حکمروایی شهری راهبردی مؤثر در جهت توسعه کارآفرینی شهری مورد مطالعه شهر همدان

الموضوعات : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری

سمیرا سمواتی ¹ (گروه شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران)
سید حسین بحرینی ² (استاد گروه شهرسازی، دانشکده شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
غلامحسین حسینی نیا ³ (دانشیار گروه کسب و کار جدید، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 27 الثلاثاء , محرم, 1442 تاريخ التأكيد : 02 الإثنين , شعبان, 1442 تاريخ الإصدار : 24 السبت , ذو الحجة, 1443

الکلمات المفتاحية: مشارکت, همدان, حکمروایی خوب شهری, کارآفرینی شهری, قانونمندی,

ملخص المقالة :

در جهان حاضر، شهرها به مکان اصلی فعالیت و رشد اقتصادی تبدیل شده‌اند و ثروتمندترین شهرها آن‌های هستند که زایش دائمی فرایند کارآفرینی را در خود پرورش داده‌اند. این در حالی‌ست که مدیریت شهری ظرفیت‌های لازم را در فراهم کردن منابع، ایجاد انگیزه در شهروندان و بسترسازی برای کارآفرینی شهری دارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در جهت توسعه کارآفرینی شهری همدان است و همچنین به بررسی میزان همبستگی بین شاخص‌های حکمروایی مطلوب شهری با کارآفرینی شهری در شهر همدان پرداخته است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش در ردة پژوهش‌های توصیفی قرار می‌گیرد. به منظور گردآوری داده‌ها، از دو شیوه تحلیل اسنادی و پیمایش بهره گرفته شده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه می‌باشد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌های گردآوری‌شده از آزمون همبستگی اسپیرمن و روش معادلات ساختاری تحت نرم‌افزار smart PLS استفاده شده است. بر اساس نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن، بین شاخص‌های حکمروایی خوب شهری با کارآفرینی شهری با سطح اطمینان 95% ارتباط معناداری وجود دارد. براساس مقادیر ضرایب همبستگی، کارآفرینی شهری بیشترین ارتباط را با شاخص کارآیی و اثربخشی وکمترین ارتباط را شاخص دیدگاه راهبردی دارد. نتایج معادلات ساختاری نیز نشان داد که میزان تأثیرات شاخص‌های حکمروایی شهری بر کارآفرینی شهری همدان برابر 78% است، بنابراین شاخص‌های حکمروایی بر کارآفرینی شهری همدان تأثیر مثبت و معناداری دارند. از بین شاخص‌های حکمروایی خوب شهری، شاخص‌های تمرکززدایی، کارآیی و اثربخشی، قانونمندی و مشارکت با ضریب بتای 81/0 ،80/0، 78/0 و 77/0 به ترتیب بیشترین تأثیر را بر کارآفرینی شهری همدان دارند. بنابراین، حرکت مدیریت ‌شهری همدان به سمت حکمروایی خوب شهری با رویکرد کارآفرینی، می‌تواند به توسعه کارآفرینی، اشتغال و کاهش بیکاری و در نهایت رشد اقتصاد شهری منجر شود.

المصادر:

1. Ács ZJ, Bosma N, Sternberg R. (2008) The entrepreneurial advantage of world cities: evidence from global entrepreneurship monitor data. Jena Economic Research Papers; 2008.


2. Acs ZJ, Glaeser EL, Litan RE, Fleming L, Goetz SJ, Kerr WR, et al. (2011) Entrepreneurship and Urban Success: Toward a Policy Consensus. SSRN Electron J. 2011.


3. Amir Entekhabi, Sh. Hosseini, A. Meysamy, S. (2021) An Analysis of the Relationship between Good Governance and Urban Entrepreneurship Development (Case: Rasht). Journal of Land Geographical Engineering,2021, 4 (7): 206_224


4. Babaei M, Pirannejad A, Khodapanah B, & Lajevardi R. (2020) Urban entrepreneurship development strategies in the social context of Tehran. Majlis & Rahbord. Scientific Quarterly Journal,2020, 26(100):87-117


5. Babaei HazehJan M, Pirannejad A, Mohammad Pourzarandi H, Amiri M. (2017) Identifying Economic Factors Affecting Urban Entrepreneurship (Case Study: Tehran). Economics and Urban Management. 2017 [cited 2021March12]; 5 (1 (17 consecutive)): 83-99.


6. Bosma N, Sternberg R. (2014) Entrepreneurship as an urban event? Empirical evidence from European cities. Reg Stud. 2014;48(6):1016–33.


7. Bzhalava L, Lezhava B, Brekashvili P. (2017) Global Entrepreneurship Monitor : 2016-2017 Georgia Report Global Entrepreneurship Monitor : 2016-2017 Georgia Report Levan Bzhalava , Boris Lezhava , Paata Brekashvili and Irena Melua. 2017;(April 2018):2016–7.


8. Dabson B. (2009) Entrepreneurship as an Economic Development Strategy. In CONFERENCE ON ECONOMIC AND COMMUNITY DEVELOPMENT; 2009.


9. Ebdali, A., Zabihi, H., & Majedi, H. (2020) Explaining the Conceptual Framework of Good Urban Governance Based on Integrated Urban Management (Case Study: Tehran Metropolis). Journal of New Attitudes in Human Geography,2020, 12(1): 293-309


10. Edizel Ö. (2013) Mega-events as a place marketing strategy in entrepreneurial cities: İzmir’s EXPO 2015 candidacy as a roadmap for hosting EXPO 2020. Town Plan Rev. 2013;84(5):633–58.


11. Entezari J. (2021) Innovative Entrepreneurship Ecosystem: A General Pattern and Messages for Iran. Entrepreneurship Development. [cited 2021March12]; 11 (1): 21- Available from: https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=467712


12. Harvey D. (1989) From managerialism to entrepreneurialism: the transformation in urban governance in late capitalism. Geogr Ann Ser B, Hum Geogr. 1989;71(1):3–17.


13. Hubbard P. (2001) The politics of flow: on Birmingham, globalisation and competitiveness. Sound WISHART-. 2001;167–71.


14. Jenkins P, Wilkinson P. (2002) Assessing the growing impact of the global economy on urban development in Southern African cities: Case studies in Maputo and Cape Town. Cities. 2002;19(1):33–47.


15. Jolink, A. and Niesten E. (2015) This is a repository copy of Toward a Theory of Purpose-Driven Urban Entrepreneurship . White Rose Research Online URL for this paper : Version : Accepted Version Article : Cohen , B and Munoz , PA ( 2015 ) Toward a Theory of Purpose-Driven Urban TOWARDS. 2015;


16. Khajeh Yan, d. Rad, S. (2011) Develop a guiding model of urban management for entrepreneurship development. Journal of Urban Management Studies,2011, 2 ( 3): 119-131


17. Lotfi H, EdalatKhah F, Mirzaei M, Wazirpour Sh. (2010) Urban management and its place in promoting citizens' rights. New Attitudes in Human Geography (Human Geography). 2010 [cited 2021March12]; 2 (1): 101-


18. Madureira AM, Baeten G. (2016) By invitation only : uses and users of the ‘ entrepreneurial city.’2016; 3475. Available from: https://doi.org/10.1080/13563475.2016.1157015


19. Madureira AM. (2014) Physical Planning in Entrepreneurial Urban Governance—Experiences from the Bo01 and Brunnshög Projects, Sweden. Eur Plan Stud. 2014;22(11):2369–88.


20. Marissing E Van, Bolt G, Kempen R Van. (2006) Urban governance and social cohesion : Effects of urban restructuring policies in two Dutch cities q. 2006;23(4):279–90.


21. Martí-Costa M, Tomàs M. (2017) Urban governance in Spain: From democratic transition to austerity policies. Urban Stud. 2017;54(9):2107–22.


22. McCann E. (2017) Governing urbanism: Urban governance studies 1.0, 2.0 and beyond. Urban Stud. 2017;54(2):312–26.


23. Mortazavi, M. (2014) Local Management and Urban Governance: A Look at the Structure of Urban Management in Japan, South Korea, Turkey and France, Tehran, Tehran Municipality Studies and Planning Center Pub.2014.p:12


24. Pablo M, Boyd C. (2016) The Making of the Urban Entrepreneur. Calif Manage Rev. 2016;59(1):1–37.


25. Painter J. (1998) Entrepreneurs are made, not born: learning and urban regimes in the production of entrepreneurial cities. Entrep city Geogr Polit regime Represent. 1998;259–73.


26. Polidano C, Hulme D, Minogue M. (1998) Conclusion: Looking Beyond the New Public Management. Beyond New Public Manag. 1998;(January 2021):278–93.


27. Rahmani; Hamed. (2019) Urban Governance: Identifying indicators for the development of urban management in Tehran Municipality. Urban Management Studies, 2019, 10(36): 1-15.


28. Rahimiun A. (2017) In Search of Hamedan Urban Identity, Publications of Road, Housing and Urban Development Research Center, Hamedan Housing and Urban Development Organization, Hamedan.2017.pp: 38-39


29. Rakodi C. (2003) Politics and performance : the implications of emerging governance arrangements for urban management approaches and information systems. 2003;27:523–47.


30. Robinson JA. (2008) Urban entrepreneurship: Patterns and practice. West New Engl Law Rev. 2008.


31. Robinson JA. (2014) Developing business courses that make an impact: Rutgers business school’s urban entrepreneurship and economic development. Ann Entrep Educ Pedagog - 2014. 2014;9781783471:386–9.


32. Rizvandi, M. Rahnavard, F. Sakhdari, K. (2020) Developing a framework for urban entrepreneurship in Iran. Quarterly Journal of Innovation Management in Defense Organizations,2020, 2( 6): 135-160


33. Samsami H, IbrahimNejad A. (2019) The Impact of Economic Policy Uncertainty on Unemployment and Entrepreneurship in the Iranian Economy, Simultaneous Equation System Approach. Economic Research, 2019, 54(4 (:995-1016


34. Sriram V, Mersha T, Herron L. (2007) Drivers of urban entrepreneurship: An integrative model. Int J Entrep Behav Res. 2007.


35. Stewart K. (2006) Designing good urban governance indicators: The importance of citizen participation and its evaluation in Greater Vancouver. Cities. 2006;23(3):196–204.


36. Toma S, Grigore A, Marinescu P. (2014) Economic development and entrepreneurship. Procedia Econ Financ [Internet]. 2014;8(14):436–43. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/S2212-5671(14)00111-7


37. UN-HABITAT. (2011) The Economic Role of Cities: United Nations Human Settlements Programme. 2011. 53 p.

 Wu F. (2002)  China’s changing urban governance in the transition towards a more market-oriented economy. Urban Stud. 2002;39(7):1071–93.