سنجش و ارزیابی میزان تابآوری نواحی شهری در برابر زلزله (موردی: ناحیه غربی شهر ایذه)
الموضوعات :سعید ملکی 1 , سیده معصومه رضوی 2 , خاطره رمضانپور اسعدیه 3
1 - استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
2 - استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
3 - استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
الکلمات المفتاحية: تاب آوری, زلزله, مدل سلسله مراتبی, ناحیه غربی شهر ایذه,
ملخص المقالة :
چکیده
یکی از راهکارهای موفق در زمینه کاهش آسیبپذیری ناشی از مخاطرات، ارتقای تابآوری (اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و نهادی) میباشد. موقعیت جغرافیایی منطقه موردمطالعه و دفعات وقوع مخاطرات طبیعی(زلزله). در آن مهمترین عامل انجام پژوهش حاضر بوده که هدف اصلی آن سنجش میزان تابآوری مناطق شهری میباشد. به همین منظور در این پژوهش به منظور بررسی مولفه ای اجتماعی و اقتصادی و نهادی تأثیر گذار در تابآوری شهری از ابزار پرسشنامه استفاده شد. نتایج آزمون های رگرسیون و پیرسون نشان داد که در ناحیه غربی شهر ایذه متغیر عوامل اجتماعی با ضریب741/0 درصد، بیشترین تأثیر را در تابآوری این منطقه داشته و عوامل نهادی باضریب 547/0 درصد کمترین عامل اثرگذار در تاب آوری شهری این منطقه میباشد. همچنین آزمون رگرسیون نیز مشخص کرد که متغیر مستقل اجتماعی با 54 درصد، اقتصادی 42 درصد و نهادی با 29 درصد توانسته بر تابآوری تأثیر بگذارد.در روش دوم و برای مشخص نمودن تأثیر مؤلفه کالبدی بر تابآوری شهری از 5 شاخص اصلی (کیفیت، قدمت، نوع مصالح، مساحت و دسترسی به ابنیهها) تأثیر گذار بر کاهش آسیبپذیری کالبدی شهر در برابر زلزله استفاده گردید نتایج بررسی ها با استفاده از نرم افزار Arc GIS و مدل سلسله مراتبی فازی (FAHP) نشان داد که محدوده مرکزی ناحیه غربی شهر ایذه به دلایل: قدمت بالا ابنیهها و کیفیت پایین ساختوساز را بهعنوان مناطقی با پایین ترین سطح تابآوری در کل ناحیه مشخص نمود.....
کلید واژه: تاب آوری، زلزله، مدل سلسله مراتبی، ناحیه غربی شهر ایذه
کلید واژه: تاب آوری، زلزله، مدل سلسله مراتبی، ناحیه غربی شهر ایذه
