بررسی عوامل مؤثر بر رضایت‌مندی افراد از عملکرد آموزشگاه‌های رانندگی در کلانشهر شیراز

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

علی اکبر عنابستانی ¹ , مصــطفی عباســی ² , مجتبـــی روســـتا ³

1 - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشـگاه فردوسـی مشـهد، مشـهد، ایـران
2 - کارشــناس ارشــد علــوم انتظــامی، دانشــگاه علــوم انتظــامی، تهــران، ایــران
3 - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

تاريخ الإرسال : 23 الأحد , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 23 الأحد , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 06 السبت , ذو القعدة, 1433

الکلمات المفتاحية: رضایتمندی, عملکرد آموزشگاه‌های رانندگی, گواهینامه رانندگی, متغیرهای فردی, کلانشهر شیراز,

ملخص المقالة :

مباحث رضایتمندی یکی از مهم‌ترین حوزه‌های مطالعات شهری در کشورهای مختلف به شمار می‌رود. این مهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات رضایتمندی در پایش سیاست‌های عمومی و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه‌ریزی شهری است. در این مقاله تلاش شده تا عوامل موثر بر رضایتمندی هنرجویان متقاضی گواهینامه از آموزشگاه‌های رانندگی کلانشهر شیراز بررسی شود. روش تحقیق پژوهش، توصیفی- تحلیلی است که بخش عمده‌ای از داده‌های آن بر اساس مطالعات میدانی و با روش نمونه‌گیری جمع‌آوری شده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه هنرجویان متقاضی اخذ گواهینامه از آموزشگاه‌های رانندگی کلانشهر شیراز تشکیل می‌دهند که از این میان و به وسیله فرمول نمونه‌گیری، حجم نمونه برابر با 265 نفر به دست آمد. یافته‌ها نشان می‌دهند زمان زیادی از هنرجو در بحث آموزش گرفته می‌شود که به نظر آنها آن‌چنان که باید و شاید، از این زمان بهره‌برداری نمی‌گردد و زمان در نظر گرفته شده (6 ساعت) با توجه به حجم کتاب آیین نامه راهنمایی و رانندگی پاسخگوی نیاز آنان ناست. امکانات آموزشگاه‌ها نیز با توجه به اینکه بخش خصوصی و بیشتر جنبه درآمدی مدنظر است، بیشتر سعی در جنبه انتفاعی قضیه دارد تا بحث آموزش و اهداف راهنمایی و رانندگی. این موارد نشان‌دهنده‌ی عدم رضایتمندی افراد از عملکرد آموزشگاههای رانندگی کلانشهر شیراز است. بنابراین، بین متغیرهای فردی از قبیل سن، جنس، تحصیلات و وضعیت تاهل افراد و میزان رضایتمندی از عملکرد آموزشگاه‌های رانندگی ارتباط معناداری وجود ندارد (در مورد تمام متغیرهای فردی مذکور، Sig. (2-tailed) بیشتر از 05/. می باشد). تنها در مورد متغیر فردی شغل که Sig. (2-tailed) آن 015/. می باشد (کمتر از 05/.)، این رضایتمندی حاصل شده و ارتباط معناداری وجود دارد.   

المصادر:

بهرامینژاد، دهقان (1382)، شناخت و ارزیابی کیفیـت محـیط شـهری در بافـت میـانی شـهرها، مطالعـه مــوردی: بافــت میــانی شــهر شــیراز، پایــاننامــه کارشناسی ارشد رشته شهرسازی، دانشگاه شیراز.

جزنی، نسرین (1378)، مدیرت منابع انسـانی، تهـران:نشر نی.

حاجینژاد، علی، رفیعیـان. مجتبـی و زمـانی. حسـین،(1389)، بررســی متغیرهــای فــردی مــوثر بــررضایتمندی شهروندان از کیفیـت محـیط زنـدگی،مطالعه موردی: مقایسه بافت قدیم و جدیـد شـهرشــیراز، مجلــه جغرافیــا و توســعه، شــماره 17، .63-82صص

حبیبپور گتابی، کرم و رضا صفری (1388)، راهنمای جامع کاربرد Spss در تحقیقات پیمایشی (تحلیـل دادههای کمی)، تهران: انتشارات لویه.

حسـینی، سـیدکمالالـدین و دیگـران (1388)، میـزان رضــایتمندی شــهروندان از عملکــرد شــهرداری مشهد، مجله مشهد پژوهـی، سـال اول، شـماره 2، .40 –63 صص

حکمــتنیــا. حســن و موســوی. میرنجــف، ( 1386)،سـنجش میـزان و عوامـل مـوثر بـر رضـایتمندی شهروندان از عملکرد شهرداری، مطالعـه مـوردی:شهر یزد، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 9، صص .181-197

رسولاف، جلال و دیگران (1379)، شناسـایی سـطوح نیازها و عوامل موثر بر رضایت مشتریان، بانـک واقتصاد، شماره 26.

رفیعیان. مجتبی، عسگری. علی و عسـگریزاده. زهـرا،(1388)، رضـایتمندی شـهروندان از محـیطهـای سکونتی شـهری، فصـلنامه علـوم محیطـی، سـال هفتم، شماره اول، صص 57 - 68.

روســتا، مجتبــی (1389)، بررســی وضــعیت حفــظ ونگهداری فضـای سـبز (باغـات) شـهر جهـرم درراستای توسعه پایدار، پایاننامه کارشناسـی ارشـد دانشــگاه فردوســی مشــهد، اســتاد راهنمــا: دکتــرمحمدرحیم رهنما.

ســاروخانی، بــاقر، (1382)، دایــرهالمعــارف علــوم اجتماعی، تهران: انتشارات کیهان.شهرداری شیراز، (1391)، آمـار و اطلاعـات منـاطق 9گانه شهرداری شیراز.

کاوسی. مهـدی و سـقایی. علـی، ( 1385). روشهـای اندازهگیـری رضـایت مشـتری، تهـران: انتشـارات صحاب.

گیفــورد. رابــرت، (1378). روانشاناســی محــیطهــای مسکونی، ترجمه وحید قبادیان، فصلنامه معمـاری و فرهنگ، شممارهی 2 و 3، صص 81-98.

ماهنامه آموزشی خبری پلـیس راهنمـایی و راننـدگی ناجا (1391)، سال پنجم، شماره 41.

محمــدیفــر. یوســف، احمــدی. محمــد وهاشــمی.سیددادوش، (1389). اعتماد به سازمانهای دولتی و رضـــایت شـــهروندان: مطالعـــهی مـــوردی دسـتگاههـای اجرایـی اسـتان کرمانشـاه، مجلـهی تحقیقــات فرهنگــی، دورهی ســوم، شــمارهی 3،.103-127 صص

مدهوشی. مهرداد و نیازی. عیسی (1389)، بررسـی وتبیین توسعه صنعت گردشگری در استان گلستان،مجله دانش و توسعه، سـال هفـدهم، شـماره 30، .135 - 162 صص

مرکز آمار ایران (1385)، سرشماری عمومی نفـوس ومسکن.

معاونت راهنمایی و راننـدگی ناجـا ( 1385)، آمـوزش جـامع قـوانین و مقـررات راهنمـایی و راننـدگی،تهران.

نجاتبخش اصفهانی، علی، (1385)، بررسی و تحلیل روشهـای آمـوزش همگـانی، معاونـت آمـوزش دانشکده پلیس راهور.

آذری. لطفعلـــی، هوشـــمند. محمـــود و نقـــوی.ســـمیهســـادات، (1388)، بررســـی و ســـنجش رضایتمندی فعالیت شرکتهای تعاونی مرزنشینان خراسان رضوی، فصلنامه روسـتا و توسـعه، سـال دوازدهم، شماره 2، صص 87-111.

هومن، حیدرعلی (1376)، شـناخت روش علمـی درعلوم رفتاری، تهران: انتشارات سمت.

 

Baba, Y. and Austin, D. M. (1989).Neighborhood Environmental Satisfaction,Behavior, 11: 105-130. 

 

Biderman ,A. D. (1974). Social indicators .In:Clemet, Robert L. and Olson ,Jerry C.

Whence and Whither in Social Indicatorsand Marketing Chicago: AmericanMarketing Association.

Bullock ,B. S. and Susie, J. (2004). AnAnalysis of Technology Use and. Quality of

Life in a Rural West Texas Community:Austin University of Texas.

Ge, J. Hokao, K. (2006). Research onResidential Lifestyles in Japanese Citiesfrom the Viewpoints of Residential

Preference, Residential Choice andResidential Satisfaction, J. Landscape andUrban Planning, 78, pp.165-178.

Gifford, R. (1999). Perception and RecognitionEnvironmental. Translated Dehbashy.

Architectural and Cultural Journal, 2-3(1):21-29.

Harvey, A. S. (1997). Time Use Analysis inQuality-of-Life Studies. Journal of

Development in Quality-of-Life Studies.Vol.1, No.3.

Khaki, G.'R. (2003), Approach to ResearchMethods Dissertation Writing, Tehran,

Baztab Publishing.Lansing, J.B., and Marans, R.W., (1969),

Evaluation of Neighborhood, Journal of theAmerican Institute of Planners, 35, pp. 195-199.

Michelson, W. (1966). An Empirical Analysisof Urban Environmental Preferences.

Journal of the Amer. Institute of Planners,31: 355-360.

Schmidt, D., R. Goldman and N. Feimer.(1979). “Perceptions of Crowding.”

Environment and Behavior, 11: 105-130.

Treasury Board of Canada A Secretariat (2001).Quality Services Guide-Measuring Client

Satisfaction, Canada.Van poll, R., 1997, The Perceived Quality of

Urban Environment: a Multi-attributeEvaluation, University of Groningen.