسعه در ابعاد اقتصادی است. هونکه و همکاران بهترین وسیله کاهش معضلات زیست محیطی را آموزش به مردم می دانند. هدف پژوهش حاضر مطالعه کیفی بررسی الگوی مطلوب برنامه درسی آموزش زیست محیطی مبتنی بر شاخص های توسعه پایدار در دوره متوسطه اول و از نوع توصیفی-پیمایشی بوده است.  روش شناسی پژوهش: تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی بوده و با استفاده از روش اکتشافی آمیخته انجام شده است. در تحقیق از ترکیب ابزارهای کیفی و کمی و در نوع اکتشافی آن از داده های کیفی برای ساخت مقیاس کمی استفاده شده است. در این راستا برای تحلیل محتوای کیفی از روش کیفی، مصاحبه عمیق با خبرگان و از روش کمی (توصیفی- پیمایشی) برای جمع آوری داده ها از کارشناسان محیط زیست استفاده شد. در پژوهش حاضر از داده های به دست آمده از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها برای ساخت پرسشنامه استفاده شده است. شرکت کنندگان در بخش کیفی متخصصان مسائل زیست محیطی هستند. جامعه کمی این پژوهش کارکنان آموزش و پرورش استان هرمزگان بودند. پرسشنامه نیمه ساختاریافته نتایج سوالات پس آزمون که در اختیار 10 نفر از خبرگان قرار گرفته بود با استفاده از آمار توصیفی - پیمایشی محاسبه و دسته بندی شد. در نهایت 24 دسته با محوری در نهایت 24 مقوله با کد محوری شناسایی شد. یافته­ ها: بالاترین کد شناسایی شده مربوط به تلفیق تدریس و کمترین شاخص مربوط به شاخص برون سازمانی بود. در نهایت ارتباط برنامه درسی آموزش محیط زیست  با توسعه پایدار با رویکرد اجرایی، به صورت الگویی شماتیک طراحی و رائه گردید.  

المصادر:

1. Adams, W. M. (2019). Green Development: environment and sustainability in the Third World. Routledge.‏


2. Apostolopoulos, N., Al-Dajani, H., Holt, D., Jones, P., & Newbery, R. (2018). Entrepreneurship and the sustainable development goals. Emerald Publishing Limited.‏


3. Beechler, S., & Woodward, I. C. (2009). The global “war for talent”. Journal of international management, 15(3), 273-285.‏


4. Burbach, R., & Royle, T. (2010). Talent on demand? Talent management in the German and Irish subsidiaries of a US multinational corporation. Personnel Review.‏


5. Collins, A. E. (2009). Disaster and development. Routledge.‏


6. Connelly, J., Smith, G., Benson, D., & Saunders, C. (2012). Politics and the environment: from theory to practice. Routledge.‏


7. Denzin, N. K. (2010). Moments, mixed methods, and paradigm dialogs. Qualitative inquiry, 16(6), 419-427.‏


8. Duane, B., Harford, S., Ramasubbu, D., Stancliffe, R., Pasdeki-Clewer, E., Lomax, R., & Steinbach, I. (2019). Environmentally sustainable dentistry: a brief introduction to sustainable concepts within the dental practice. British dental journal, 226(4), 292-295.‏


9. Elliott, J. (2012). An introduction to sustainable development. Routledge.‏


10. Bethke-Langenegger, P., Mahler, P., & Staffelbach, B. (2011). Effectiveness of talent management strategies. European Journal of International Management, 5(5), 524-539.‏


11. Haselhuhn, M. P., Wong, E. M., & Ormiston, M. E. (2017). With great power comes shared responsibility:Psychological power and the delegation of authority. Personality and Individual Differences, 108, 1-4.‏


12. Liao, Z. (2018). Content analysis of China’s environmental policy instruments on promoting firms’ environmental innovation. Environmental Science & Policy, 88, 46-51.‏


13. Morton, S., Pencheon, D., & Squires, N. (2017). Sustainable Development Goals (SDGs), and their implementationA national global framework for health, development and equity needs a systems approach at every level. British medical bulletin, 1-10.‏


14. Segnestam, L. (2003). Indicators of environment and sustainable development: theories and practical experience. THE WORLD BANK ENVIRONMENT DEPARTMENT


15. Soubbotina, T. P. (2004). Beyond economic growth: An introduction to sustainable development. World Bank Publications.‏


16. Tomislav, K. (2018). The concept of sustainable development: From its beginning to the contemporary issues. Zagreb International Review of Economics & Business, 21(1), 67-94.‏


17. Izadi, p., Ramesh, A., & Azimi, f. (2013). The relationship between curriculum with sustainable development of national conference changes in curriculum of education courses in Birjand. [in persian]


18. Rezaei, M., Ahmadi, Na., Imam Friday, S., & Nasri, p. (2018). Investigating the amount of attention to the educational components for sustainable development in the social science curriculum of elementary school. Research in curriculum planning, 15 (30) 28-42. [in persian]


19. Solomon Pour Civil, M., Yarmohammadian, M., & ship votes, N. (2016). Validating the pattern of environmental education curriculum in the Iranian secondary education system. Research in curriculum programming, 12 (47),28-23. [in persian].


20. Zwolinska,K. , Lorenc, S. & Pomykała, R.(2022). Sustainable Development in Education from Students’Perspective—Implementation of Sustainable Developmentin Curricula.Sustainability 14(6):3398.