خودکارآمدی ورزشی زنان مبتنی بر حمایت اجتماعی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی (متغیر میانجی انگیزه مشارکت ورزشی)
الموضوعات : فصلنامه زن و جامعهمحمدحسن فردوسی 1 , بهرام نیک بخش 2 , سودابه زبرجد 3
1 - استادیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران ، ایران.
2 - استادیار گروه جامعه شناسی، دانشگاه پیامنور، تهران، ایران.
3 - دانشآموخته کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: حمایت اجتماعی, خودکارآمدی ورزشی, وضعیت اجتماعی اقتصادی, انگیزه مشارکت ورزشی,
ملخص المقالة :
مقدمه: زن، در طول تاریخ فرصت کافی پیدا نکرده تا شایستگی خود را برای مشارکت فعّال در ورزش به اثبات برساند. هدف از این تحقیق تدوین الگویی برای خودکارآمدی ورزشی مبتنی بر حمایت اجتماعی و وضعیت اجتماعی اقتصادی با متغیر میانجی انگیزه مشارکت ورزشی در زنان بود.
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی بوده و از لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان ورزشکار متأهل و یا حداقل یکبار ازدواجکرده شهر تهران بود که نمونه مورد مطالعه به حجم 384 نفر(طبق فرمول کوکران) با بهکارگیری روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای برآورد شد. در این پژوهش از پرسشنامههای خودکارآمدی ورزشی کرل و همکاران(2007)، حمایت اجتماعی فیلیپس(1986)، وضعیت اجتماعی-اقتصادی قدرتنما(1392) و انگیزه مشارکت ورزشی هونگیونگلین(2010) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از الگویابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار AMOS/18 استفاده شد.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهای حمایت اجتماعی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر متغیر میانجی انگیزه مشارکت ورزشی در زنان ورزشکار دارند. امّا متغیر وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر خودکارآمدی ورزشی در زنان ورزشکار ندارد.
نتیجهگیری: بر اساس مدل ذکر شده جامعه و دولت، در راستای حمایت همهجانبه باید از طریق فرهنگسراهای شهرداری، پارکها، فضاهای سبز و کلوپهای ورزشی شرایطی را فراهم کنند که زنان جامعه با هر درآمد و جایگاه اجتماعی بتوانند به فعالیتهای بدنی و شناخت ظرفیّتهای خود بپردازند.
_||_