ارزیابی میزان پایداری شهر اردبیل در دوران پاندمی کووید 19 با رویکرد تحقق شهر سبز

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

ژیلا فرزانه سادات زارنجی ¹ (دانشجوی دکتری جغرافیاو برنامهریزی شهری، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران)
محمد حسن یزدانی ² (استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران)

تاريخ الإرسال : 19 الأربعاء , رجب, 1442 تاريخ التأكيد : 28 الثلاثاء , صفر, 1443 تاريخ الإصدار : 05 الأحد , محرم, 1445

الکلمات المفتاحية: شهر اردبیل, توسعه پایدار, بارومتر, کووید 19, شهر سبز, رادار,

ملخص المقالة :

شهر سبز از رویکرد‌های نوین برانگیخته از مفاهیم توسعه پایدار شهری می‌باشد که از آن می‌توان در راستای بهبود کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار شهری بهره نمود. در این میان به دنبال شیوع ویروس کووید 19 کاهش و یا توقف برخی فعالیت‌ها، تاثیرات مثبتی بر محیط زیست داشته است و مدیریت صحیح و حفظ وضعیت مساعد زیست محیطی حاصله از این پاندمی می‌تواند مسیر نیل به توسعه پایدار را هموار نماید. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارزیابی میزان پایداری شهر اردبیل در دوران پاندمی کووید19 با رویکرد تحقق شهر سبز می‌باشد. پژوهش پیش رو از نظر هدف، کاربردی بوده و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی می‌باشد و جامعه آماری آن، شهروندان منطقه سه شهر اردبیل می‌باشد. روش تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بوده که 382 نمونه تعین گردیده است. لازم به ذکر است که روش نمونه‌گیری این پژوهش تصادفی طبقه‌بندی شده می‌باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از از نرم‌افزار‌های Excle و SPSS استفاده گردید. سپس با بهره‌گیری از مدل بارومتر پایداری محلات هدف سطح‌بندی شدند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد امتیاز پایداری بعد اجتماعی (522/0) اقتصادی (489/0) ، زیست محیطی (434/0) و پایداری کل نیز (476/0) بوده و نشان‌دهنده سطح متوسط پایداری می‌باشد، امتیاز رفاه اکوسیستم برابر با (434/0) و رفاه انسانی نیز برابر با (495/0) می‌باشد. در این میان شهرک‌های آزادی، رضوان، آزادگان و حافظ به دلیل برخورداری از شرایط مطلوب در هر سه بعد پایداری مورد مطالعه بیشترین تاثیر مثبت و در مقابل محلات ملاباشی و ملایوسف به دلیل اینکه جزء سکونتگاه‌های غیررسمی می‌باشند در هر سه بعد پایداری علی الخصوص در بعد زیست محیطی، بیشترین تاثیر منفی را بر معیار‌های مورد مطالعه داشته‌اند. لذا برنامه‌ریزی‌های لازم متناسب با نقاط ضعف و قوت و اولویت هر محله ضروری می‌نماید.

المصادر:

1. Agudelo, V. et al. ( 2011). Resource Management As a Key Factor for Sustainable Urban Planning, Environmental Management, Vol. 92, No. 10, PP. 2295-2303.


2. Ameri Siahoui, H,. Gorani, A,. Biranvandzadeh, M. (2011). Assessing the degree of sustainability and rural development in the meteor section of Qesh city, Quarterly Journal of New Attitudes in Human Geography, Vol 3, No 4, pp. 177-159. (In Persian).


3. Damavandi, H. (2015). Application of Ecological Footprint Method in Assessing the Sustainability of Urban Development, Case Study: Shahrsari, Master Thesis, Ferdowsi University of Mashhad. (In Persian).


4. Ebrahimzadeh, I,. Kashefi Doust, D. (2018). Assessment of regional sustainability with a green economy approach, case studies; cities of West Azerbaijan province", Quarterly Journal of Geography and Urban-Regional Planning, Vol 8, No.27, pp. 18 (In Persian).


5. Fahimi, b. (2020). Examining the issues of the economic day, post-corona; An Opportunity for Green Recovery, Economic Deputy of Iran Chamber of Commerce, Industries, Mines and Agriculture. (In Persian).


6. Hatami Nejad, H. ,. Mohammadi, R .(2012) .Sustainable Urban Approach, Geographic Information, Vol 21, No 84, pp. 1-84. (In Persian).


7. Hiremath, B., Balachandra, P., Kumar, S., Bansode, S., Murali, J. (2013). Indicator-Based Urban Sustainability-A Review, Energy for Sustainable Development, , Vol 17,No 6, pp. 555-563


8. Ghorab, H. K. El,. Shalaby H. A.( 2016 ). Eco and Green Cities as New Approaches for Planning and Developing Cities in Egypt, Alexandria Engineering Journal, Vol. 55, No. 1, PP. 495–503.


9. Jirudi, M,. Server, R,. Nawabakhsh, M. (2018). Comparative comparison of green city in the urban planning system of Germany and Iran, the study of Berlin and Tehran metropolises, Quarterly Journal of New Attitudes in Human Geography, Vol. 10, No. 4, pp. 88-75. (In Persian).


10. Kahn, M. E.(2007). Green Cities: Urban Growth and the Environment, Brookings Institution Press.


11. Khodabakhshi, Z, Nezafat Anzabi, A. (2016) Assessing the Environmental Sustainability of Slums, Case Study: Ustad Shahriyar Neighborhood (Araz Ali Neighborhood), The First International Conference on Natural Hazards and Environmental Crises in Iran, Solutions and Challenges.. (In Persian).


12. Lindfield, M., and Steinberg, F. (Eds.). ( 2012). Green Cities, Asian Development Bank.


13. Michael, L., Noor, Z. Z., and Figueroa, M. J.( 2014 ). Review of Urban Sustainability Indicators Assessment Case Study Between Asian Countries, Habitat International, No. 44, PP. 491- 500.


14. Mörtberg, U. et al. )2013.(Urban Ecosystems and Sustainable Urban Development Analysing and Assessing Interacting Systems in the Stockholm Region, Urban Ecosystems, Vol. 16, No. 4, PP. 763-782.


15. Murphy, K.( 2012). The Social Pillar of Sustainable Development: A Literature Review and Framework for Policy Analysis, Sustainability: Science, Practice and Policy, Vol. 8, No. 1, PP. 15 -29.


16. Mafi, A. ,. Abdullah Zadeh, M. (2017). Assessing the social sustainability of Mashhad metropolis, Urban Ecology Research Vol. 8, No 1, pp. 83-76 . (In Persian).


17. Maleki, S. ,. Daman Bagh, p. (2013). Evaluation of Sustainable Urban Development Indicators with Emphasis on Social, Physical and Urban Services Indicators Case Study: Eight Areas of Ahvaz, Urban Planning Studies, Vol.1, No. 3, pp. 54-29. (In Persian).


18. Maleki, S. (2011). An Introduction to Sustainable Urban Development, Simaye Danesh Publications, Tehran.(In Persian).


19. Mahmoudi, M,. Majid, M. (2011). Planning Sustainable Urban Development with the Nuclear Approach Proposed for Sustainable Urban Development Planning in Tehran ", Strategy Quarterly, Vol. 2, No. 64, pp. 71-43. (In Persian).


20. Movahed, A. et al. (2014). Analysis and Evaluation of Sustainability Measures in Mako Neighborhoods Using Statistical Techniques Regional Planning Quarterly, Vol 4, No.15, pp. 60-45. (In Persian).


21. Mitrectoly, J,. Mahdavi, M. (2013). Analysis and review of sustainable urban development using MADM multi-criteria decision making methods Case study: Kashan city, Regional Urban Studies and Research, Vol 5, No 19, pp. 83-106. . (In Persian).


22. Newman, P.(2010). Green Urbanism and Its Application to Singapore, Environment and Urbanization Asia, Vol 1, No 2, PP. 149-170.


23. Prescott Allen, R.) 1995.(Assessing Rural Sustainability, International Union for Conservation of Nature and Natural Resources,World Conservation Union.


24. Pag, s. (2004). Sustainable Cities in Developing Countries, Nasser Moharramnejad and Neshat Haddad Tehrani, Urban Planning and Architecture Research Center, Tehran. (In Persian).


25. Razzaviyan, F. et al. (2012). An Introduction to Sustainable Urban Development, Tehran: Simaye Danesh Publications. (In Persian).


26. Simermata, H. A., Dimastanto, A., and Kalsuma, D.)2012.( Implementing Green City Concept in Secondary Cities: Challenges for Spatial Planning Process, Jakarta: University Of Indonesia.


27. Salmi, M,. Hamzaei, M. ,. Mirkzadeh, A. (2011) Assessing the Social Sustainability of Rural Women in Saqez, Journal of Women's Socio-Psychological Studies (Women's Studies), Vol 9, No, pp. 78-55. (In Persian).


28. Sasanpour, F ,. Nowruz, S. (2016). Sustainability of urban areas with a green city approach, Case: 22 metropolises of Tehran metropolis, Geography, Quarterly Journal of the Iranian Geographical Association, No. 50, pp. 310-326


29.