شناسایی محلات هدف مداخله با تأکید بر شاخص‌های بافت ناکارآمد شهری (موردمطالعه: محلات منطقه 19 تهران)
هومان گودرزی
1
(
دانشجوی دکتری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
لطفعلی کوزه گر
2
(
دانشیار و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
محمد تقی رضویان
3
(
استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
الکلمات المفتاحية: محلات هدف مداخله, بافت ناکارآمد شهری, منطقه 19 تهران, اراضی قهوه‌ای.,
ملخص المقالة :
جهت مداخله در بافت‌ها و محلات شهری، ابتدا باید سطح شناخت کافی ایجاد شود تا از این طریق بتوان برنامه‌ریزی صحیح انجام داد. بستر برنامه‌ریزی نقش مهمی دارد. شناسایی محلات هدف مداخله برنامه‌ریزی از طرق مختلفی انجام می‌شود که در این میان شاخص‌های بافت ناکارآمد شهری می‌تواند ابزاری مناسب برای این شناخت باشد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا محلات منطقه 19 شهرداری تهران را موردبررسی و تحلیل قرار دهد و درنهایت محلات اولویت‌دار برای مداخله شناسایی کند. با توجه به اهداف و ماهیت طرح این تحقیق از نوع پژوهش‌های کاربردی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر متخصصین و کارشناسان حوزه شهرسازی، برنامه‌ریزی شهری، مدیریت شهری، اساتید دانشگاهی، نخبگان و دانشجویان دکتری و سایر افرادی که به نحوی نسبت به موضوع موردمطالعه آگاهی و تخصص دارند. روش نمونه‌گیری در پژوهش حاضر به‌صورت هدفمند و غیرتصادفی است. ازآنجایی‌که حجم دقیق جامعه آماری به‌صورت دقیق مشخص نیست، حجم نمونه نیز تا رسیدن به حد اشباع علمی و برابر با 50 نفر در نظر گرفته‌شده است. با توجه به یافته‌های پژوهش مشخص شد که مؤلفه‌های نازل بودن کیفیت زندگی با امتیاز نهایی 0.333 و مؤلفه محرومیت با امتیاز نهایی 0.297 در رتبه‌های اول و دوم قرار دارد؛ به‌عبارت‌دیگر ازنظر کارشناسان این دو مؤلفه بیشتر از سایر مؤلفه‌ها نشان‌دهنده ناکارآمدی بافت‌های شهری می‌باشد. به‌طورکلی نتایج نشان می‌دهد که هر چه از سمت شرق منطقه 19 تهران به سمت غرب آن حرکت شود بافت‌های شهری وضعیت ناکارآمد را نشان می‌دهد. سه محله خانی‌آباد شمالی، اسفندیاری و شریعتی شمالی نسبت به سایر محله‌ها وضعیت بهتری را دراند و در مقابل محله‌های علی‌آباد، اسماعیل‌آباد و نعمت‌آباد در وضعیت بسپار نامطلوب قرار دارند.
