بررسی مؤلفه های طراحی ساختمان سالم مبتنی بر تغییرات اپی ژنتیک
فاطمه رهبری
1
(
دانشجوی دکترای معماری، گروه معماری، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
)
هادی محمودی نژاد
2
(
مدعوگروه معماری، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
)
غلامحسین ناصری
3
(
استادیارگروه معماری، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
)
سید مصطفی حسینی
4
(
استادیار مرکز تحقیقات ژنتیک انسانی، دانشگاه علوم پزشکی بقیةالله، تهران، ایران
)
الکلمات المفتاحية: بهداشت محیطی, ژن- محیط, ژنتیک و اپی ژنتیک, ساختمان سالم,
ملخص المقالة :
با رشد تکنولوژی و در عصر دیجیتال، صنعت ساختمان با تحول گستردهای روبرو شده است. این تغییر چشمگیر، پیامدهایی برای سلامت انسان داشته و نگرانیهایی به وجود آورده است، لذا اتخاذ تمهیدات و راهحلهای نوین جهت مهار بحران، ضروری به نظر میرسد. در این راستا طراحی ساختمان سالم به عنوان عاملی برای حفظ سلامت و پیشگیری از ابتلا به بیماریها اهمیت مییابد. ساختمانهای سالم تلاش میکنند تا با ترکیب معماری، علوم پزشکی و روانشناسی، تأثیرات منفی محیط بر سلامت و بهداشت کاربران را به حداقل برسانند. با توجه به اینکه عوامل ژنتیکی از جمله عوامل مؤثر بر سلامت است، در نگاهی عمیقتر، سلامت بلندمدت بشر (سلامت ژنتیک)، طراحی ساختمان سالم و تأثیر آن بر سلامت ژنتیک، اهمیت بیشتری مییابد. از سویی دیگر، اپیژنتیک، مطالعه عوامل خارجی یا محیطی است که باعث روشن یا خاموش شدن ژنها میشوند و بر روی چگونگی خوانده شدن ژنها اثر میگذارند؛ اپیژنتیک در جستجوی دگرگونیهای دینامیک در پتانسیل رونویسی سلول است که ممکن است توارثپذیر بوده یا نباشند. نکته اصلی این است که مؤلفههای طراحی ساختمان سالم مبتنی بر تغییرات اپیژنتیک کدامند. پژوهش حاضر با هدف پاسخ به این سؤال انجام شده است. این پژوهش، رویکرد کیفی دارد و از نظر هدف، کاربردی میباشد. در انجام این تحقیق، از مطالعات کتابخانهای و اسنادی و در ادامه از مصاحبه عمیق (نیمهساختاریافته) استفاده شد. نتایج مصاحبه عمیق پس از کدگذاری باز، محوری و انتخابی در قالب جدول دادهبنیاد، ارائه و براساس آن، مؤلفه-های طراحی ساختمان سالم مبتنی بر تغییرات اپیژنتیک، استخراج و ارائه گردید تا گامی باشد در مسیر ایجاد فرصتی برای سلامت بلندمدت بشر. پیشنهاد آتی، انجام تحقیقات آزمایشگاهی پیرامون نتایج این پژوهش میباشد.