معیارهای مکانیابی پارکهای شهری برای ارتقاء محیط اجتماعی (مطالعه موردی پارک یعقوب لیث شهر زابل)
الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهریغلامعلـــــی خمـــــر 1 , لقمـــان شـــاهمـــرادی 2 , اکبر حیـدری تاشـه کبـود 3
1 - اســـتادیار جغرافیـــا و برنامـــه ریـــزی شـــهری، دانشـــگاه زابـــل، زابـــل، ایـــران
2 - کارشــناس ارشــد جغرافیــا و برنامــه ریــزی شــهری، دانشــگاه زابــل، زابــل، ایــران
3 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشـگاه فردوسـی مشـهد، مشـهد، ایـران
الکلمات المفتاحية: شهر زابل, فضای سبز, کاربری, محیط اجتماعی,
ملخص المقالة :
چکیده فضای سبز به عنوان جزئی از نظام کالبدی شهر که انسان همواره با آن در تماس بوده و هدف از طراحی آن درحقیقت توجه به نیازهای انسانی و فرهنگی جامعه و نیز جستجوی عوامل ضروری در ایجاد فضای سبز مناسب شهری است، بنابراین، مکانیابی نادرست فضاهای سبز شهری در نهایت، به ایجاد ناهنجاریهای بیشمار اجتماعی منجر خواهد شد که لازم است در برنامهریزی و عمران شهری و احداث فضاهای سبز رعایت ملاکها و استاندارهای لازم برای مکانیابی آنها مدنظر قرارگیرد این تحقیق قصد دارد به بررسی دقیق این مسئله بپردازد برای این منظور معیارهای مکانیابی فضاهای سبز شهری مورد بحث واقع شده و با تحلیل دسترسی به شریانهای فرعی و اصلی نزدیکی به کاربریهای سازگار و ناسازگار ماتریس مقیاس با مطالعه موردی پارک یعقوب لیث زابل به بررسی رعایت این معیارها پرداخت است. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای، اسنادی و بررسیهای میدانی است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که این پارک از 7/66% سازگاری کامل در ماتریس سازگاری، 75% مطلوبیت کامل در ماتریس مطلوبیت، 40% کاملاً متناسب در ماتریس ظرفیت و 43% کاملاً مناسب در ماتریس وابستگی است.